Στον Σπυρίδωνα Ιακωβίδη (1923-2013), το σπουδαίο αρχαιολόγο-μελετητή που έφυγε τον περασμένο Ιούνιο σε ηλικία 90 χρόνων, αφιερώθηκε η ...
Στον Σπυρίδωνα Ιακωβίδη (1923-2013), το σπουδαίο αρχαιολόγο-μελετητή που έφυγε τον περασμένο Ιούνιο σε ηλικία 90 χρόνων, αφιερώθηκε η προχθεσινή συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών με κεντρικό ομιλητή τον ακαδημαϊκό Βασίλειο Πετράκο, που μίλησε για τη ζωή και το έργο του.
Ο Σπυρίδων Ιακωβίδης υπήρξε μία εμβληματική μορφή της παλαιάς αρχαιολογικής σχολής, που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής του δραστηριότητας σε θέματα μυκηναϊκής αρχαιολογίας, με ανασκαφές μεταξύ άλλων στην Αθήνα, την Ελευσίνα, την Πύλο, τη Θήρα, την Περατή, τον Γλα, ενώ παράλληλα υπήρξε δάσκαλος πολλών σημερινών αρχαιολόγων.
«Τα πρώτα μαθήματά του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τα έλαβε στην Κατοχή, περίοδο τραγική για τους Έλληνες, που συνοδεύτηκε από μια άνθηση πνευματική με έκδοση πλήθους φιλολογικών περιοδικών και βιβλίων» («Οι Μαυρόλυκοι» του Θανάση-Διομήδη Πετσάλη, «Η Αμοργός» του Νίκου Γκάτσου κ.ά.). Σε ένα μάθημα, μάλιστα, που εξετάστηκε από τον Αντώνιο Χατζή στο σπίτι του, όπως διηγήθηκε γλαφυρά ο Βασίλειος Πετράκος, ο Ιακωβίδης ήταν οπλισμένος, με τον καθηγητή να «τα χάνει, μη ξέροντας πώς να αντιδράσει μπροστά σε έναν οπλισμένο και αρειμάνιο φοιτητή», όπως τόνισε ο κ. Πετράκος.
Το 1952, μετά τη στρατιωτική του θητεία, τοποθετήθηκε στην Ακρόπολη, όπου και παρέμεινε δύο χρόνια ως επιμελητής αρχαιοτήτων, με καθήκοντα την επίβλεψη χώρων και ανασκαφές στην Αθήνα.
Η έρευνα του στα μυκηναϊκά λείψανα στο βράχο της Ακρόπολης είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ πολλών άλλων τη μελέτη του «Η Μυκηναϊκή Ακρόπολις των Αθηνών» που εκδόθηκε το '62 και χαρακτηρίστηκε από κορυφαίους ξένους αρχαιολόγους «υπόδειγμα μεθόδου». Εκείνο το βιβλίο μάλιστα κοσμούσαν και δικά του σχέδια, χαρίζοντάς του ακόμη μια πρωτιά, μια και μαζί με τον Θεοχάρη ήταν οι πρώτοι Έλληνες αρχαιολόγοι που σχεδίαζαν οι ίδιοι τα ευρήματα των ανασκαφών τους. Το διάστημα 1954-1965 συνεργάστηκε με τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο στις ανασκαφές της Μεσσηνίας και με τον Γεώργιο Μυλωνά στις ανασκαφές της Ελευσίνας (1955-1956) και στις αντίστοιχες των Μυκηνών (1958-1975, 1984-1987).
Το διάστημα 1972-1974 συνεργάστηκε με τον Μαρινάτο στις φημισμένες ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Θήρας, ενώ το 1988 με το θάνατο του Μυλωνά διορίστηκε διευθυντής των ανασκαφών στις Μυκήνες, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.
Παράλληλα δίδαξε σε αρκετά πανεπιστήμια, με σημαντικότερα εκείνο της Χαϊδελβέργης, το Καποδιστριακό και της Πενσιλβάνια.
Από το 1991 μέχρι σήμερα παρέδωσε το σημαντικότερο συγγραφικό του έργο με πλήθος αξεπέραστων μελετών, κατατάσσοντάς τον δικαίως μεταξύ των κορυφαίων της παγκόσμιας αρχαιολογίας.
Πηγή: Γ. Στάμος, Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια