Το χρονικό της ταχύτατης αποκατάστασης της Παναγίας των Παρισίων, που επαναλειτουργεί σήμερα μετά την καταστροφική πυρκαγιά της 16ης Απριλίο...
Το χρονικό της ταχύτατης αποκατάστασης της Παναγίας των Παρισίων, που επαναλειτουργεί σήμερα μετά την καταστροφική πυρκαγιά της 16ης Απριλίου 2019.
Με την αμφιβολία ότι πρόκειται για μία κλασική αντίδραση πολιτικού, που επιχειρεί να μετριάσει τον πόνο που έχει προκαλέσει μια τεράστια εθνική πληγή, υποστηρίζοντας ότι θα τη θεραπεύσει σε ελάχιστο χρόνο, άκουσε η παγκόσμια κοινότητα τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να δηλώνει στις 16 Απριλίου 2019 ότι ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων θα ήταν έτοιμος να επαναλειτουργήσει μέσα σε πέντε χρόνια. Οι στάχτες έκαιγαν ακόμη και όσοι ήταν γνώστες τέτοιας κλίμακας έργων θεωρούσαν ασφυκτικό ακόμη κι ένα χρονοδιάγραμμα δεκαετίας, με δεδομένό ότι για την αναστήλωση του καθεδρικού ναού της Ρεμς χρειάστηκαν 40 χρόνια.
Η Παναγία των Παρισίων, όμως, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε καθεδρικός ναός. Είναι για τους Γάλλους η «μητέρα των εκκλησιών», ο χώρος που συνδέθηκε με όλες τις μεγάλες νίκες της χώρας από τον 13ο αι. και εξής, ο ναός που σήμανε την ανεξαρτησία της Γαλλίας από τη Ρώμη, γεγονός που αιτιολογεί και την απουσία του Πάπα Φραγκίσκου από τις εορταστικές εκδηλώσεις για την επαναλειτουργία της.
Πολιτικός συμβολισμός
Έχοντας επίγνωση της θέσης που έχει η Νοτρ Νταμ στη Γαλλική Δημοκρατία - από τον εορτασμό της απελεύθερωσης με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έως τη λειτουργία στη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μπατακλάν το 2015- ο γάλλος πρόεδρος επέλεξε να αξιοποιήσει τον ισχυρό της πολιτικό συμβολισμό, όπως και την τάση της χώρας να επιστρατεύει τον πολιτισμό ως όχημα για την επίτευξη της εθνικής ενότητας. Κι ενώ βρισκόταν σε οξεία αντιπαράθεση με τα Κίτρινα Γιλέκα - ετοιμαζόταν μάλιστα για μια σχετική δημόσια τοποθέτηση όταν ξέσπασε η πυρκαγιά- επέλεξε τελικά να στείλει ένα μήνυμα ελπίδας και συμπόρευσης με αφορμή την αποκατάσταση του ναού με την ιδιαίτερη σημασία για τους συμπατριώτες του, αλλά και τη διεθνή κοινότητα.
Τα μανίκια σηκώθηκαν αμέσως για να διαπιστωθεί τι είχε συμβεί μετά από 10 ώρες συνεχούς φωτιάς στη θρυλική ξύλινη στέγη της Παναγίας, όπου είχαν αναπτυχθεί θερμοκρασίες έως και 1.100°C. Ένα από τα μείζονα ζητήματα ήταν η διαχείριση των 400 τόνων μολύβδινων πλακιδίων που έλιωσαν κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς προκαλώντας ρύπανση στην ατμόσφαιρα πέριξ του μνημείου και μεγάλο πρόβλημα σε αυτήν την πρώτη φάση αποκατάστασης, καθώς το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να ακολουθήσουν αυστηρά πρωτόκολλα υγείας και ασφάλειας (πλέον εκείνων της πανδημίας) επιβράδυνε σημαντικά τις εργασίες.
Την απόγνωση που γεννούσε η εικόνα μετά την καταστροφή, γρήγορα αντικατέστησε ένας συνδυασμός έκπληξης και αισιοδοξίας, καθώς οι επιλογές της ομάδας που είχε αναλάβει την αποκατάσταση όχι μόνο κατάφερε να απομακρύνει τα ίχνη της φθοράς, αλλά και να καθαρίσει τις επιφάνειες ώστε οι τοίχοι να είναι πιο φωτεινοί και οι τοιχογραφίες πιο λαμπερές, με αποτέλεσμα πολλές - αφανείς έως την καταστροφή- λεπτομέρειες τους να είναι πλέον ορατές στο κοινό. Την ίδια ώρα και όσο προχωρούσαν τα πρωτόκολλα καθαρισμού αποκαλύπτονταν αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες που κανείς δεν γνώριζε. Και κάπου εκεί ελήφθη η απόφαση η ανατασκευή της στέγης να γίνει με απόλυτο σεβασμό στην αρχική, χρησιμοποιώντας την ίδια ξυλεία και τα ίδια εργαλεία με τους τεχνίτες του Μεσαίωνα. Ο κόσμος αγκάλιασε την ιδέα και από κάθε γωνιά της Γαλλίας, με αποτέλεσμα πόλεις και χωριά να θέλουν να δωρίσουν μια δρυ για την αποκατάσταση της στέγης. Συγκεντρώθηκαν εν τέλει 2.000 αρχαίες δρύες που προήλθαν από 200 δάση.
Σε ένα από αυτά τα 1.000 κομμάτια ξύλου που χρησιμοποιήθηκαν μόνο για το κωδωνοστάσιο (το οποίο κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς) έχει χαραχτεί το όνομα του αρχικού επικεφαλής του εγχειρήματος για την τάχιστη απόδοση της Νοτρ Νταμ στο κοινό, του στρατηγού Τζορτζλίν, ο οποίος πέθανε ενώ έκανε πεζοπορία στα Πυρηναία, σε ηλικία 74 ετών, με αποτέλεσμα να τον αντικαταστήσει ο έως τότε αναπληρωτής του Φιλίπ Ζοστ.
Άλλα 2.000 ονομάτα αναγράφηκαν στον επίχρυσο χάλκινο κόκορα που μαζί με τα λείψανα της Αγίας Ζενεβιέβης, της πολιούχου του Παρισιού, στέκουν στην κορυφή του κωδωνοστασίου, η μορφή του οποίου αναδείχθηκε μάλιστα σε μείζονος σημασίας ζήτημα καθώς ο πρόεδρος Μακρόν αρχικά θέλησε να επιτρέψει την υλοποίηση μιας σύγχρονης αρχιεκτονικής πρότασης, επιδικιώντας να συνδέσει το όνομά του με την νέα όψη ενός τοπόσημου, όπως είχε κάνει ο πρόεδρος Μιτεράν με την πυραμίδα του Λούβρου. Το επιχείρημα της πλευράς Μακρόν ήταν ότι το κωδωνοστάσιο ανεγέρθηκε το 1860 και δεν αποτελεί τμήμα της μεσαιωνικής φάσης του μνημείου.
Με δεδομένο, όμως, ότι πρόκειται για ένα στοιχείο που επιχειρήθηκε να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στις αρχές της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής ως προς τη μορφή και τα υλικά του και αποτελεί πλέον ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κτιρίου, που είναι κηρυγμένο μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, τελικώς επικράτησε η άποψη να παραμείνει όπως ήταν.
H Νοτρ Νταμ αναμένεται στη νέα αυτή φάση της να υποδέχεται έως και 15 εκατ. επισκέπτες ετησίως έχοντας προσθέσει στην πολυσύνθετη ιστορία της μια ανεξιχνίαστη ως προς τα αίτια πυρκαγιά και μια ταχύτατη αποκατάστασή της. Και υποδειγματική συνάμα; Εδώ οι απόψεις διίστανται με ορισμένους να εκτιμούν ότι ακόμη η υγρασία δεν έχει προλάβει να απορροφηθεί επαρκώς τόσο στις επενδύσεις των τοιχοποιών όσο και στην ξυλεία με αποτέλεσμα να…προσεύχονται στην Παναγία ώστε οι επιλογές και οι εργασίες που έγιναν υπό την πίεση του ασφυκτικού χρονοδιαγράμματος να μην έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο μνημείο.
Πηγή: Μ. Αδαμοπούλου, Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια