Σελινούντας, Σικελία Αρχαιολόγοι εξετάζουν μια από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις εμπορίου της αρχαίας Ελλάδας στην αποικία του Σελινούντ...
 |
| Σελινούντας, Σικελία |
Αρχαιολόγοι εξετάζουν μια από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις εμπορίου της αρχαίας Ελλάδας στην αποικία του Σελινούντα (7ος – 3ος αι.π.Χ.) στο νησί της Σικελίας κατά την διάρκεια δύο ανασκαφικών περιόδων τον Σεπτέμβριο του 2010 και το φθινόπωρο του 2011. Ο σκοπός είναι η μελέτη ενός τομέα της καθημερινής ζωής των αρχαίων πόλεων που δεν έχει τύχει ιδιαίτερης προσοχής.
«Σε ποια έκταση οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει κάτι σαν «βιομηχανικές περιοχές» είναι ένα σημείο συζήτησης για τους σημερινούς ερευνητές» αναφέρει ο αρχαιολόγος δρ. Gabriel Zuchtriegel, ερευνητής που συντονίζει την έρευνα στην αποικία μαζί με τον δρ. Jon Alberts από το Ινστιτούτο Κλασικής Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου της Βόννης. «Η συγκέντρωση συγκεκριμένων «βιομηχανιών» και τεχνιτών της εποχής σε καθορισμένα όρια δεν προϋποθέτει μόνο προκαθορισμένο πλάνο. Βασίζεται στην ιδέα της καλύτερης οργάνωσης της πόλης – τόσο από πρακτικής όσο και κοινωνικής και πολιτικής σκοπιάς. Για παράδειγμα, σε ποιόν θα επιτρέπεται να ζει και να δουλεύει στον συγκεκριμένο χώρο».
Τεράστιοι κλίβανοι σε κοινή χρήση
Στον Σελινούντα βρέθηκαν κεραμικά σε μεγάλες ποσότητες στα όρια της πόλης, στην σκιά των τειχών της πόλης. «Συνεπώς, ο καπνός, η δυσοσμία και ο θόρυβος από τους τεχνίτες δεν ενοχλούσε τους υπόλοιπους κατοίκους τόσο πολύ όσο θα περιμέναμε» εξηγεί ο δρ. Zuchtriegel. «Την ίδια στιγμή, αυτό επέτρεπε σε πολλούς τεχνίτες να χρησιμοποιούν κλιβάνους και αποθηκευτικούς χώρους μαζί». Οι ανασκαφές έδειξαν ότι οι αγγειοπλάστες συνεργάζονταν και χρησιμοποιούσαν από κοινού τεράστιους κλίβανους με διάμετρο μεγαλύτερο των 7 μέτρων. Τα γεωγραφικά όρια των τεχνιτών στον Σελινούντα εκτείνονταν σε απόσταση μεγαλύτερη των 600 μέτρων κατά μήκος των τειχών της πόλης και είναι η μεγαλύτερη γνωστή σε εμάς περιοχή μέχρι σήμερα.
 |
| Ανασκαφές στον Σελινούντα: φοιτητές του πανεπιστημίου της Βόννης ανακαλύπτουν έναν κλίβανο |
Οι ανασκαφές διενεργούνται από φοιτητές της Βόννης και της Ρώμης και είναι εξοντωτικές. Οι ανασκαφές συνεχίζονταν καθόλη την διάρκεια του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου, όπου η ζέστη έφτασε στο αποκορύφωμά της αλλά ως αντάλλαγμα δεν υπήρξε καθόλου βροχή. «Αυτή η δουλειά αποτελεί πρόκληση για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη» σχολιάζει ο Bentz. «Δεν πρόκειται για κατασκήνωση». Για τους ίδιους τους φοιτητές αποτελεί ευκαιρία εκμάθησης αρχαιολογικών μεθόδων στην πράξη. Οι ερευνητές έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν απομεινάρια εργαστηρίων ακόμα και κάτω από τους κλίβανους του 5ου αι. π.Χ. Αν και αυτά τα ευρήματα δεν έχουν ανασκαφεί πλήρως, υπάρχουν ενδείξεις ότι τα εργαστήρια αγγειοπλαστικής υπήρχαν στο ίδιο σημείο κατά την πρώιμη περίοδο ανάπτυξης της πόλης τον 6ο αι. π.Χ. Αυτό σημαίνει ότι οι τεχνίτες είχαν τοποθετηθεί σκοπίμως στην άκρη της πόλης κατά τον αρχικό σχεδιασμό της, ο οποίος, όπως σε πολλές αποικίες, έγινε προκαταβολικά.
Κατανοώντας το παρελθόν
Τα ευρήματα από την περιοχή των τεχνιτών είναι σημαντικά για την κατανόηση του παρελθόντος. Στην πρώιμη φάση, ευρήματα όπως αγγεία πηλού, κεραμικά και επιχρωματισμένα με μαύρο χρώμα αγγεία– πολλά από αυτά αποτελούν εισαγωγές από την Αθήνα και την Σπάρτη – υποδεικνύουν ότι η ζωή και η δουλειά συνυπήρχαν στην περιοχή αυτή. Κατά την διάρκεια του 5ου αιώνα οι δύο περιοχές άρχισαν να διαχωρίζονται.
«Ελπίζουμε να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για την περιοχή στο μέλλον» αναφέρει ο καθηγητής Bentz. Αλλά μέχρι στιγμής, συνεχίζει, γνωρίζουμε ελάχιστα για τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν την στιγμή δημιουργίας της αποικίας. Αυτό που ήταν βέβαιο, ήταν ότι πολύ συχνά η πείνα και η ανάγκη οδηγούσε τους αποίκους να μεταναστεύσουν και να βρουν μια νέα πόλη. Γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες μερικοί από αυτούς έγιναν αγγειοπλάστες, άλλοι αγρότες και άλλοι γαιοκτήμονες που μπορούσαν να συμμετέχουν ακόμα και σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αποτελούν ερωτήματα που ίσως απαντηθούν από τις μελλοντικές ανασκαφές.
Πηγή: Past Horizons
Δεν υπάρχουν σχόλια