Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μία σηπτική δεξαμενή του 14ου αιώνα, που άλλαξε ριζικά στο πέρασμα των αιώνων, από δεξαμενή συλλογής λυμάτων ...
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μία σηπτική δεξαμενή του 14ου αιώνα, που άλλαξε ριζικά στο πέρασμα των αιώνων, από δεξαμενή συλλογής λυμάτων σε ένα μοντέρνο κελάρι με αποχωρητήριο.
Η ανακάλυψη της σηπτικής δεξαμενής στο Λονδίνο έγινε στο τέλος του 2019, όταν αρχαιολόγοι του Μουσείου Αρχαιολογίας του Λονδίνου (MOLA) ερεύνησαν την κατασκευή και βρήκαν έναν σημαντικό αριθμό από ανεκτίμητα αντικείμενα μέσα σε αυτό: σε αυτά συμπεριλαμβανόνται ένα επίχρυσο δαχτυλίδι, ένα σιδερένιο σπιρούνι ιππασίας και ένα πιρούνι από την ύστερη μεσαιωνική περίοδο.
Η ομάδα αποκάλυψε ακόμη και ένα σπάνιο μεσαιωνικό κεραμίδι που απεικονίζει «ένα παράξενο μυθικό πλάσμα με ανθρώπινο κεφάλι στο ένα άκρο και μια ουρά σαν φύλλα στο άλλο», ανέφερε η Antonietta Lerz, αρχαιολόγος στο MOLA.
Τα μέλη της ομάδας του MOLA βρήκαν την σηπτική δεξαμενή ενώ ανέσκαπταν το υπόγειο στο The Courtauld Institute of Art πριν την εκκίνηση ενός έργου κατασκευής.
Ο λάκκος της δεξαμενής είναι αρκετά μεγάλος: έχει μέγεθος τετραγώνου 4,5 x 4,5 μέτρα και είναι κατασκευασμένος από τοίχους κιμωλίας, πλάτους περίπου 1 μέτρου. Το βάθος του είναι μεγαλύτερο από 4 μέτρα, αν και μπορεί να ήταν ακόμη βαθύτερο πριν την ανακαίνισή του σε κελάρι, σύμφωνα με την Lerz.
Η αρχική κατασκευή της δεξαμενής θα περιλάμβανε και καθίσματα πάνω σε αυτή. Οι θέσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν πιθανότατα από κατοίκους και επισκέπτες του Chester Inn, όπου έμενε ο επίσκοπος του Chester κατά τη διαμονή του στο Λονδίνο.
Η προκαταρκτική εξέταση υποδεικνύει ότι η δομή χρησιμοποιήθηκε για την συλλογή λυμάτων για περίπου έναν αιώνα, αν και οι «λάκκοι καθαρίζονταν κανονικά, οπότε η περίοδος χρήσης μπορεί να ήταν μεγαλύτερη από τα ανακαλυφθέντα ευρήματα», δήλωσε η Lerz. «Ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να βελτιώσουμε την ερμηνεία αυτή, όταν το σύνολο του υλικού αξιολογηθεί σωστά».
Τον 17ο αιώνα, η σηπτική δεξαμενή μετατράπηκε σε κελάρι. Τις επόμενες δεκαετίες, οι εργάτες πρόσθεσαν πολλά στρώματα από δάπεδα με τούβλα, με το τελευταίο στρώμα να χρονολογείται στον 18ο αιώνα, σύμφωνα με την Lerz. Τέλος, τον 19ο αιώνα, προστέθηκε στη βορειοδυτική γωνία ένα μικρό αποχωρητήριο.
Στον χώρο βρέθηκαν αρκετά αντικείμενα που είχαν πεταχτεί ή παρέμεναν εκεί για χρόνια. Για παράδειγμα, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα γυάλινο αγγείο και ένα μελανοδοχείο. Επίσης, ένα επιχρυσωμένο δακτυλίδι που χρονολογείται στον 14ο αιώνα και μπορεί να φέρει λυχνίτη. Επιπλέον, ένα πηρούνι με δύο άκρες, που φέρει οστέινη λαβή και είχε χρησιμοποιηθεί πιθανότατα για την κατανάλωση γλυκών ή τροφίμων με μεγάλη περιεκτικότητα σε ζάχαρη, πρόσθεσε η Lerz.
Το πιο περίεργο εύρημα, ωστόσο, είναι ένα κεραμικό πλακάκι δαπέδου που φέρει για διακόσμηση ένα μυθικό θηρίο, και χρονολογείται περίπου στο 1350 με 1390. Ήταν μέρος ενός τετράπλευρου μοτίβου κατασκευασμένου με κεραμίδια, που προέρχονταν από ένα εργαστήριο παραγωγής κεραμιδιών στο Penn, ένα χωριό στην περιοχή του Buckinghamshire.
«Τα κεραμίδια του Penn χρησιμοποιούνταν συχνά σε παλάτια και μοναστικές τοποθεσίες κατά τη μεσαιωνική περίοδο», δήλωσε η Lerz. Ωστόσο, μόνο εικασίες μπορούν να ειπωθούν για το πώς κατέληξε μια σηπτική δεξαμενή λυμάτων να χρησιμοποιηθεί ως κεκλιμένο υπόγειο κελάρι.
Πηγή: Live Science
Δεν υπάρχουν σχόλια