Η πληροφορία ότι οι αρχαιοκάπηλοι χτυπούν ιδιαίτερα την εποχή αυτή στους περιφραγμένους αρχαιολογικούς χώρους με στόχο την εξαγωγή υλικού τ...
Η πληροφορία ότι οι αρχαιοκάπηλοι χτυπούν ιδιαίτερα την εποχή αυτή στους περιφραγμένους αρχαιολογικούς χώρους με στόχο την εξαγωγή υλικού της αρχαιοελληνικής μας κληρονομιάς και κυρίως νομίσματα, μας έφερε στην παραλιακή ζώνη της αρχαίας Στρύμης στην Μολυβωτή. Εκεί λοιπόν περνώντας από το κομμένο σύρμα που φρόντισαν να δημιουργήσουν για πέρασμα οι άνθρωποι αυτοί, καταγράψαμε τουλάχιστον 184 τρύπες μέσα στο χώρο, όπου φαίνεται ότι έσκαψαν με τις τσάπες τους, αφού πρώτα εντόπισαν με ανιχνευτές μετάλλων τα αντικείμενα που τους ενδιέφεραν.
Αυτά είναι κυρίως νομίσματα, τα οποία προωθούν στην παράνομη αγορά βγάζοντας τεράστια ποσά, αφού πωλούνται από 300 έως και πάνω από 1000 ευρώ το ένα. Κάποιοι κάνουν χρυσές δουλειές εκμεταλλευόμενοι την πλημμελή φύλαξη εκποιώντας τους αρχαιολογικούς θησαυρούς κάτω από την μύτη μας. Κυκλώματα αρχαιοκαπήλων έπιασαν συστηματικά δουλειά και σε άλλα σημεία όπως στην αρχαία Δικαία και αλλού.
Το ενδιαφέρον για την αρχαία Στρύμη εκδηλώθηκε και με την σύσταση ομάδας εθελοντών που συνδράμουν στο έργο των αρχαιολόγων, όπως είχε πει ο Δημ. Σκιλάρντι αναφερόμενος στη διάσωση κι ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου για την περιοχή. Ο προϊστάμενος της Εφορίας περιγράφοντας την αρχαιολογική αξία της περιοχής είχε πει, «Η Στρύμη είναι ένας υπέροχος αρχαιολογικός χώρος, τόσο από αρχαιολογική άποψη όσο και από άποψη φυσικού τοπίου, που από το 1957 όταν και ξεκίνησαν οι ανασκαφές από τον αείμνηστο καθηγητή Μπακαλάκη, έχει δώσει πάρα πολλά και σημαντικά ευρήματα. Είναι μια χερσόνησος που βυθίζεται σε μια λιμνοθάλασσα και στο θρακικό πέλαγος, και στην οποία εκτείνεται μια αρχαία πόλη του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ. η οποία άνθισε τον 4ο αιώνα. Τη δημιούργησαν άποικοι, πιθανότατα από τη Θάσο, δημιουργώντας τείχη, έναν ψηλό περίβολο, περικλείοντας μέρος της χερσονήσου. Σήμερα διακρίνονται διάσπαρτα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα από το αρχαίο τείχος, ενώ σποραδικά – σε έναν περιφραγμένο χώρο – διασώζονται σπίτια και αρχαίοι δρόμοι. Από σποραδικές εργασίες δε που έγιναν στον “λαιμό” του περίβολου που οδηγεί προς τη χερσόνησο, βρέθηκαν πάμπολλες ταφές, τόσο από νεκροταφεία όσο και μεμονωμένες».
Η ανάπτυξη της πόλης
Ο Ηρόδοτος τοποθετεί τη Στρύμη και τον ποταμό Λίσσο ανατολικά της Μαρώνειας. Σήμερα είναι σίγουρο ότι ο Λίσσος, η Ισμαρίδα λίμνη και η Στρύμη βρίσκονταν δυτικά της Μαρώνειας. Η Στρύμη έγινε γρήγορα ισχυρός εμπορικός σταθμός, ενώ παράλληλα είχε τον έλεγχο και την εκμετάλλευση της εύφορης ενδοχώρας που παρήγε άφθονα σιτηρά. Η γεωμορφολογία του εδάφους δεν αποκλείει κάποτε ο χώρος της πόλης και το ακρωτήριο Μολυβωτή να ήταν νησιά. Σχετική αναφορά υπάρχει στον Αρποκρατίωνα και στη Σούδα. Από τον 7ο αι. π.Χ. οι Μαρωνίτες φιλονικούν με τους Θασίτες για την κατοχή της πόλης. Η Στρύμη δεν αναφέρεται στους φορολογικούς καταλόγους των Αθηνών, ίσως επειδή ο φόρος της συμπεριλαμβανόταν στο φόρο της μητρόπολης Θάσου. Το 361 π.Χ. οι Μαρωνίτες και οι Θασίτες πολεμούν άλλη μια φορά για τη Στρύμη, την οποία είχαν καταλάβει για μικρό διάστημα οι πρώτοι. Ο στρατηγός των Αθηναίων Τιμόμαχος βοήθησε τότε τους Θασίτες και οι Αθηναίοι έλυσαν στο τέλος τη διαφορά υπέρ των Θασίων. Μερικά χρόνια αργότερα ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας, που βρίσκεται στη Θράκη το 353 π.Χ., βοήθησε τους Μαρωνίτες να καταλάβουν και να καταστρέψουν οριστικά τη Στρύμη.
Οι αρχαιοκάπηλοι αποψιλώνουν με φωτιές τους αρχαιολογικούς χώρους
Μια προσφιλής μέθοδος να ψάχνουν πιο ανενόχλητοι αρχαιολογικούς χώρους είναι να βάζουν φωτιές με ειδική μεθοδολογία σε χώρους χρησιμοποιώντας φιδάκια και στουπιά, φωτιές σε παραλίμνιες εκτάσεις τελείως αψυχολόγητες θα πει κάποιος, που όμως εξυπηρετούν το δικό τους σχεδιασμό αφού οι χώροι αυτοί αποψιλώνονται από την βλάστηση και είναι πιο εύκολα επισκέψιμοι. Οι διωκτικές αρχές θα πρέπει να αυξήσουν την ετοιμότητά τους αφού τα κρούσματα τέτοιων επιχειρήσεων θα τα δούμε κάτω από συνθήκες σύγχυσης, φτώχειας κι αποπροσανατολισμού, να επαναλαμβάνονται.
Πηγή: Σ. Φανφάνης, Εφημερίδα "Ο Χρόνος"
Αυτά είναι κυρίως νομίσματα, τα οποία προωθούν στην παράνομη αγορά βγάζοντας τεράστια ποσά, αφού πωλούνται από 300 έως και πάνω από 1000 ευρώ το ένα. Κάποιοι κάνουν χρυσές δουλειές εκμεταλλευόμενοι την πλημμελή φύλαξη εκποιώντας τους αρχαιολογικούς θησαυρούς κάτω από την μύτη μας. Κυκλώματα αρχαιοκαπήλων έπιασαν συστηματικά δουλειά και σε άλλα σημεία όπως στην αρχαία Δικαία και αλλού.
Το ενδιαφέρον για την αρχαία Στρύμη εκδηλώθηκε και με την σύσταση ομάδας εθελοντών που συνδράμουν στο έργο των αρχαιολόγων, όπως είχε πει ο Δημ. Σκιλάρντι αναφερόμενος στη διάσωση κι ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου για την περιοχή. Ο προϊστάμενος της Εφορίας περιγράφοντας την αρχαιολογική αξία της περιοχής είχε πει, «Η Στρύμη είναι ένας υπέροχος αρχαιολογικός χώρος, τόσο από αρχαιολογική άποψη όσο και από άποψη φυσικού τοπίου, που από το 1957 όταν και ξεκίνησαν οι ανασκαφές από τον αείμνηστο καθηγητή Μπακαλάκη, έχει δώσει πάρα πολλά και σημαντικά ευρήματα. Είναι μια χερσόνησος που βυθίζεται σε μια λιμνοθάλασσα και στο θρακικό πέλαγος, και στην οποία εκτείνεται μια αρχαία πόλη του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ. η οποία άνθισε τον 4ο αιώνα. Τη δημιούργησαν άποικοι, πιθανότατα από τη Θάσο, δημιουργώντας τείχη, έναν ψηλό περίβολο, περικλείοντας μέρος της χερσονήσου. Σήμερα διακρίνονται διάσπαρτα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα από το αρχαίο τείχος, ενώ σποραδικά – σε έναν περιφραγμένο χώρο – διασώζονται σπίτια και αρχαίοι δρόμοι. Από σποραδικές εργασίες δε που έγιναν στον “λαιμό” του περίβολου που οδηγεί προς τη χερσόνησο, βρέθηκαν πάμπολλες ταφές, τόσο από νεκροταφεία όσο και μεμονωμένες».
Η ανάπτυξη της πόλης
Ο Ηρόδοτος τοποθετεί τη Στρύμη και τον ποταμό Λίσσο ανατολικά της Μαρώνειας. Σήμερα είναι σίγουρο ότι ο Λίσσος, η Ισμαρίδα λίμνη και η Στρύμη βρίσκονταν δυτικά της Μαρώνειας. Η Στρύμη έγινε γρήγορα ισχυρός εμπορικός σταθμός, ενώ παράλληλα είχε τον έλεγχο και την εκμετάλλευση της εύφορης ενδοχώρας που παρήγε άφθονα σιτηρά. Η γεωμορφολογία του εδάφους δεν αποκλείει κάποτε ο χώρος της πόλης και το ακρωτήριο Μολυβωτή να ήταν νησιά. Σχετική αναφορά υπάρχει στον Αρποκρατίωνα και στη Σούδα. Από τον 7ο αι. π.Χ. οι Μαρωνίτες φιλονικούν με τους Θασίτες για την κατοχή της πόλης. Η Στρύμη δεν αναφέρεται στους φορολογικούς καταλόγους των Αθηνών, ίσως επειδή ο φόρος της συμπεριλαμβανόταν στο φόρο της μητρόπολης Θάσου. Το 361 π.Χ. οι Μαρωνίτες και οι Θασίτες πολεμούν άλλη μια φορά για τη Στρύμη, την οποία είχαν καταλάβει για μικρό διάστημα οι πρώτοι. Ο στρατηγός των Αθηναίων Τιμόμαχος βοήθησε τότε τους Θασίτες και οι Αθηναίοι έλυσαν στο τέλος τη διαφορά υπέρ των Θασίων. Μερικά χρόνια αργότερα ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας, που βρίσκεται στη Θράκη το 353 π.Χ., βοήθησε τους Μαρωνίτες να καταλάβουν και να καταστρέψουν οριστικά τη Στρύμη.
Οι αρχαιοκάπηλοι αποψιλώνουν με φωτιές τους αρχαιολογικούς χώρους
Μια προσφιλής μέθοδος να ψάχνουν πιο ανενόχλητοι αρχαιολογικούς χώρους είναι να βάζουν φωτιές με ειδική μεθοδολογία σε χώρους χρησιμοποιώντας φιδάκια και στουπιά, φωτιές σε παραλίμνιες εκτάσεις τελείως αψυχολόγητες θα πει κάποιος, που όμως εξυπηρετούν το δικό τους σχεδιασμό αφού οι χώροι αυτοί αποψιλώνονται από την βλάστηση και είναι πιο εύκολα επισκέψιμοι. Οι διωκτικές αρχές θα πρέπει να αυξήσουν την ετοιμότητά τους αφού τα κρούσματα τέτοιων επιχειρήσεων θα τα δούμε κάτω από συνθήκες σύγχυσης, φτώχειας κι αποπροσανατολισμού, να επαναλαμβάνονται.
Πηγή: Σ. Φανφάνης, Εφημερίδα "Ο Χρόνος"
Δεν υπάρχουν σχόλια