Περιοδική έκθεση χαρακτικής, ζωγραφικής και χειροποίητου βιβλίου του Λάζαρου Κόκκαλη με τίτλο «κάτι μισοειδωμένα πρόσωπα ή γραμμές -...
Περιοδική έκθεση χαρακτικής, ζωγραφικής και χειροποίητου βιβλίου του Λάζαρου Κόκκαλη με τίτλο «κάτι μισοειδωμένα πρόσωπα ή γραμμές - εγχάρακτα αναθήματα» παρουσιάζεται από τη ΙΓ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του «Αθανασάκειου» Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 11 Απριλίου στις 19:00, στο χώρο της αίθουσας περιοδικών εκθέσεων του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου και θα λειτουργεί έως τα τέλη Μαΐου, τις μέρες και ώρες λειτουργίας του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου (καθημερινά 08:00 - 17:00 εκτός από Δευτέρες).
Η έκθεση πραγματοποιείται στο ευρύτερο πλαίσιο της συνεργασίας του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου με σύγχρονους καλλιτέχνες και αποτελεί συνέχεια μιας σειράς ανάλογων εκθέσεων που έχουν ήδη παρουσιαστεί στο Μουσείο με μεγάλη επιτυχία. Με τον τρόπο αυτό, παράλληλα με τη μόνιμη έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου και τις δράσεις που αναπτύσσονται σε αυτή (εκπαιδευτικές περιηγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, συστήματα αυτόματης ηλεκτρονικής ξενάγησης, ενημερωτικές εκδηλώσεις, μουσικές εκδηλώσεις, φυλλάδια κ.ά.), επιχειρείται ταυτόχρονα το άνοιγμα του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου προς το κοινό και μέσα από την προσέγγιση θεμάτων της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας σε συνομιλία με την πολιτιστική κληρονομιά.
Σύμφωνα με τον δημιουργό της έκθεσης, ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Εκόμισα εις την τέχνην» και παραπέμπει σε οτιδήποτε μισοειδωμένο, σε ό,τι κατανοούμε ελλιπώς προσπερνώντας το και σε πρόσωπα ή γραμμές που φαίνονται ή φωτίζονται με τον δικό τους τρόπο. Η εικαστική και επιμελής εμβάθυνση των καβαφικών στίχων μας οδηγεί, αναπότρεπτα, σε μια αφύπνιση της τέχνης· "την χάραξιν φρόντισε τεχνικά να γίνει" (Καβάφης, ποίημα "Φιλέλλην"). Η πρόσκαιρη εγχάραξη και η μεταφορά μιας ιδέας στο ξύλο, στο μέταλλο ή στο χαρτί, δηλαδή η ανάγκη προσωπικής έκφρασης του καλλιτέχνη, συνομιλεί με τα μισοφωτισμένα πρόσωπα των αναθημάτων, με το κρανίο του ανθρώπου στην αίθουσα της νεολιθικής περιόδου και τις μορφές που απεικονίζονται στις επιτύμβιες στήλες της αρχαίας Δημητριάδας. Εν τέλει, η ενασχόληση με ιστορικά ή αρχαιολογικά δεδομένα βοηθά όχι μόνο να αποτραβιέται κανείς από το "εγώ", αλλά και να στρέφεται στο "εμείς". Για παράδειγμα, καθώς τα αγωνιώδη ερωτήματα της ζωής και του θανάτου είναι πάντα ίδια για τον άνθρωπο, οι νεκρικές πομπές δεν αφορούν μόνο τους αρχαίους βασιλιάδες αλλά και τους απλούς ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους είτε άδικα είτε πρόωρα.
Κάθε έργο της έκθεσης, λοιπόν, αποτελεί ένα σύγχρονο ανάθημα, με το ίδιο σκεπτικό με το οποίο άφηναν τα κτερίσματα στους τάφους συγγενικών τους προσώπων οι πρόγονοι μας. Εγχάρακτα αναθήματα, οβολοί, αντίτιμα, ξόρκια, μαγείες, γητέματα, λειτουργούν ως ενθύμηση, ως εσωτερική αφύπνιση, και συνομιλούν τόσο μεταξύ τους όσο και με τους σύγχρονους προβληματισμούς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η εκάστοτε δημιουργία αποκτά νόημα, ως ισχυρό μέσο παρουσίας και μνήμης απέναντι στην παροδικότητα, την πλάνη και την ξεγνοιασιά του εφήμερου.
Πηγή: Ταχυδρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια