Κρανία Μονομάχων: λύθηκε το μυστήριο των σκελετών στη Βρετανία

Ένας σωρός οστών από κρανία και άλλα μέρη ανθρώπινου σώματος που ανακαλύφθηκαν στην καρδιά του Λονδίνου μπορεί να ανήκαν σε ρωμαίους μ...

Ένας σωρός οστών από κρανία και άλλα μέρη ανθρώπινου σώματος που ανακαλύφθηκαν στην καρδιά του Λονδίνου μπορεί να ανήκαν σε ρωμαίους μονομάχους, αιχμάλωτους πολέμου ή εγκληματίες, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Τα σκελετικά υπολείμματα, που περιγράφονται στο τεύχος Ιανουαρίου του Journal of Archaeological Science , ανήκαν σε περίπου 40 άνδρες, κυρίως στις ηλικίες μεταξύ 25 έως 35 , και φέρουν αρκετά ίχνη βίας: κατάγματα στο μάγουλο, αμβλύ τραύμα στο κεφάλι, αποκεφαλισμός και τραυματισμοί από αιχμηρά όπλα, δήλωσε η συντάκτρια της μελέτης Rebecca Redfern, επιμελήτρια και βιοαρχαιολόγος στο Μουσείο του Λονδίνου.

Παλιό εύρημα

Οι αρχαίες πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας είναι γεμάτες με αρχαιολογικούς θησαυρούς, πολλοί από τους οποίους ξεθάβονται κατά λάθος πριν από κάποιο κατασκευαστικό έργο. Για παράδειγμα, το 2013 ο χώρος ταφής του βασιλιά Ριχάρδου του Γ’ βρέθηκε κάτω από ένα πάρκινγκ στο Λέστερ της Αγγλίας ενώ τον Απρίλιο του ίδιου έτους, ο τάφος ενός μεσαιωνικού ιππότη αποκαλύφθηκε κάτω από ένα χώρο στάθμευσης στη Σκωτία.

Ο νέος χώρος ανασκάφηκε το 1988 πριν από κατασκευή, με τα κρανία και τα οστέινα λείψανα 40 ατόμων να βρίσκονται μαζί με δερμάτινα θραύσματα σε μια ελώδη περιοχή μέσα σε λάκκο.

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, η περιοχή κοντά στο Τείχος του Λονδίνου ήταν γεμάτη με μικρά εργαστήρια ξυλείας και τσαγκαράδικα. Ο χώρος αυτός ήταν επίσης κοντά σε ένα αμφιθέατρο, που λόγω της εγγύτητάς του σε ένα ρυάκι, εξυπηρετούσε θρησκευτικούς και τελετουργικούς σκοπούς σύμφωνα με την Redfern.

Λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, τα κρανία δεν αναλύθηκαν ποτέ διεξοδικά αλλά αντίθετα μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λονδίνου, όπου παρέμειναν για δεκαετίες.

Δεύτερη ματιά

Αλλά μετά από την ανάληψη της Redfern για την εκκαθάριση και τον προσδιορισμό των αρχαιολογικών έργων που παρέμεναν χωρίς μελέτη στη συλλογή του μουσείου, η ίδια προχώρησε σε μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση των οστών και των κρανίων.

Αρχικά, η Redfern και η συνάδελφός της, Heather Bonney, επιστήμονας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, ανέλαβαν την μελέτη των κρανίων που είχαν ξεβραστεί σε κοντινό νεκροταφείο μετά τις πλημμύρες των ποταμών. Καθώς όμως τα περισσότερα νεκροταφεία περιλαμβάνουν σώματα ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους σε διαφορετικές ηλικίες, τα εν λόγω λείψανα ανήκαν σε νεαρούς άνδρες που έφεραν σημάδια ακραίας βίας.

Με τη μέτρηση των ισοτόπων του άνθρακα (άτομα άνθρακα με διαφορετικό αριθμό νετρονίων), σε κοντινά όστρακα αγγείων, η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνδρες πέθαναν μεταξύ του 120 μ.Χ. και 160 μ.Χ.. Επειδή ο ραδιενεργός άνθρακας διασπάται σε ένα αξιόπιστο ποσοστό, το ποσοστό του ραδιενεργού άνθρακα μπορεί να αποκαλύψει πόσο παλιό είναι ένα αντικείμενο σε σχέση με άλλες μορφές άνθρακα.

Η περαιτέρω ανάλυση τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε ένα ρηχό λάκκο που σκάφθηκε επίτηδες έξω από ένα κατάστημα τσαγκάρη.

Οι ηλικίες και τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι τα τραύματα της Ρωμαϊκής εποχής μπορεί να ανήκαν κάποτε σε μονομάχους, εγκληματίες ή αιχμαλώτους πολέμου.

Στη ρωμαϊκή Αγγλία ήταν συνηθισμένο για κυνηγούς κεφαλών να συλλέγουν «τρόπαια» από τους αιχμαλώτους πολέμου: για παράδειγμα, το Τείχος του Αδριανού εμπλουτίστηκε με τα κεφάλια των στρατιωτών του εχθρού.

«Εκείνη την εποχή αν σε θεωρούσαν βάρβαρο, οι Ρωμαίοι στην πραγματικότητα δεν σε θεωρούσαν άνθρωπο», δήλωσε η Redfern. «Ήσουν υπάνθρωπος».

Έτσι, οι Ρωμαίοι έβλεπαν στα αποκεφαλισμένα κεφάλια των βαρβάρων «μια έκφραση της στρατιωτικής ισχύος και της δύναμης του πολιτισμού τους», δήλωσε η Redfern.

Οι πολιτικοί εγκληματίες και οι μονομάχοι επίσης αποκεφαλίζονταν, πιθανότατα στο κοντινό αμφιθέατρο.

Πηγή: T. Ghose, LiveScience