Ο Lincoln H. Blumell, α ναπληρωτής καθηγητής αρχαίας γραφής στο πανεπιστήμιο Brigham Young της Utah, μετέφρασε επιγραφή επιτύμβιας σ...
Ο Lincoln H. Blumell, αναπληρωτής καθηγητής αρχαίας γραφής στο πανεπιστήμιο Brigham Young της Utah, μετέφρασε επιγραφή επιτύμβιας στήλης 1.700 ετών γραμμένη στα αρχαία ελληνικά στην Αίγυπτο.
Η μικρή ασβεστολιθική επιγραφή, που είναι ελαφρώς μεγαλύτερη σε μέγεθος από ένα iPad, ανακαλύφθηκε στην συλλογή Ελληνικών και Κοπτικών αντικειμένων στο τμήμα Σπάνιων Βιβλίων της Marriott Βιβλιοθήκης του πανεπιστημίου της Utah, όπου και βρέθηκε μετά από δωρεά το 1989.
Η επιγραφή τιμά την μνήμη μιας γυναίκας με το όνομα Ελένη. Έχει αναγνωριστεί ως ιουδαία, αλλά αναφέρεται επίσης με τίτλο που προορίζεται σχεδόν αποκλειστικά για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο σε χριστιανή. Αυτό είναι σπάνιο φαινόμενο, ιδίως αν ληφθεί υπόψη το χρονικό διάστημα κατασκευής. Η επιγραφή αποτυπώνει επίσης τη φροντίδα και την αγάπη της Ελένης για τα ορφανά παιδιά.
Η επιγραφή αναφέρει:
ἐν εἰρήνῃ καὶ εὐλογίᾳ
Ἄμα Ἑλένη Ἰουδαία ἣ ἀ̣-
γαποῦσα τοὺς ὀρφανούς·
ὡς ἐτῶν ξ̅ ἔλεως καὶ εὐ-
λογία〈ς〉 ἡ ὁδὸς· ἡ εὐπορευ-
θῇ ἐν αὐτῇ.
«Στην ειρήνη και στην ευλογία η Άμα Ελένη, μια Εβραία, που αγαπούσε τα ορφανά, [πέθανε]. Για περίπου 60 χρόνια η πορεία της ήταν γεμάτη έλεος και ευλογία, με αυτή ευημερούσε».
«Έχω μελετήσει εκατοντάδες αρχαίους εβραϊκές επιτύμβιες επιγραφές» είπε ο Blumell, «και δεν υπάρχει παρόμοια. Πρόκειται για μια όμορφη ανάμνηση, που αποδίδει φόρο τιμής σε αυτή τη γυναίκα».
Ενώ η Ελένη αναγνωρίζεται ως Ἰουδαία (Εβραία), αναφέρεται επίσης και ως Ἄμα, έναν τίτλο που χρησιμοποιείται μόνο για μοναχές και ορισμένες γυναίκες χριστιανές στα τέλη της ύστερης αρχαιότητας στην Αίγυπτο.
Η επιγραφή αυτή βοηθά επίσης να προσδιοριστεί η εβραϊκή κοινότητα στην Αίγυπτο κατά την περίοδο μετά τη θανάσιμη εξέγερση του 115-117 μ.Χ., όπου η εβραϊκή κοινότητα αποδεκατίστηκε. Εκτιμάται ότι η επιγραφή κατασκευάστηκε κάποια στιγμή στο 200 μ.Χ.
Όταν η Βιβλιοθήκη Marriott έλαβε την επιγραφή ως δώρο από τον Aziz S. Atiya το 1989 είχε χαρακτηριστεί ως «Κοπτική επιγραφή, που χρονολογείται στην αρχή χρήσης του ελληνικού αλφαβήτου, όχι νωρίτερα από το δεύτερο αιώνα, αλλά όχι αργότερα από τον τρίτο».
«Έτσι το περιγράψαμε για τα επόμενα είκοσι επτά χρόνια, και κάναμε λάθος», δήλωσε η Luise Poulton, επιμελήτρια του τμήματος Σπάνια Βιβλίων στη βιβλιοθήκη. «Η δουλειά του καθηγητή Blumell στην επιγραφή είναι ικανοποιητική και συνάμα συναρπαστική. Ο Δρ. Blumell δεν αποκάλυψε μόνο το υποθετικό γεγονός σχετικά με το έργο αλλά μας έδωσε μια πολύ προσωπική ιστορία αποτυπωμένη πάνω στην κρύα πέτρα».
Λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδική χρήση των αναγνωριστικών λέξεων διπλής θρησκευτικής πίστης και το χρονικό πλαίσιο, η επιγραφή καθίσταται μοναδική χωρίς γνωστά παράλληλα έργα.
Επιπλέον, ο Blumell σημειώνει ότι υπάρχει κάτι παραπάνω στην επιγραφή. Οι μελετητές έχουν επισημάνει από άλλες επιγραφές ότι οι αιγύπτιες γυναίκες κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου, είχαν ένα προσδόκιμο ζωής 25 ετών. Για να ζήσει 60 χρόνια, όπως σημειώνεται στην επιγραφή, ήταν κάτι απίστευτο. Επίσης σε μια περίοδο που δεν υπήρχε οποιοδήποτε είδος κοινωνικών προγραμμάτων για ορφανά παιδιά, η φροντίδα τους θεωρήθηκε ως μια ευγενή επιδίωξη. Η φροντίδα των χήρων και των ορφανών είναι μια κοινή πρόσκληση για δράση στην Καινή Διαθήκη.
«Ο Dr. Blumell έφερε τη δική του εμπειρία και των άλλων καθηγητών για να αναγνωρίσει ένα παράδειγμα φιλανθρωπίας και δωρεάς του 3ου αιώνα μ.Χ.», δήλωσε η Poulton, συμπληρώνοντας: «οι αξίες που ζητάμε από τον εαυτό μας και ο ένας για τον άλλον σε μια κοινωνία και πολιτισμό πολύ διαφορετικό από αυτόν της Ελένης. Αυτή η αρχαία επιγραφή μαρτυρεί τα καλά έργα και «την πίστη στην εργασία μέσω της αγάπης», όπως εκφράζεται από τον Παύλο στην Επιστολή προς Γαλάτες, τότε και τώρα».
Τα ευρήματα έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Journal for the Study of Judaism in the Persian, Hellenistic and Roman Period.
Δεν υπάρχουν σχόλια