Επιγραφή 2.000 ετών βρέθηκε στο Πάριον, στην αρχαία πόλη-λιμάνι της ελληνιστικής περιόδου που βρίσκεται στη βορειοδυτική επαρχία της π...
Επιγραφή 2.000 ετών βρέθηκε στο Πάριον, στην αρχαία πόλη-λιμάνι της ελληνιστικής περιόδου που βρίσκεται στη βορειοδυτική επαρχία της περιοχής Biga στο Çanakkale της Τουρκίας.
Οι ανασκαφές βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή σε επτά διαφορετικά σημεία, μαζί με έργα αποκατάστασης και συντήρησης σε βυζαντινό εκκλησάκι που ήρθε στο φως στην ίδια περιοχή τα προηγούμενα έτη.
Ο επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας, καθηγητής Vedat Keleş, δήλωσε ότι οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη θα τελειώσουν σύντομα, προσθέτοντας φέτος ανακαλύφθηκαν σημαντικά ευρήματα.
«Αυτή η χρονιά ήταν η 10η χρονιά ανασκαφών και ήταν αρκετά παραγωγική. Μια τεχνική ομάδα 60 ατόμων από επτά πανεπιστήμια και 70 εργαζόμενους που προέρχονται από τον βασικό χορηγό μας εργάστηκαν στην περιοχή. Τα τελευταία ευρήματα μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες, όπως επιγραφές 2.000 ετών που επαληθεύουν τις προηγούμενες πληροφορίες μας σχετικά με τον αρχαιολογικό χώρο», δήλωσε ο Keleş.
«Αντιλαμβανόμαστε από τις επιγραφές στο Πάριον ότι ήταν η πιο σημαντική αποικία της περιοχής. Παρέχουν, επίσης, σημαντικά στοιχεία σχετικά για τις οικονομικές, στρατιωτικές και αρχιτεκτονικές δραστηριότητες στην περιοχή, οι οποίες επιβεβαιώνονται με επιπλέον πληροφορίες από τις ανασκαφές που πραγματοποιούνται στο αρχαίο θέατρο. Το ωδείο, ένα κτήριο για μουσικές εκδηλώσεις, που ήρθε στο φως έχει χωρητικότητα 200 άτομα, καθιστώντας το ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής», πρόσθεσε.
Το Πάριον ήταν αρχαία ελληνική πόλη της βορείου Μυσίας, στην πεδιάδα της Αδράστειας, στα δυτικά του βορείου στομίου του Ελλησπόντου. Υπήρξε έδρα βοηθητικού επισκόπου της εμβελείας της Μητρόπολης της Κυζίκου. Η πόλη υπήρξε αποικία της Ερετρίας και της Πάρου (από την οποία πήρε και το όνομά της). Στην συνέχεια έγινε μέλος της Δηλιακής Συμμαχίας (ιδρύθηκε το 477 π.Χ.). Κατά την ελληνιστική περίοδο προσαρτήθηκε στο βραχύβιο βασίλειο του Λυσιμάχου και πολύ αργότερα στο βασίλειο της Περγάμου. Αργότερα οι Ρωμαίοι την κατέστησαν αποικία τους (Colonia) της επαρχίας της Ασίας. Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. το Πάριον ανήκε στην βυζαντινή επαρχία του Ελλησπόντου. Τα νομίσματα της πόλεως βεβαιώνουν την αφθονία της σε αγαθά, ιδίως στην μεγάλη παραγωγή της μίνθης. Κατά την ελληνιστική περίοδο το έμβλημά της που απεικονίζεται στα νομίσματα, ήταν το γοργόνειον.
Από τη βιογραφία του μάρτυρος αγίου Ονησιφόρου, πιστοποιείται η ύπαρξη χριστιανικής κοινότητας στο Πάριον πριν το 180 μ.Χ. Επίσης άλλοι άγιοι είναι άξιοι αναφοράς: ο άγιος Μένιγνος (μαρτύρησε επί αυτοκράτορος Δεκίου, στις 22 Νοεμβρίου), ο άγιος Θεογένης (επίσκοπος και μάρτυρας, τιμάται στις 3 Ιανουαρίου) και ο άγιος Βασίλειος (επίσκοπος και μάρτυρας του 9ου αιώνα, τιμάται στις 12 Απριλίου).
Ο Γάλλος θεολόγος και ιστορικός Michel Le Quien, αναφέρει και καθολικούς επισκόπους της πόλεως κατά τον 14ο αιώνα. Κατά το 640 το Πάριον έγινε ανεξάρτητη αρχιεπισκοπή και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος του δέκατου τρίτου αιώνα. Στη συνέχεια, ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β' ίδρυσε μια μητρόπολη υπό τον τίτλο: Πηγών και Παρίου. Το 1354 η μητρόπολη Πηγών και Παρίου καταργήθηκε (ίσως λόγω της κατάληψης από τους Τούρκους) και ο μητροπολίτης για αντάλλαγμα έλαβε την έδρα της θρακικής Σωζοπόλεως.
Τα ερείπια της αρχαίας ελληνικής αποικίας βρίσκονταν στο ελληνικό χωριό Καμάρες (σημ. Kimir), επί του ακρωτηρίου Tersana-Bournou, στην διοικητική περιφέρεια των Πηγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια