Νέος ταφικός θάλαμος ήρθε στο φως στο χώρο του Εργαστηρίου Ταρίχευσης στη Σακκάρα της Αιγύπτου κατά τις πρόσφατες ανασκαφές της αιγυπτ...
Νέος ταφικός θάλαμος ήρθε στο φως στο χώρο του Εργαστηρίου Ταρίχευσης στη Σακκάρα της Αιγύπτου κατά τις πρόσφατες ανασκαφές της αιγυπτο-γερμανικής αποστολής του Πανεπιστημίου του Tübingen, σύμφωνα με ανακοίνωση που περιέλαβε επίσης τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της έρευνας σχετικά με τα υλικά μουμιοποίησης που είχαν αποκαλυφθεί στο χώρο το 2018.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δρα Μουστάφα Ουαζίρι, Γενικού Γραμματέα του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, η ανασκαφική ομάδα αποκάλυψε έναν νέο ταφικό θάλαμο στο τέρμα του ταφικού σκάμματος βάθους 30 μέτρων του Εργαστηρίου Ταρίχευσης. Ο θάλαμος, κρυμμένος πίσω από τοίχο, που ήρθε στο φως μετά από 2.600 χρόνια, προστίθεται στους πέντε άλλους που είχαν αποκαλυφθεί το 2018 κατά τον εντοπισμό του Εργαστηρίου Ταρίχευσης και χρονολογούνται κατά την 26η δυναστεία (664-525 π.Χ.).
Ο νέος ταφικός θάλαμος περιείχε τέσσερις ξύλινες σαρκοφάγους που σώζονται σε κακή κατάσταση. Σύμφωνα με τον δρα Ραμαντάν Μπάντρι Χουσεΐν, διευθυντή της αποστολής του Πανεπιστημίου του Tübingen στη Σακκάρα, μία από τις σαρκοφάγους ανήκει σε μια γυναίκα που ονομάζεται Ντίντι-Μπαστέτ. Η γυναίκα είχε ταφεί με έξι κανωπικά αγγεία, κάτι που αποτελεί παράδοξο καθώς το τυπικό αρχαίο αιγυπτιακό έθιμο προέβλεπε τη χρήση τεσσάρων κανωπικών αγγείων για την αποθήκευση των ταριχευμένων πνευμόνων, του στομάχου, των εντέρων και του ήπατος του νεκρού. Η αποστολή εξέτασε το περιεχόμενο των δύο επιπλέον κανωπικών αγγείων της Ντίντι-Μπαστέτ με ψηφιακή σάρωση (CT) και η προκαταρκτική ανάλυση των εικόνων δείχνει ότι τα δύο αγγεία περιέχουν ανθρώπινο ιστό. Με βάση το εύρημα αυτό, η Ντίντι-Μπαστέτ είχε πιθανότατα υποστεί μια ειδική μορφή ταρίχευσης όπου έξι όργανα του σώματος αφαιρέθηκαν και διατηρήθηκαν. Στην παρούσα φάση, ο ακτινολόγος της αποστολής εξετάζει τις εικόνες ωστε να ταυτίσει τα δύο επιπλέον όργανα.
Η έρευνα των σαρκοφάγων που βρέθηκαν στους ταφικούς θαλάμους, καθώς και των κειμένων που αυτές φέρουν, έδειξε ότι οι νεκροί ταυτίζονται με ιερείς και ιερείς της Νίουτ-Σαές, μιας υπόστασης της θεάς Μουτ με τη μορφή φιδιού. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η λατρεία της θεότητας αυτής γνώρισε άνθηση κατά την 26η Δυναστεία, ενώ είναι πιθανή και η ύπαρξη μεγάλου ναού της στη Μέμφιδα, διοικητική πρωτεύουσα της αρχαίας Αιγύπτου. Φαίνεται επίσης ότι οι ιερείς της Νίουτ-Σαές θάβονταν στον ίδιο χώρο. Είναι γνωστή η ταφή στον ίδιο θάλαμο ενός ιερέα και μιας ιέρειας της θεάς, οι οποίοι ήταν πιθανόν μετανάστες στην Αίγυπτο. Τα ονόματά τους, Αϊπούτ και Τζανιμίτ, ήταν κοινά μεταξύ της Λιβυκής κοινότητας που εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο από την 22η Δυναστεία (περίπου 943-716 π.Χ.) και μετά, για να γίνουν μέρος της πολυπολιτισμικής κοινωνίας της χώρας, η οποία δέχτηκε μετανάστες από διάφορα μέρη του αρχαίου κόσμου, συμπεριλαμβανομένων Ελλήνων και Φοινίκων.
Από πλευράς μελέτης υλικού, ο δρ Χουσεΐν ανακοίνωσε ότι η αποστολή διενήργησε μη επεμβατικές δοκιμές με φθορισμό ακτίνων Χ, στην επιχρυσωμένη αργυρή προσωπίδα που κάλυπτε το πρόσωπο μιας ιέρειας της Νίουτ-Σαές και αποτελεί την τρίτη του είδους της που αποκαλύπτεται στην Αίγυπτο. Η δοκιμή έδωσε την καθαρότητα του αργύρου της προσωπίδας στο 99,07%, ποσοστό που υπερβαίνει το Sterling Silver (με 92,5%).
Επίσης, διεθνής ομάδα αρχαιολόγων και χημικών από το Πανεπιστήμιο του Tübingen, το Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το Αιγυπτιακό Εθνικό Κέντρο Ερευνών στο Κάιρο πραγματοποίησαν χημικές δοκιμές στα κατάλοιπα ελαίων και ρητινών από το εσωτερικό δοχείων που βρέθηκαν στο Εργαστήριο Ταρίχευσης. Τα πρώτα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών δίνουν μια λίστα ουσιών μουμιοποίησης, όπως πίσσα, έλαιο και ρητίνη κέδρου, ρητίνη φυστικιού, κερί μέλισσας, ζωικό λίπος και πιθανώς ελαιόλαδο και έλαιο κυπαρισσιού (αρκεύθου) μεταξύ άλλων. Η ομάδα ολοκληρώνει μια έκθεση για επιστημονική δημοσίευση.
«Η μουμιοποίηση ήταν ουσιαστικά μια επιχειρηματική συναλλαγή μεταξύ ενός ατόμου και ενός ταριχευτή, στην οποία ο ταριχευτής ήταν επαγγελματίας, ιερέας και επιχειρηματίας. Από παπύρους πληροφορούμαστε ότι υπήρχε μια τάξη ιερέων και ταριχευτών που πληρώνονταν για να οργανώσουν μια κηδεία, συμπεριλαμβανομένης της μουμιοποίησης του νεκρού και της αγοράς ενός τάφου ή μιας σαρκοφάγου», εξηγεί ο δρ Χουσεΐν.
Τον Ιούλιο του 2018, ο δρ Χάλεντ Ελ Ενάνι, Υπουργός Τουρισμού και Αρχαιοτήτων, ανακοίνωσε την άνευ προηγουμένου αποκάλυψη στη Σακκάρα ενός συγκροτήματος κατασκευών της 26ης Δυναστείας (περ. 664-525 π.Χ.) το οποίο σχετιζόταν με την ταρίχευση. Περιλάμβανε ένα εργαστήριο ταρίχευσης, μια κρύπτη γεμάτη κεραμική και ταφικό σκάμμα για πολλαπλές ταφές, βάθους 30 μ. Οι τάφοι περιείχαν περίπου 54 μούμιες και σκελετούς, πέντε μεγάλες σαρκοφάγους, δώδεκα κανωπικά αγγεία από αιγυπτιακό αλάβαστρο, χιλιάδες αγαλματίδια ουσάμπτι και μια πολύ σπάνια αργυρή επιχρυσωμένη προσωπίδα. Η αποστολή του Πανεπιστημίου του Tübingen θα συνεχίσει την έρευνα στη Σακκάρα το χειμώνα του 2020-2021.
Πηγή: Αρχαιολογία και Τέχνες
Δεν υπάρχουν σχόλια