Μια παρατεταμένη περίοδος αναταραχής στην πόλη Μαγιαπάν των Μάγια στο Μεξικό, σημαδεύτηκε από μείωση του πληθυσμού, πολιτικές αντιπαλότητες ...
Μια παρατεταμένη περίοδος αναταραχής στην πόλη Μαγιαπάν των Μάγια στο Μεξικό, σημαδεύτηκε από μείωση του πληθυσμού, πολιτικές αντιπαλότητες και εμφύλιες συγκρούσεις.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Communications», ο επικεφαλής συγγραφέας Ντάγκλας Κένετ και οι συνεργάτες του στους τομείς της αρχαιολογίας, της ιστορίας, της γεωγραφίας και των γεωεπιστημών, υποσηρίζουν ότι η ξηρασία μπορεί να υποδαύλισε τις εμφύλιες συγκρούσεις που γέννησαν τη βία, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στις θεσμικές αστάθειες που προκάλεσαν την κατάρρευση της Μαγιαπάν.
Αυτή η διεπιστημονική έρευνα υπογραμμίζει τη «σημασία της κατανόησης των πολύπλοκων σχέσεων μεταξύ φυσικών και κοινωνικών συστημάτων, ιδίως όταν αξιολογείται ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής στην επιδείνωση των εσωτερικών πολιτικών εντάσεων και του φατριασμού σε περιοχές όπου η ξηρασία οδηγεί σε επισιτιστική ανασφάλεια», έγραψε η ερευνητική ομάδα.
«Οι εμφύλιες συγκρούσεις που προκλήθηκαν από την ξηρασία είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στην ακεραιότητα των κρατικών θεσμών της Μαγιαπάν, οι οποίοι είχαν σχεδιαστεί για να διατηρούν την κοινωνική τάξη. Ωστόσο, ο κατακερματισμός των πληθυσμών στην πόλη αυτή, οδήγησε σε πληθυσμιακή και κοινωνική αναδιοργάνωση που διατηρήθηκε για εκατό χρόνια μέχρι την άφιξη των Ισπανών στις ακτές του Γιουκατάν», εξήγησε ο Κένετ.
Οι ερευνητές εξέτασαν αρχαιολογικά και ιστορικά δεδομένα από τη Μαγιαπάν, συμπεριλαμβανομένων αρχείων ισοτόπων, δεδομένων ραδιοάνθρακα και αλληλουχιών DNA από ανθρώπινα λείψανα και εστίασαν σε ένα διάστημα αναταραχών μεταξύ 1400 και 1450 μ.Χ. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν περιφερειακές πηγές κλιματικών δεδομένων και τα συνδύασαν με ένα νεότερο, τοπικό αρχείο ξηρασίας από αποθέσεις σπηλαίων κάτω από την πόλη.
«Οι εντάσεις μεταξύ αντίπαλων ομάδων ήταν ένα βασικό κοινωνικό τρωτό σημείο στο πλαίσιο των παρατεταμένων ξηρασιών κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος», δήλωσε ο Κένετ. «Ο πόνος, η ταλαιπωρία και ο θάνατος προέκυψαν από τις θεσμικές αστάθειες που επικρατούσαν στη Μαγιαπάν ανάγκασαν τον πληθυσμό να μετακινηθεί σε άλλα μέρη της ευρύτερης περιοχής».
Η λειψυδρία επηρέασε τις γεωργικές πρακτικές και τους εμπορικούς δρόμους, επιβαρύνοντας τους κατοίκους της Μαγιαπάν, σύμφωνα με τη μελέτη. Καθώς τα τρόφιμα λιγόστευαν και η κατάσταση γινόταν πιο επικίνδυνη, οι άνθρωποι είτε πέθαναν είτε μετανάστευσαν.
Οι ανθρώπινες αντιδράσεις στις περιβαλλοντικές πιέσεις, όπως η ξηρασία, είναι σαφώς πολύπλοκες, ποικίλλουν ανά περιοχή και ανά εποχή – υπάρχουν τόσοι πολλοί παράγοντες που πρέπει να σταθμιστούν και να εξισορροπηθούν όταν πρόκειται να εξεταστεί γιατί ένας ιστορικός πληθυσμός ενήργησε με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Η μετακίνηση των ανθρώπων σε άλλα μέρη της χερσονήσου Γιουκατάν, συμπεριλαμβανομένων των ευημερούντων παράκτιων πόλεων και των πολιτικά ανεξάρτητων οικισμών, βοήθησε τον πολιτισμό των Μάγια να συνεχίσει να ακμάζει μετά την πτώση της Μαγιαπάν και υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις για συγκρούσεις μεταξύ αυτών των περιοχών πριν από την έναρξη της ισπανικής κυριαρχίας.
«Τα αρχαιολογικά και ιστορικά αρχεία είναι κατάλληλα για την εξέταση των παρελθόντων κοινωνικών επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών σε μακροχρόνιους κύκλους», έγραψαν οι ερευνητές.
«Η περιοχή των Μάγια προσφέρει το εύρος και το βάθος των αρχαιολογικών, ιστορικών και κλιματικών αρχείων που είναι απαραίτητα για τη μελέτη των συσχετίσεων μεταξύ της κοινωνικής αλλαγής και των κυμαινόμενων κλιματικών συνθηκών».
Διαβάστε εδώ τη σχετική επιστημονική δημοσίευση.
Πηγή: Ε. Τσιριγωτάκη, ErtNews, με πληροφορίες από Science Alert, Heritage Daily
Δεν υπάρχουν σχόλια