Εκτενές δημοσίευμα για την ανασκαφή του τύμβου Καστά στην Αμφίπολη κάνει το αμερικανικό περιοδικό «USA Today» Αποχωματώσεις στο τρίτο ...
 |
| Εκτενές δημοσίευμα για την ανασκαφή του τύμβου Καστά στην Αμφίπολη κάνει το αμερικανικό περιοδικό «USA Today» |
Αποχωματώσεις στο τρίτο θύρωμα έκαναν και χθες οι ανασκαφείς στην Αμφίπολη, σε μια προσπάθεια να μπουν στον τρίτο θάλαμο, να μεταφέρουν υλικά και να αρχίσουν τις υποστυλώσεις.
Η ομάδα έχει αποκαλύψει πλέον ολόκληρες τις Καρυάτιδες, ύψους 2,27μ. και τα βάθρα τους, που φτάνουν το 1,80. Συνολικά δηλαδή ξεπερνούν κατά μερικούς πόντους τα τέσσερα μέτρα.
Η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Star, διευκρίνισε ότι το υπουργείο Πολιτισμού είναι υποχρεωμένο να υιοθετήσει τη χρονολογία την οποία δίνει η ανασκαφική ομάδα και η επικεφαλής της, καθώς είναι οι μόνοι που έχουν τα στοιχεία στη διάθεσή τους.
Έτσι, το ΥΠΠΟΑ δέχεται τη χρονολόγηση στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.
Την εκτίμηση ότι στον τύμβο της Αμφίπολης ενδέχεται να έχουν βρεθεί μικρά ευρήματα τα οποία να μην είναι ακόμη ανακοινώσιμα εξέφρασε η καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας Χρυσούλα Παλιαδέλη, μιλώντας χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά 90,1. «Το μνημείο από μόνο του είναι πολύ σημαντικό, ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα στο εσωτερικό του», σημείωσε, για να προσθέσει ότι «εάν είχαμε μια επιγραφή για να καταλάβουμε ποιανού ή ποιανών ήταν ο τάφος, θα ήταν τεράστιο κέρδος για την επιστήμη και την αρχαιολογία».
Η Χ.Παλιαδέλη είπε επίσης πως «αν βρεθούν οστά αυτό θα είναι βοηθητικό».
Εκτενές δημοσίευμα για την ανασκαφή του τύμβου Καστά στην Αμφίπολη κάνει το αμερικανικό περιοδικό «USA Today», αναφερόμενο στις διαφορετικές απόψεις των αρχαιολόγων για τον ένοικο του τάφου, αλλά και στην πολιτική χροιά της ανασκαφής, τονίζοντας πως πρόκειται για μια ελληνική ίντριγκα.
Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Πέρσες και Ρωμαίοι πέρασαν ανά τους αιώνες από την Αμφίπολη, ξεκινά το άρθρο.
Σήμερα, στρατιές από πολιτικούς, δημοσιογράφους και αρχαιολόγους έχουν καταλάβει τη μικρή πόλη από τη στιγμή που οι ανασκαφείς έφεραν στο φως έναν τεράστιο τάφο που φρουρείται από ένα ζευγάρι λαξευτών Σφιγγών και δύο Καρυάτιδες, γλυπτά γυναικείων μορφών, μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης.
Δημοπρασία
Σχετικά με τη δημοπρασία αρχαίων νομισμάτων της Αμφίπολης στη Γερμανία, κύκλοι του υπουργείου Πολιτισμού σχολίαζαν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει παρέμβαση της χώρας μας, παρά μόνο εάν και εφόσον υπάρχουν στοιχεία ότι τα συγκεκριμένα αρχαία έχουν παράνομα εξαχθεί από το έδαφός της.
Οπως επισημαίνουν αρχαιολογικοί κύκλοι, μόνο με ακράδαντες αποδείξεις μπορεί να στοιχειοθετηθεί το δικαίωμα της χώρας για επιστροφή πολιτιστικών θησαυρών.
Δεν αρκεί να έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα, θα πρέπει και να υπάρχει απόδειξη ότι έγινε λαθρανασκαφή σε συγκεκριμένο σημείο και ότι αυτά τα νομίσματα ή τα αρχαία έχουν αφαιρεθεί από εκεί.
Δυστυχώς, όταν δεκαετίες τώρα αρχαιοκάπηλοι οργώνουν την ελληνική γη, χρησιμοποιώντας μάλιστα ανιχνευτές μετάλλου και άλλα μηχανήματα, είναι εντελώς αδύνατο να βρεθούν αποδείξεις. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον Θησαυρό των Αηδονιών που επιστράφηκε στη χώρα μας, επειδή στον τάφο είχαν μείνει τα μισά αντικείμενα, που ήταν ολόιδια με όσα πωλούνταν στο εξωτερικό. Σε αντίθετη περίπτωση, οι νόμοι δεν μπορούν να εφαρμοστούν.
«Δεν βρήκαν ούτε καρφιά; Γιατί δεν μας λένε;»
Την άποψη της ότι ο τάφος της Αμφίπολης έχει συληθεί εκφράζει σε συνέντευξη της στον Τύπο της Κυριακής η επίτιμη διευθύντρια Αρχαιοτήτων, Κατερίνα Ρωμιοπούλου.
«Έχουν βγάλει τόσα χώματα έξω από τον τάφο, κιβώτια ολόκληρα, τα οποία ξέρω καλά ότι τα κοσκινίζουν. Τίποτα δεν βρήκαν, κάποιες ενδείξεις; Γιατί δεν μας λένε; Δεν βρήκαν ούτε καρφιά; Τα καρφιά είναι πραγματικό στοιχείο. Όταν βρίσκεις καρφιά, και μάλιστα μεγάλα, αμέσως λες “έχουμε ξύλινο φορείο”» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η κ. Ρωμιοπούλου εμφανίζεται σίγουρη ότι ο τάφος έχει συληθεί και όπως τονίζει συλημένος βρέθηκε και ο μακεδονικός τάφος που ανέσκαψε η ίδια στη ρίζα του λόφου Καστά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
«Από πού μπαίνουν οι κλέφτες; Από την κορυφή. Άνοιξαν μια, δυο, τρεις τρύπες. Και βεβαίως όταν έφυγαν εισχώρησε το χώμα. Δεν δέχομαι την ερμηνεία πως το χώμα λειτουργεί ως στατικό στοιχείο. Το χώμα φαίνεται σαν κώνος στη μέση, δεν στηρίζει τους τοίχους. Η αρχαιοκαπηλία έπρεπε να σταματήσει και θα σταματούσε μόνο αν γίνονταν συστηματικές ανασκαφές. Η περιοχή εκατέρωθεν του Στρυμόνα πάντα αποτελούσε πεδίο για τη δράση αρχαιοκαπήλων και τυμβωρύχων», λέει η Κ. Ρωμιοπούλου.
Στη συνέχεια αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η ιεροτελεστία της ταφής στην αρχαιότητα: «Η τελετουργία της καύσεως λάμβανε χώρα ή κοντά στον τάφο ή επάνω στον τάφο, στην οροφή του, όπως τη βρήκαν στη Βεργίνα, ή κάπου πίσω από τον τάφο, όπως τη βρήκα εγώ στα Λευκάδια, ή μπορεί ακόμα πιο μακριά από τον τάφο.
Προτού ο νεκρός παραδοθεί στην πυρά τον εναπόθεταν σε ξύλινη κλίνη ή φορείο όπου επάνω υπήρχε ένα στρώμα πουπουλένιο ντυμένο με πολύτιμα υφάσματα, υφασμένα στον αργαλειό. Ο νεκρός ήταν στολισμένος με χρυσοΰφαντα υφάσματα.
Στην πυρά εναπόθεταν την κλίνη με το νεκρό και τα κτερίσματα, δηλαδή κοσμήματα, αγγεία και άλλα αντικείμενα, ό,τι θεωρούσαν πολύτιμο, διότι υποτίθεται ότι διά της καύσεως συνόδευαν το νεκρό στη μετέπειτα ζωή του.
Τα υπολείμματα της καύσεως, τις στάχτες και τα κόκαλα του νεκρού, το μισοκαμένο χρυσό στεφάνι -με τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα πολλά στεφάνια είναι στραβωμένα γιατί έχουν υποστεί την πυρά- τα τύλιγαν σε ένα πολύτιμο ύφασμα και τα τοποθετούσαν σε λάρνακα.
Ήταν ένα χρυσό κουτί, είτε ασημένιο αγγείο είτε μπρούντζινο, γιατί -μην ξεχνάμε- ήταν και τα μπρούντζινα σπουδαία αγγεία. Μπορεί σήμερα να τα βρίσκουμε σκουριασμένα και πράσινα, αλλά όταν τα έφτιαχναν άστραφταν σαν χρυσά. Στη συνέχεια τοποθετούσαν τη λάρνακα στον τάφο, ποτέ πάνω στο έδαφος, αλλά μέσα σε ένα πέτρινο αγγείο. Μερικές φορές έχτιζαν στον τάφο και έναν πάγκο όπου τοποθετούσαν ορισμένα αγγεία. Στις άκρες της πυράς ορισμένα αντικείμενα έμεναν πιο ζωντανά. Επίσης όταν μιλάμε για σπουδαία πρόσωπα οι κλίνες τις περισσότερες φορές δεν ήταν απλές αλλά “ντυμένες” με ελεφαντοστό και μπρούντζινες διακοσμήσεις.»
«Δεν βρήκαν ούτε καρφιά; Γιατί δεν μας λένε;»
Την άποψη της ότι ο τάφος της Αμφίπολης έχει συληθεί εκφράζει σε συνέντευξη της στον Τύπο της Κυριακής η επίτιμη διευθύντρια Αρχαιοτήτων, Κατερίνα Ρωμιοπούλου.
«Έχουν βγάλει τόσα χώματα έξω από τον τάφο, κιβώτια ολόκληρα, τα οποία ξέρω καλά ότι τα κοσκινίζουν. Τίποτα δεν βρήκαν, κάποιες ενδείξεις; Γιατί δεν μας λένε; Δεν βρήκαν ούτε καρφιά; Τα καρφιά είναι πραγματικό στοιχείο. Όταν βρίσκεις καρφιά, και μάλιστα μεγάλα, αμέσως λες “έχουμε ξύλινο φορείο”» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η κ. Ρωμιοπούλου εμφανίζεται σίγουρη ότι ο τάφος έχει συληθεί και όπως τονίζει συλημένος βρέθηκε και ο μακεδονικός τάφος που ανέσκαψε η ίδια στη ρίζα του λόφου Καστά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
«Από πού μπαίνουν οι κλέφτες; Από την κορυφή. Άνοιξαν μια, δυο, τρεις τρύπες. Και βεβαίως όταν έφυγαν εισχώρησε το χώμα. Δεν δέχομαι την ερμηνεία πως το χώμα λειτουργεί ως στατικό στοιχείο. Το χώμα φαίνεται σαν κώνος στη μέση, δεν στηρίζει τους τοίχους. Η αρχαιοκαπηλία έπρεπε να σταματήσει και θα σταματούσε μόνο αν γίνονταν συστηματικές ανασκαφές. Η περιοχή εκατέρωθεν του Στρυμόνα πάντα αποτελούσε πεδίο για τη δράση αρχαιοκαπήλων και τυμβωρύχων», λέει η Κ. Ρωμιοπούλου.
Στη συνέχεια αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η ιεροτελεστία της ταφής στην αρχαιότητα: «Η τελετουργία της καύσεως λάμβανε χώρα ή κοντά στον τάφο ή επάνω στον τάφο, στην οροφή του, όπως τη βρήκαν στη Βεργίνα, ή κάπου πίσω από τον τάφο, όπως τη βρήκα εγώ στα Λευκάδια, ή μπορεί ακόμα πιο μακριά από τον τάφο.
Προτού ο νεκρός παραδοθεί στην πυρά τον εναπόθεταν σε ξύλινη κλίνη ή φορείο όπου επάνω υπήρχε ένα στρώμα πουπουλένιο ντυμένο με πολύτιμα υφάσματα, υφασμένα στον αργαλειό. Ο νεκρός ήταν στολισμένος με χρυσοΰφαντα υφάσματα.
Στην πυρά εναπόθεταν την κλίνη με το νεκρό και τα κτερίσματα, δηλαδή κοσμήματα, αγγεία και άλλα αντικείμενα, ό,τι θεωρούσαν πολύτιμο, διότι υποτίθεται ότι διά της καύσεως συνόδευαν το νεκρό στη μετέπειτα ζωή του.
Τα υπολείμματα της καύσεως, τις στάχτες και τα κόκαλα του νεκρού, το μισοκαμένο χρυσό στεφάνι -με τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα πολλά στεφάνια είναι στραβωμένα γιατί έχουν υποστεί την πυρά- τα τύλιγαν σε ένα πολύτιμο ύφασμα και τα τοποθετούσαν σε λάρνακα.
Ήταν ένα χρυσό κουτί, είτε ασημένιο αγγείο είτε μπρούντζινο, γιατί -μην ξεχνάμε- ήταν και τα μπρούντζινα σπουδαία αγγεία. Μπορεί σήμερα να τα βρίσκουμε σκουριασμένα και πράσινα, αλλά όταν τα έφτιαχναν άστραφταν σαν χρυσά. Στη συνέχεια τοποθετούσαν τη λάρνακα στον τάφο, ποτέ πάνω στο έδαφος, αλλά μέσα σε ένα πέτρινο αγγείο. Μερικές φορές έχτιζαν στον τάφο και έναν πάγκο όπου τοποθετούσαν ορισμένα αγγεία. Στις άκρες της πυράς ορισμένα αντικείμενα έμεναν πιο ζωντανά. Επίσης όταν μιλάμε για σπουδαία πρόσωπα οι κλίνες τις περισσότερες φορές δεν ήταν απλές αλλά “ντυμένες” με ελεφαντοστό και μπρούντζινες διακοσμήσεις.»
Δεν υπάρχουν σχόλια