Σύμφωνα με την περιγραφή του κορυφαίου Ιταλού ιστορικού τέχνης Τζόρτζιο Βαζάρι, πρόκειται για το πιο όμορφο, το πιο μεγάλο και το πι...
Σύμφωνα με την περιγραφή του κορυφαίου Ιταλού ιστορικού τέχνης Τζόρτζιο Βαζάρι, πρόκειται για το πιο όμορφο, το πιο μεγάλο και το πιο επιβλητικό δάπεδο που κατασκευάστηκε ποτέ. Ο λόγος για το μαρμάρινο δάπεδο της Μητρόπολης της Σιένα, της πανέμορφης αυτής πόλης της Τοσκάνης.
Σύντομα οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να το θαυμάσουν από κοντά, αφού από τις αρχές του Αυγούστου θα αφαιρεθεί η επένδυση που προστατεύει το έργο από τα πατήματα των πάνω από 1 εκατ. τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο τη Μητρόπολη.
Το επιβλητικό δάπεδο είναι το αποτέλεσμα ενός σχεδίου που υλοποιήθηκε μέσα στους αιώνες και συγκεκριμένα από το 1300 έως το 1900. Τα προσχέδια για την υλοποίηση του δαπέδου φέρουν την υπογραφή 50 σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής, όπως οι Antonio Federighi, Urbano da Cortona, Neroccio και Domenico Beccafumi, όλοι τους με καταγωγή από τη Σιένα, με εξαίρεση το ζωγράφο Bernardino di Betto, γνωστό ως Pinturicchio. Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για να μεταφερθεί η σύλληψη των διαφόρων καλλιτεχνών στο δάπεδο είναι τα μαρμαροθετήματα και το γκράφιτι.
Οι Εβραίοι έξω
Σημαντικό είναι επίσης το μήνυμα που μεταφέρει στον επισκέπτη αυτό το μοναδικό έργο τέχνης. Στην είσοδο του ναού, μια επιγραφή προσκαλεί τον προσκυνητή να πάρει την κατάλληλη στάση για να εισέλθει στον ιερό ναό: Castissimum Virginis Templum Caste Memento (Θυμηθείτε να εισέλθετε σεμνά στον αγνό ναό της Παναγίας).
Ο πρώτος που ασχολήθηκε με το δάπεδο στο σύνολό του αναζητώντας μια κοινή θεματική που να δένει τα διάφορα επεισόδια που απεικονίζονται, υιοθετώντας την άποψη της ύπαρξης ενός εικονογραφικού σχεδίου που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια των αιώνων από διάφορους καλλιτέχνες, ήταν ο Γερμανός Friedrich Ohli, το 1977. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάθε σκηνή είναι μέρος μιας απεικόνισης της Σωτηρίας στις διάφορες πτυχές της. Ξεκινώντας από το εξωτερικό του ιερού ναού όπου συμβολίζονται οι Εβραίοι και οι άπιστοι, οι οποίοι εξαιρούνται από τη Σωτηρία και γι' αυτό παραμένουν έξω από το ναό.
Στο εσωτερικό, μπροστά από την Ωραία Πύλη ο Ερμής ο Τρισμέγιστος συμβολίζει την αρχή της γνώσης πάνω στη γη, της γνώσης δηλαδή του αρχαίου κόσμου, με ένα βιβλίο που παρουσιάζει την Ανατολή και τη Δύση και αναφέρει μια σειρά από λέξεις που σχετίζονται με τη δημιουργία του κόσμου. Παρακάτω αντικρίζουμε μια αναφορά στην ιστορία και τους τόπους.
Εκεί υπάρχουν αναπαραστάσεις που παραπέμπουν στην πόλη της Σιένα και τα στρατιωτικά κατορθώματά της, καθώς και μια αλληγορία της Τύχης που αποδίδεται στον Pinturicchio. Στους πλαϊνούς διαδρόμους του ναού οι Σίβυλλες προαναγγέλλουν την έλευση του Χριστού, και αναφέρονται στους διάφορους τόπους του τότε γνωστού κόσμου.
Σκηνές από την Αγία Γραφή
Μια νέα φάση του κόσμου απεικονίζεται στο εγκάρσιο κλίτος, με τις βιβλικές ιστορίες που έχουν ήδη προβληθεί στην εποχή της Αποκάλυψης, ενώ στο κεντρικό εξάγωνο αντικρίζουμε σκηνές θυσίας σε συνάρτηση με την παράσταση της Θείας Ευχαριστίας η οποία δοξάζεται στο βωμό. Στο πλάι απεικονίζονται τα στρατιωτικά κατορθώματα του εβραϊκού λαού, συμπεριλαμβανομένης και της Βρεφοκτονίας του Ηρώδη.
Ακολουθούν οι ιστορίες του Προφήτη Ηλία, και του Μωυσή του νομοθέτη, με τον περιπλανώμενο εβραϊκό λαό. Οι ιστορίες του Δαbίδ ολοκληρώνουν τη σειρά της Αγίας Γραφής και προαναγγέλλουν συμβολικά την έλευση του ειρηνοποιού Ιησού Χριστού.
Στο δεξί εγκάρσιο κλίτος -δεν ανήκουν στο γενικό σχεδιασμό οι Αρετές- έργα που φιλοτεχνήθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν πλέον οι διαδοχή της ιστορίας που απεικονίζεται στο δάπεδο είχε προφανώς χαθεί.
Μυστικισμό και πνευματικότητα αποπνέει, με λίγα λόγια, το θαυμάσιο αυτό δάπεδο, όπου Ιστορία και Θρησκεία αλληλοσυμπληρώνονται συνθέτοντας ένα αρμονικό και επιβλητικό θέαμα.
Πηγή: Ελ. Καζαλόττι, Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια