Το πρώτο μέλημα των αρχαιολόγων είναι τα μάρμαρα να προστατευθούν και να μεταφερθούν στον φυσικό τους χώρο, ώστε να συμπληρώσουν τον π...
 |
| Το πρώτο μέλημα των αρχαιολόγων είναι τα μάρμαρα να προστατευθούν και να μεταφερθούν στον φυσικό τους χώρο, ώστε να συμπληρώσουν τον περιμετρικό περίβολο |
Το πρώτο μέλημα των αρχαιολόγων είναι πλέον τα μάρμαρα αυτά που βρέθηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους κατά τον περασμένο αιώνα, και δεν μπορούσε να εντοπιστεί η προέλευσή τους, με αποτέλεσμα να υποστούν μια σειρά από περιπέτειες, να προστατευτούν και να μεταφερθούν στον φυσικό τους χώρο, ώστε να συμπληρώσουν τον περιμετρικό περίβολο.
Σύμφωνα με την κ. Περιστέρη, ένα μεγάλο μέρος του περιβόλου έχει αποξηλωθεί κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, με αποτέλεσμα αρκετά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη να μη βρίσκονται στη θέση τους. Μετά τον εντοπισμό και την αποκάλυψη του περιβόλου, ξεκίνησε μια ευρύτερη έρευνα για να βρεθούν τα χαμένα αρχιτεκτονικά μέλη, η οποία οδήγησε τους αρχαιολόγους στην περιοχή του χώρου του Λέοντα της Αμφιπόλεως.
O επισκέπτης του χώρου μπορεί να δει τα μαρμάρινα μέλη σε διαδοχικές σειρές σε έναν χώρο αριστερά του μνημείου της Αμφιπόλεως. Τα «ορφανά» μάρμαρα εξετίθεντο εκεί επί δεκαετίες, χωρίς να υπάρχει κανένα ενημερωτικό στοιχείο για το τι ακριβώς είναι και ποια είναι η προέλευσή τους.
Oι στρατιώτες
Ο αείμνηστος αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης, ο οποίος υπήρξε ο ανασκαφέας της Αμφίπολης επί δεκαετίες, ανέφερε ότι στον πόλεμο του 1912-1913 Έλληνες στρατιώτες σκάβοντας βρήκαν μαρμάρινα μέλη και κομμάτια από το σώμα του λιονταριού.
Οι πρώτοι αρχαιολόγοι που ασχολήθηκαν με την ανασκαφική έρευνα και τη μελέτη τους ήταν οι καθηγητές Γεώργιος Οικονόμου και Αναστάσιος Ορλάνδος, το έργο των οποίων διακόπηκε λόγω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1916, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, Άγγλοι στρατιώτες που στρατοπέδευαν εκεί βρήκαν πολλά κομμάτια από το σώμα του λονταριού και πολλά τμήματα των μαρμάρινων αρχικτεκτονικών μελών.
Σύμφωνα με την κ. Περιστέρη, το υλικό αυτό είχε χρησιμοποιηθεί ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή για την κατασκευή φράγματος και βρέθηκε κατά την αποξήρανση της κοίτης του Στρυμόνα για την κατασκευή γέφυρας κοντά στις εκβολές του.
Το 1917 τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη συγκεντρώθηκαν στον χώρο τον σημερινό του Λέοντος της Αμφιπόλεως, που ταυτίστηκε λανθασμένα ως θεμέλιο της βάσης του μνημείου.
Πρώτος ο Α. Ορλάνδος μελέτησε μαζί με τον Π. Πέρτριζε το υλικό αυτό, μέχρι τη δεκαετία του '30.
Κατά τα έτη, όμως, 1930-1931, βρέθηκαν και άλλα τμήματα, όταν άρχισαν οι εργασίες διευθέτησης της κοίτης του ποταμού από την εταιρεία «Τζων Μονκς & Υιοί Γιούλεν». Τα νέα κομμάτια που βρέθηκαν μετά την αποξήρανση της παλιάς Κερκινίτιδας λίμνης, που βρισκόταν στη βάση της κοιλάδας γύρω από την οποία υπήρχαν τα πολίσματα της αρχαίας Αμφίπολης, μεταφέρθηκαν τότε 60 χιλιόμετρα μακριά, στη θέση του νέου φράγματος της λίμνης Κερκίνης, στον Λιθότοπο.
Το 1971, ο Σ. Μίλερ ταύτισε το υλικό του Λιθότοπου με την περιοχή της Αμφίπολης, και αυτό επέστρεψε στην αρχική του περιοχή, δίπλα στον Λέοντα της Αμφιπόλεως. Ο Μίλερ όμως που απόδωσε σωστά το υλικό δεν μπορούσε να βρει τότε ότι προέρχονταν από τον περιμετρικό τοίχο.
Πάνω στον τύμβο Καστά η πραγματική του θέση
Από το 1964, ο Δ. Λαζαρίδης είχε φέρει στο φως στην κορυφή του λόγου Καστά ένα τετράπλευρο οικοδόμημα, διαστάσεων 10Χ10 μέτρων, ύψους 5 μέτρων. Ο ίδιος θεωρούσε ότι ήταν το ταφικό σήμα του τύμβου, αλλά δεν μπορούσε να το συνδέσει και να το ταυτοποιήσει με τον Λέοντα της Αμφιπόλεως. Ολα τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει σήμερα οι αρχαιολόγοι δείχνουν ότι επρόκειτο για το υποθεμέλιο του βάθρου, πάνω στο οποίο ήταν κατά την αρχαιότητα στημένος ο Λέων της Αμφιπόλεως.
Σπάνιο φωτογραφικό οδοιπορικό από την ανακάλυψη του Λέοντα
Το βιβλίο που εκδόθηκε το 1941 αλλά δεν μεταφράστηκε ποτέ στα ελληνικά περιλαμβάνει ένα φωτογραφικό «οδοιπορικό» στην σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη με εικόνες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια