Το μυκηναϊκό νεκροταφείο της Δειράδας στο Άργος – μια νέα ματιά

Η 6η συνάντηση του Μυκηναϊκού Σεμιναρίου θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 19:00 στο Αμφιθέατρο Ιωάννη Δρακοπούλου (Κεντρικό Κτήριο Πανεπιστ...

Η 6η συνάντηση του Μυκηναϊκού Σεμιναρίου θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 19:00 στο Αμφιθέατρο Ιωάννη Δρακοπούλου (Κεντρικό Κτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών Πανεπιστημίου 30) με ομιλητές τους Δρ. Άννα Φίλιππα-Touchais, επιστημονικό συνεργάτη της Γαλλικής Σχολής Αθηνών και τον Δρ. Νίκο Παπαδημητρίου, επιμελητή του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

To μυκηναϊκό νεκροταφείο της Δειράδας, που ανασκάφηκε στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα από τον W. Vollgraff και τον J. Deshayes αντίστοιχα, δεν έχει τύχει ιδιαίτερης προσοχής από την έρευνα, κυρίως λόγω της απουσίας εντυπωσιακών κτερισμάτων που θα έδιναν τη δυνατότητα να συζητηθούν θέματα κοινωνικής διαφοροποίησης.

Η πρόσφατη μελέτη ενός συνόλου αδημοσίευτων ευρημάτων από τις ανασκαφές Vollgraff, το οποίο φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχ. Μουσείο και αποτελείται κυρίως από χρυσά κοσμήματα, καθώς και η επανεξέταση του υλικού της ανασκαφής Deshayes οδηγoύν σε αναθεωρήσεις σχετικά με τη χρονολόγηση του νεκροταφείου, τον υλικό πλούτο του, τις επαφές με άλλες περιοχές, και τη σταδιακή υιοθέτηση μυκηναϊκών ταφικών εθίμων από τον τοπικό πληθυσμό.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της νέας μελέτης, το νεκροταφείο της Δειράδας ιδρύεται κατά την ΥΕ ΙΙΑ περίοδο αλλά έως και την ΥΕ ΙΙΙΑ1 παραμένει ένας διακεκριμένος χώρος ταφής για κοινωνικές ομάδες με πρόσβαση σε σημαντικά δίκτυα ανταλλαγών, ενώ συνυπάρχει με παλαιότερα νεκροταφεία στις νότιες υπώρειες της Ασπίδας. Η Δειράδα αναδεικνύεται στο κύριο νεκροταφείο του Άργους μόνον κατά την ΥΕ ΙΙΙΑ2 και χρησιμοποιείται έως την ΥΕ ΙΙΙΓ περίοδο.

Η συγκριτική εξέταση με άλλα νεκροταφεία της Αργολίδας οδηγεί στην υπόθεση ότι η ΥΕ ΙΙ-ΙΙΙΑ1 ήταν η περίοδος κατά την οποία δημιουργήθηκε ένας κοινός κώδικας ταφικής συμπεριφοράς, ο οποίος έδινε έμφαση στις τελετουργίες που ελάμβαναν χώρα μπροστά στις εισόδους των τάφων και εξήρε τον υλικό πλούτο ως στοιχείο κοινωνικής προβολής και συλλογικής κοινωνικής ταυτότητας.

Η έρευνά μας εστιάζει και σε μια ακόμη πτυχή του πολιτισμού της Ύστερης Χαλκοκρατίας: την τεχνολογία των διαφόρων υλικών (κυρίως του χρυσού), τις μεθόδους κατεργασίας και την μελέτη τους μέσω μικροσκοπικών παρατηρήσεων και πειραματικών εφαρμογών (θα προβληθεί σχετικό φιλμάκι).

Πηγή: Αιγεύς