Συνδέσεις και αλληλεπιδράσεις μεταξύ της Ελλάδας και των Κεντρικών Βαλκανίων κατά την Εποχή του Χαλκού: Διαπιστώσεις από πρόσφατες έρευνες στη Σερβία

Σύνθετη εικόνα που δείχνει μια ομάδα ταφών καύσης με τεφροδόχους από τη νεκρόπολη Hajdučka Česma της Μέσης Εποχής του Χαλκού στην ανατολική ...

Σύνθετη εικόνα που δείχνει μια ομάδα ταφών καύσης με τεφροδόχους από τη νεκρόπολη Hajdučka Česma της Μέσης Εποχής του Χαλκού στην ανατολική Σερβία και ταφικούς πίθους από τη νεκρόπολη Ostojićevo, επίσης της Μέσης Εποχής του Χαλκού. [Credit: A. Kapuran]

Υβριδική διάλεξη του δρος Aleksandar Kapuran (Principal Research Fellow, Director of Prehistory Department, Institute of Archaeology, Βελιγράδι) με τίτλο «Connections and Interactions Between Greece and the Central Balkans During the Bronze Age: Insights from Recent Research in Serbia» διοργανώνει το Νορβηγικό Ινστιτούτο Αθηνών.

Απαιτείται εγγραφή για την παρακολούθηση τόσο διά ζώσης όσο και διαδικτυακά.

Για να παρακολουθήσετε τη διάλεξη διά ζώσης, πρέπει να εγγραφείτε στο: norwinst@uib.no

Για να παρακολουθήσετε τη διάλεξη μέσω Zoom, πρέπει να εγγραφείτε εδώ.

Οι επαφές μεταξύ του ελληνικού κόσμου και των Κεντρικών Βαλκανίων (σημερινή Δημοκρατία της Σερβίας) κυμάνθηκαν σε ένταση κατά τη διάρκεια της προϊστορίας, ανάλογα με τα πολιτιστικά φαινόμενα που επικρατούσαν και τις εκδηλώσεις τους σε κάθε περιοχή της Βαλκανικής Χερσονήσου. 

Οι ομοιότητες στον υλικό πολιτισμό μεταξύ των περιοχών αυτών έχουν από καιρό προσελκύσει την προσοχή των αρχαιολόγων από την Ελλάδα, τη Σερβία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μετά από 15 χρόνια ανασκαφών σε θέσεις της Εποχής του Χαλκού στη Σερβία, οι ερευνητές του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου έχουν πλέον μια σαφέστερη κατανόηση των επιρροών που έφτασαν στην περιοχή αυτή από το Αιγαίο, που εκτείνονται από το τέλος της 4ης έως το τέλος της 2ης χιλιετίας π.Χ., καθώς και εκείνων που ρέουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. 

Πέρα από τους παραλληλισμούς στην παραγωγή κεραμικών και μετάλλων, ορισμένες πτυχές των ταφικών τελετουργιών αποκαλύπτουν επίσης ισχυρούς δεσμούς, με στοιχεία που υποδεικνύουν επιρροές από το νότο. Η έρευνά μας, σε συνδυασμό με μια σειρά απόλυτων χρονολογιών, επιβεβαιώνει ότι οι κοινότητες της ΕΒΑ στα νότια Βαλκάνια ήταν βασικοί φορείς των αλλαγών στα ταφικά έθιμα -ιδιαίτερα της μετάβασης από τον ενταφιασμό στην καύση- που πιθανότατα εισήχθησαν στη Σερβία στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ.. Δεδομένου ότι η μεταχείριση των νεκρών είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα και διακριτικά γνωρίσματα μιας κοινότητας, πιστεύουμε ότι τέτοιες σημαντικές αλλαγές είναι απίθανο να προέκυψαν από μια απλή μόδα ή έθιμο- αντίθετα, είναι πιθανό να τις έφεραν οι μεταναστευτικές κοινότητες. Το επιχείρημα αυτό υποστηρίζεται περαιτέρω από τα κατάλοιπα του υλικού πολιτισμού, τα οποία θα παρουσιαστούν.  

Πηγή: Νορβηγικό Ινστιτούτο Αθηνών