Σκελετός νεογέννητου σκύλου μέσα σε σκύφο που καλυπτόταν από μόνωτο κύπελλο. 1300-1200 π.Χ. AMX, αρ. ευρ. GSE 84-P 3270 Η εξημέρωση του σκύλ...
Σκελετός νεογέννητου σκύλου μέσα σε σκύφο που καλυπτόταν από μόνωτο κύπελλο. 1300-1200 π.Χ. AMX, αρ. ευρ. GSE 84-P 3270
Η εξημέρωση του σκύλου έδωσε στον άνθρωπο κάτι παραπάνω από ένα φύλακα και κυνηγό. Μέσα από την τέχνη, τους μύθους και τη θρησκεία, ξεδιπλώνεται μια σχέση αγάπης, εμπιστοσύνης και αφοσίωσης. Ο σκύλος ήταν ο πιστός σύντροφος που συνόδευε τον κύριο του τόσο στη ζωή όσο και στον θάνατο, όπως μαρτυρεί η απεικόνισή του σε ταφικά μνημεία. Πληθώρα είναι, όμως, και τα παραδείγματα ταφών σκύλων, ακόμα και με κτερίσματα, ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους.
Ο αρχαίος συγγραφέας Ξενοφώντας ονόμασε το σκύλο του Ορμή, και ο αγαπημένος σκύλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου λεγόταν Περίτας. Τα ονόματα των σκύλων στην αρχαιότητα σχετίζονταν με ιδιότητες όπως η δύναμη, η ταχύτητα ή η ομορφιά του ζώου: Λευκός, Άνθος, Ξιφομάχος, Σφαγέας, Φθείρων, Γρήγορος, Πεισματάρης, Ευτυχής, Στιλέτο.
Δε θα μάθουμε ποτέ αν το νεογέννητο σκυλάκι που βρέθηκε στη φροντισμένη ταφή είχε όνομα. Μαθαίνουμε, όμως, πως μια απλή πράξη αγάπης αφήνει το αναλοίωτο απότυπωμά της στο πέρασμα του χρόνου...
Πηγή: Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων
Δεν υπάρχουν σχόλια