Ένα πωλητήριο - εκθετήριο στο Αρχαιολογικό Μουσείο

Μετά την ανακαίνιση του πωλητηρίου του ΕΑΜ, σειρά έχουν αυτό της Ακρόπολης, αλλά και το μικρό του Ολυμπιείου. Ώθηση θα δοθεί και στα εργα...

Μετά την ανακαίνιση του πωλητηρίου του ΕΑΜ, σειρά έχουν αυτό της Ακρόπολης, αλλά και το μικρό του Ολυμπιείου. Ώθηση θα δοθεί και στα εργαστήρια Θεσσαλονίκης, ενώ θα ακολουθήσουν των Κρήτης, Ρόδου, Ολυμπίας, Δελφών.

Τα πωλητήρια των μουσείων και των αρχαιολογικών μας χώρων είναι η εικόνα της αισθητικής του υπουργείου Πολιτισμού και της αντίληψης που έχει για την επικοινωνία της πολιτιστικής κληρονομιάς, λέει η αρχαιολόγος Μιμίκα Γιαννοπούλου, η οποία εδώ και λίγους μήνες ως μέλος του Δ.Σ. του πολυτάραχου Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, με εκτελεστικά καθήκοντα συντονισμού του τομέα των Πολιτιστικών Προϊόντων-Πωλητηρίων και εκλαϊκευμένων εκδόσεων, ανέλαβε να αλλάξει την εικόνα τους. 

Μια εικόνα που δεν θα ήθελε κανείς να κουβαλά από την Ελλάδα. Αδεια ράφια, λίγα αντικείμενα, ελλείψεις, παρωχημένη αισθητική, κακοφωτισμένοι χώροι, βαριεστημένοι σε αρκετές περιπτώσεις υπάλληλοι... Όταν δεν είναι κλειστά. Γιατί υπάρχει κι αυτή η περίπτωση.

Εδώ και λίγες ημέρες ο επισκέπτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου βλέπει τη διαφορά. Ζεστασιά σε τυλίγει μπαίνοντας στο υπόγειο πωλητήριο που γέμισε από προϊόντα, φως, χαρούμενα χρώματα, ακόμη και επιζωγραφισμένα γλυπτά που «δοκιμάζονται» για πρώτη φορά στο κοινό.

Εντάξει, σε αυτό το μουσείο πρωτολειτούργησε το πρώτο εργαστήριο εκμαγείων το 1893. Και φτάσαμε στο 1970 για να γίνει συστηματική η παραγωγή εκμαγείων και αντιγράφων μέσα στο Επιγραφικό Μουσείο και το 1999 πια, όταν αυξήθηκαν οι ανάγκες να μεταφερθούν τα εργαστήρια σε μεγαλύτερους χώρους στου Ρέντη. Εκεί όπου ο γύψος πρωταγωνιστεί αφού τα εκμαγεία με αυτόν κατασκευάζονται και φιλοτεχνούνται από ταλαντούχους ζωγράφους και γλύπτες.

Εδώ και λίγες ημέρες, ο επισκέπτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου βλέπει τη μεγάλη διαφορά: ζεστασιά σε τυλίγει μπαίνοντας στο υπόγειο πωλητήριο, που γέμισε από προϊόντα, φως, χαρούμενα χρώματα, ακόμη και επιζωγραφισμένα γλυπτά που «δοκιμάζονται» για πρώτη φορά στο κοινό.

Τη διαδικασία αγνοεί το ευρύ κοινό, γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον ότι ο επισκέπτης του ΕΑΜ κατανοεί ένα μικρό μέρος της μέσα στο πωλητήριο, βλέποντας ακόμη και εργαλεία τεχνιτών. «Ήθελα ένα αφήγημα που θα το διαφοροποιεί από τα πωλητήρια άλλων μουσείων», λέει στην «Κ» η κ. Γιαννοπούλου. «Πρέπει να εξηγήσεις στον επισκέπτη ότι αυτό που βλέπει δεν είναι ένα απλό καλούπι, αλλά αποτέλεσμα εργασίας ενός καλλιτέχνη. Ήθελα να δώσω ένα κίνητρο στα εργαστήρια του ΤΑΠ που ήταν όπως και οι άνθρωποί του χρόνια απαξιωμένοι. Το επόμενο βήμα είναι ένα φιλμάκι με τα στάδια εργασίας που θα προβάλλεται και στα αεροπλάνα, τονίζοντας ότι το ΤΑΠ έχει την τεχνογνωσία και κατέχει το copyright της εκμάγευσης όλων των ελληνικών αρχαιοτήτων μέσα από τα εργαστήρια κατασκευής πιστών αντιγράφων».

Αύξηση πωλήσεων

Οι πωλήσεις στο ανακαινισμένο πωλητήριο αυξήθηκαν. «Το πρώτο που λιγόστεψε ήταν το στοκ με τα περιστεράκια που είναι σε ξύλινες βάσεις. Για να έχουμε αυτές τις βάσεις τα παιδιά χρησιμοποίησαν ρετάλια από διάφορα αντικείμενα επειδή δεν βγήκε ο σχετικός διαγωνισμός».

Για αγορά ζητούνται και τα διακοσμητικά χέρια που φτιάχτηκαν για να συγκρατούν τα πολύχρωμα φουλάρια. Οι επισκέπτες ξαφνιάζονται ευχάριστα με το επιχρυσωμένο κεφάλι του Αντίνοου, τη στήλη του Αριστίωνος, την ανάγλυφη μορφή του οπλιτοδρόμου. Όλα τα επιζωγραφισμένα γίνονται βάση μελέτης για το χρώμα στην αρχαιότητα. Γιατί βέβαια ο κόσμος των αγαλμάτων τότε ήταν πολύχρωμος και επιχρυσωμένος...

Δύο με τρία ευρώ κοστίζουν τα μολύβια, 14 ευρώ οι κούπες και τα πορσελάνινα, από 10 ευρώ τα μπλουζάκια, τσουχτερά τα φουλάρια, λίγοι πληρώνουν 50 ευρώ. «Θα τα ανατιμολογήσουμε ας είναι και προς το κόστος», λέει η κ. Γιαννοπούλου. Όσο για τα ειδώλια η μόδα πέρασε, το αγοραστικό κοινό τώρα προτιμά τα κεφαλάκια των θεών αξίας 30-40 ευρώ.

Από 10 ευρώ κοστίζουν τα μπλουζάκια, ενώ τα κεφαλάκια των θεών που προτιμά το αγοραστικό κοινό κυμαίνονται μεταξύ των 30-40 ευρώ.

Ο Ηνίοχος των Δελφών παραμένει το ακριβότερο αντικείμενο αξίας 4.000 ευρώ. Τα μεγάλα αντικείμενα τα αγοράζουν κυρίως οι ξένοι. «Για λόγους πρεστίζ θα υπάρχει έστω από ένα». Λέει ακόμη πως «τα εκμαγεία πωλούνται όλα, καθώς και τα κοσμήματα, στα οποία δυστυχώς το ΤΑΠ μονίμως έχει έλλειψη. Θα είχαμε και τώρα αν δεν είχαν μπλοκάρει εσωτερικά μια παραγγελία που έγινε πριν από τις γιορτές».

Εκθειάζει τη δουλειά της αρχαιολόγου Ιωάννας Μέννεγκα που χρόνια υπηρέτησε στο ΤΑΠ και τώρα «αφιλοκερδώς» καθοδήγησε τους ανθρώπους των εργαστηρίων για τη μικρή έκθεση τεχνογνωσίας στον προθάλαμο του πωλητηρίου. Ένα πωλητήριο - εκθετήριο.

Το πωλητήριο της Ακρόπολης με κατασκευαστικές ανάγκες θέλει περισσότερη δουλειά, ενώ το μικρό του Ολυμπιείου θα εμπλουτιστεί με αντικείμενα. Στόχος της είναι να κυκλοφορήσει σε κάθε πωλητήριο ένα εμβληματικό αναμνηστικό. Ώθηση θα δοθεί και στα εργαστήρια Θεσσαλονίκης για παραγωγή αντικειμένων στη Βόρεια Ελλάδα, θα ακολουθήσουν των Κρήτης, Ρόδου, Ολυμπίας, Δελφών. «Το ΤΑΠ έχει μια μερίδα κόσμου που δεν θέλει τίποτα να αλλάξει. Του ταράζουμε τα νερά και διοικητικά μας καθυστερεί με υπογραφές συμβάσεων, υπογραφές εκτέλεσης αποφάσεων κ.ά. Στο ΕΑΜ ξεπεράστηκαν τέτοια εμπόδια, τα παιδιά για να προχωρήσουν αγόρασαν ρεφενέ κάποια υλικά». Ανακαίνιση μετ’ εμποδίων; Δεν το αρνείται. Αλλά δηλώνει επίμονη: «Όσοι στέκονται εμπόδιο βολεμένοι ή ανταποκρινόμενοι σε μικροπολιτικές θα κληθούν να λογοδοτήσουν δημόσια».

Πηγή: Γ. Συκκά, Καθημερινή