Οι Δελφοί είναι ένας τόπος που δεν χορταίνεις να τον επισκέπτεσαι. Εδώ και λίγο καιρό, είναι δυνατή και η ψηφιακή επίσκεψη, μέσα από ...
Οι Δελφοί είναι ένας τόπος που δεν χορταίνεις να τον επισκέπτεσαι. Εδώ και λίγο καιρό, είναι δυνατή και η ψηφιακή επίσκεψη, μέσα από τη σελίδα e-delphi.gr, την οποία κατασκεύασε με πολύ μεράκι η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φωκίδος.
Την έναρξη υλοποίησης του ψηφιακού προγράμματος για το Μουσείο και τον Αρχαιολογικό χώρο, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή της Φωκίδας, είχε ανακοινώσει η τοπική εφορεία αρχαιοτήτων εδώ και περίπου ένα χρόνο.
Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με τη λειτουργία της διαδικτυακής πύλης, καθώς και με την εγκατάσταση δύο διαδραστικών οθονών στο Αρχαιολογικό Μουσείο, μέσω των οποίων ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να περιηγείται ψηφιακά στο Ιερό του Απόλλωνα, το Ιερό της Αθηνάς Προναίας και το Αρχαίο Γυμνάσιο, όπως αυτά θα ήταν κατά την αρχαιότητα, σημειώνει η έφορος αρχαιοτήτων Δελφών Αθανασία Ψάλτη.
Οι "Ψηφιακοί Δελφοί", όπως ονομάζεται το πρόγραμμα, είναι ένας συνδυασμός ψηφιακών εφαρμογών μέσω του οποίου αναδεικνύεται το πολιτιστικό απόθεμα του Αρχαιολογικού Χώρου και του Μουσείου των Δελφών αλλά και παρέχεται πληροφόρηση για τους αρχαιολογικούς χώρους που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδος.
Η κ. Ψάλτη αναλύει το περιεχόμενο του προγράμματος που περιλαμβάνει:
-δικτυακή πύλη για τους Δελφούς με διαδραστικό χρονολόγιο και πληροφορίες για την ιστορική εξέλιξη του δελφικού τοπίου και της πόλης των Δελφών, τη λατρεία του Απόλλωνα, το μαντείο και το ρόλο του, την Δελφική Αμφικτυονία, τα Πύθια, καθώς και εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης.
-διαδικτυακές εκπαιδευτικές εφαρμογές-παιχνίδια για διαφορετικές ηλικιακές ομάδες.
-την εφαρμογή "Οι δικοί μου Δελφοί" με σύντομα βίντεο και συνεντεύξεις από κατοίκους και επισκέπτες για τη σημερινή σημασία του χώρου.
- διαδραστικό χάρτη των Δελφών.
«Η ολοκλήρωση του εγχειρήματος οφείλεται στην ευσυνειδησία και τον επαγγελματισμό των μόνιμων αρχαιολόγων της ΕΦΑ Φωκίδος, Νικόλαου Πετρόχειλου και Ανθούλας Τσαρούχα και της ορισμένου χρόνου Αμαλίας Κατερέλου» τονίζει.
Οι εφαρμογές, θα αναβαθμίζονται συνεχώς με την προσθήκη νέου υλικού και την ανανέωση του υφιστάμενου. Στόχος, «να διατηρείται διαρκές το ενδιαφέρον για μια ψηφιακή περιήγηση στους Δελφούς αλλά και να συγκεντρώνεται υλικό, στο οποίο θα είναι σε θέση να ανατρέχει όποιος ενδιαφέρεται να γνωρίσει τους Δελφούς και τη Φωκίδα γενικότερα από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας».
Το μαντείο των Δελφών, που είναι γνωστό από τον 80 αι. π.Χ. ήταν «αψευδέστατο», οι χρησμοί του δηλαδή έπεφταν πάντα μέσα. Και πώς να μην πέφτουν, αφού ήταν αμφίσημοι, επιδέχονταν δηλαδή πολλών ερμηνειών.
«Σύμφωνα με τον μύθο, ο Δίας αποφάσισε να ιδρύσει ιερό στο κέντρο του κόσμου και, προκειμένου να βρει την κατάλληλη θέση, άφησε να πετάξουν δύο αετοί, ο πρώτος προς την Ανατολή και ο δεύτερος προς τη Δύση» εξηγεί η αρχαιολόγος Αφροδίτη Καμάρα. Εκείνοι, συναντήθηκαν επάνω από τους Δελφούς, υποδεικνύοντας ότι εδώ βρίσκεται το κέντρο του κόσμου, ο ομφαλός της γης.
Οι Δελφοί κτίστηκαν επάνω στα ερείπια μυκηναϊκού οικισμού. Σύμφωνα με την παράδοση αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, φύλακας του οποίου ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και ίδρυσε το δικό του ιερό, στο οποίο τοποθέτησε ως ιερείς Κρήτες∙ οι τελευταίοι έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών, ακολουθώντας τον θεό που είχε μεταμορφωθεί σε δελφίνι.
Ο μύθος αυτός επιβίωσε σε εορταστικές αναπαραστάσεις που γίνονταν στους Δελφούς, τα Σεπτήρια, τα Δελφίνια, τα Θαργήλεια, τα Θεοφάνεια, και, τέλος, τα Πύθια, που τελούνταν για να θυμίζουν τη νίκη του θεού εναντίον του Πύθωνα και περιελάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς και γυμνικούς αγώνες.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως γυναικεία ειδώλια και ένα τελετουργικό σκεύος, στοιχεία που θεωρήθηκαν ως η αρχαιολογική απόδειξη της μεταγενέστερης λογοτεχνικής παράδοσης για την ύπαρξη ενός «πρωτόγονου» ιερού με πρώτη ιέρεια τη θεά Γαία. Αυτήν την παράδοση υιοθέτησε το δελφικό ιερατείο και πρόβαλαν οι ποιητές του 5ου π.Χ. αιώνα.
Η νεότερη έρευνα αμφισβητεί την ιστορικότητα του μύθου, θεωρώντας ότι η χρονολογική τοποθέτηση της ίδρυσης του ιερού στα προϊστορικά χρόνια εντάσσεται στο θεογονικό σχήμα, σύμφωνα με το οποίο το ελληνικό πάνθεο εξελίσσεται από τις χθόνιες θεότητες στους ουράνιους θεούς.
Ο τελευταίος χρησμός φέρεται να είναι ο χρησμός της τελευταίας Πυθίας προς τον Ιουλιανό, τον Βυζαντινό αυτοκράτορα που προσπάθησε να αντιστρέψει το θρησκευτικό κλίμα επαναφέροντας το Δωδεκάθεο του Ολύμπου. Μάταια όμως.
Η απάντηση που πήρε ο απεσταλμένος του, ο περίφημος γιατρός Ορειβάσιος, όταν επισκέφθηκε τους Δελφούς για να ζητήσει χρησμό για το μέλλον του παγανιστικού κόσμου, ήταν αποκαρδιωτική:
Εἴπατε τῷ βασιλεῖ, χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά,
οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην,
οὐ παγὰν λαλέουσαν, ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ.
[Πείτε στο βασιλιά, ότι ο αυλός έχει πεσει στο χώμα. Ο Φοίβος δεν έχει πια σπίτι, ούτε δάφνη μαντική, ούτε και πηγή που μιλάει, γιατί στέρεψε το νερό που μιλούσε]
Αυτός θεωρείται και ο τελευταίος χρησμός που έδωσε το μαντείο. Το 394 ο Θεοδόσιος Α' εξέδωσε διάταγμα με το οποίο σίγασαν για πάντα τα μαντεία σε όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια.
Πηγή: Α. Καρατάσου, Liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια