Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από τη λειτουργία του το ΑΜΘ διοργανώνει μεγάλη έκθεση για να αναδείξει την ταυτότητα, το όραμα και τους σ...
Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από τη λειτουργία του το ΑΜΘ διοργανώνει μεγάλη έκθεση για να αναδείξει την ταυτότητα, το όραμα και τους σκοπούς του.
Εξήντα χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας συμπληρώνει στο τέλος Οκτωβρίου το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και η διεύθυνσή του διοργανώνει μια μεγάλη έκθεση με τίτλο «Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης: 60 χρόνια/60 στιγμές», για να αναδείξει την ταυτότητα, το όραμα και τους σκοπούς του, τον εξωστρεφή προσανατολισμό του, τη σχέση του με την πόλη και τους ανθρώπους της και την καθιέρωσή του ως τοπόσημο για την περιοχή της Βόρειας Ελλάδας.
Έξι δεκαετίες, έξι ενότητες και 60 σταθμοί της ιστορίας
Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 27 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει για έναν ολόκληρο χρόνο. Θα παρουσιαστεί σε δύο αίθουσες περιοδικών εκθέσεων και περιλαμβάνει 271 έργα που ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες και προέρχονται στο σύνολό τους από τις συλλογές κεραμικής, λιθοτεχνίας, μεταλλοτεχνίας, μικροτεχνίας και νομισμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου.
Επιπλέον, θα εκτεθούν η ελαιογραφία του Νικόλαου Γύζη «Το δεύτερο παιδί» που ανήκει στη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης και είχε παρουσιαστεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο το 1962 κατά τον εορτασμό των 50 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, αλλά και η «Προσωπογραφία Α.Γ.Ξ.» του Γιάννη Τσαρούχη από το MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, που είχε φιλοξενηθεί στην αναδρομική έκθεση του ζωγράφου το 1981 στο ΑΜΘ.
Οι θεματικοί σταθμοί παρουσιάζουν αφηγηματικά τις παλιές δράσεις του Μουσείου με τη λογική των "μικροϊστοριών", υπενθυμίζοντας στους επισκέπτες όλα όσα συνέβησαν, μεταφέροντάς τους παράλληλα και στην ατμόσφαιρα της εποχής τους.
Οι έξι ενότητες της έκθεσης είναι:
* Δεκαετία 1960: Παρουσιάζονται τα πρώτα βήματα του μουσείου, η ιστορία του κτηρίου και η πρώτη έκθεση για τα 50 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης με 150 έργα του Νικόλαου Γύζη.
* Δεκαετία 1970: Παρουσιάζεται η επανέκθεση των γλυπτών του Μουσείου και η έκθεση των ευρημάτων από τις σημαντικές ανασκαφές της Ακάνθου, της Κατερίνης και της Βεργίνας.
* Δεκαετία 1980: Τη δεκαετία αυτή αναπτύσσεται η εκθεσιακή δραστηριότητα του Μουσείου με περιοδικές εκθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό και το 1985 συστήνεται ο Σύνδεσμος Φίλων του ΑΜΘ.
* Δεκαετία 1990: Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται τα εκπαιδευτικά προγράμματα και άλλες ανασκαφικές και εκθεσιακές δραστηριότητες του Μουσείου.
* Δεκαετία 2000: Μια νέα εποχή ξεκινά για το ΑΜΘ που εκσυγχρονίζεται ριζικά το κτήριο και γίνεται επανέκθεση των συλλογών του, ενώ πλέον αποτελεί Ειδική Περιφερειακή Υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
* Δεκαετία 2010: Παρουσιάζεται το άνοιγμα του μουσείου σε ψηφιακές δραστηριότητες και καινοτόμες δράσεις.
Στη δεκαετία του 2020 θα παρουσιαστεί η συμμετοχή του σε ευρωπαϊκά προγράμματα, η λειτουργία του κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η συλλογή σύγχρονων έργων τέχνης, η εκδοτική δραστηριότητα, κ.ά.
Η ιστορία του κτηρίου απέναντι από τη ΧΑΝΘ
Η ανέγερση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης ξεκίνησε το 1960 σε οικόπεδο 17 στρεμμάτων στο κέντρο της πόλης, απέναντι από την πλατεία της ΧΑΝΘ το 1960, η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1962 και στις 27 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς έγιναν τα λαμπρά εγκαίνιά του.
Ο σχεδιασμός του κτηρίου έγινε από τον επιφανή Έλληνα αρχιτέκτονα, Πάτροκλο Καραντινό και αποτελεί ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του μοντερνισμού στην Ελλάδα, καθώς ο Καραντινός ήταν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος αυτού.
Στενός φίλος του Γιώργου Ζογγολόπουλου, ο Πάτροκλος Καραντινός διανύει με το έργο του δύο σημαντικές περιόδους, τον μεσοπόλεμο και την πρώτη μεταπολεμική περίοδο.
Και παρότι συνδέθηκε κυρίως με την ανέγερση νέων σχολικών μονάδων -εκατοντάδες σχολεία έχουν σχεδιαστεί από εκείνον- των προγραμμάτων Βενιζέλου (1928-1932) και Παπανδρέου (1930-1938), το όνομά του έχει συνδεθεί με σημαντικά κτήρια σε όλη τη χώρα (μουσεία, εκκλησίες, μνημεία, θέατρα), ενώ στη Θεσσαλονίκη σχεδίασε αρκετές από τις σχολές του Α.Π.Θ., το νοσοκομείο Θεαγένειο, το Θέατρο Δάσους, κ.ά.
Η σχεδιαστική προσέγγιση του Καραντινού απαιτούσε τον διαχωρισμό των υπηρεσιακών χώρων από τους εκθεσιακούς και η σύλληψή του αφορούσε σε ένα κτήριο λιτό και λειτουργικό, εμπνευσμένο από τη λειτουργική οργάνωση της αρχαιοελληνικής κατοικίας, στην οποία οι χώροι οργανώνονταν γύρω από ένα εσωτερικό αίθριο.
Έτσι όλες οι αίθουσές του σχεδιάστηκαν ώστε να ανοίγονται στο κεντρικό, εσωτερικό αίθριο για να εισέρχεται από τα υαλοστάσια άπλετο φυσικό φως στις εκτειθέμενες αρχαιότητες, ενώ εξωτερικά η είσοδος του φυσικού φωτός επιτυγχάνεται μέσα από τοιχοποιίες με υαλότουβλα και φεγγίτες.
Το 1980 έγινε επέκταση των κτηριακών εγκαταστάσεων με την προσθήκη ενός διώροφου κτίσματος σε σχέδιο του αρχιτέκτονα, Αλέξανδρου Βογιατζή και το 2002 το κτήριο κι ο περιβάλλων χώρος χαρακτηρίστηκαν ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης.
Ο ριζικός εκσυγχρονισμός, η επισκευή και η παραπάνω επέκταση έγιναν με χρηματοδότηση από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Οι μόνιμες εκθέσεις του Αρχαιολογικού Μουσείου
Θεσσαλονίκης
Η επίσκεψη στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου ξεκινά από την έκθεση «Προϊστορική Μακεδονία», όπου παρουσιάζονται ευρήματα από προϊστορικές θέσεις σε όλη τη Μακεδονία και ακολουθεί μια σειρά ευρημάτων και ιστοριών από τις ανασκαφές ως τους πρωτοβυζαντινούς χρόνους.
Από τις πιο ενδιαφέρουσες αίθουσες είναι αυτή που με θέμα «Ο Χρυσός των Μακεδόνων» φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή χρυσών στεφανιών και άλλα πολύτιμα ευρήματα από νεκροταφεία της Μακεδονίας.
Στην αίθουσα αυτή εκτίθενται κυρίως ταφικά σύνολα στα κτερίσματα των οποίων περιλαμβάνονται τεχνουργήματα κατασκευασμένα από μέταλλο, τα οποία συνόδευαν τους νεκρούς στη μετά θάνατον ζωή τους. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται όπλα, συμποτικά σκεύη από άργυρο και μπρούντζο, καθώς και εξαιρετικής τέχνης κοσμήματα. Τα αριστουργηματικά στεφάνια, που συνόδευαν νεκρούς της ελίτ, απαρτίζουν τη μεγαλύτερη συλλογή χρυσών στεφανιών στον κόσμο.
Στην ίδια αίθουσα εκτίθεται και ο διάσημος κρατήρας του Δερβενίου (αρχαία Λητή), με απεικόνιση του ιερού γάμου του Διόνυσου με την Αριάδνη και θίασο σάτυρων και μαινάδων, καθώς και ο πάπυρος του Δερβενίου, αντικείμενο το οποίο αποτέλεσε το 2015 την πρώτη ελληνική εγγραφή στην κατηγορία «Μνήμη του κόσμου» της Unesco.
Πηγή: Μ. Ριτζαλέου, Voria
Δεν υπάρχουν σχόλια