Είχαμε µιλήσει στο τηλέφωνο τρεις ημέρες μετά την επίθεση. Βρισκόταν ακόμη στον «Ευαγγελισμό», χτυπημένος στο πίσω μέρος του κεφαλιού, µε σπ...
Είχαμε µιλήσει στο τηλέφωνο τρεις ημέρες μετά την επίθεση. Βρισκόταν ακόμη στον «Ευαγγελισμό», χτυπημένος στο πίσω μέρος του κεφαλιού, µε σπασµένα πλευρά και συντριπτικά κατάγματα στη μύτη και στο πρόσωπο. Αν και σε κατάσταση σοκ, ακουγόταν αποφασισμένος: «Δεν θα ζητήσω μετάθεση για να πάω κάπου αλλού και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Θέλω να παραμείνω στην εφορεία μου, αλλά θέλω να κατεβαίνω στη Μύκονο και να μπορώ να κάνω με ασφάλεια τη δουλειά μου», είχε πει τότε. Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα εγκαταλείψει το επιστημονικό έργο που ασκεί για το νησί εδώ και χρόνια.
Πέρασαν πέντε μήνες, το «τραύμα» κρύωσε και η λογική έχει πια τον πρώτο λόγο. «Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να γυρίσω στη Μύκονο», λέει σήμερα ο αρχαιολόγος Μανώλης Ψαρρός, ο οποίος πρώτος τα έβαλε με τη μαφία του νησιού. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν τον καταλαβαίνει; Και ποιος μπορεί να τον μεταπείσει, να του εγγυηθεί ότι θα κάνει με ασφάλεια τη δουλειά του, όταν από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει μείζονα γεγονότα, που κλονίζουν ακόμη περισσότερο το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών;
Ας δούμε, όμως τη γενική εικόνα. Το φετινό καλοκαίρι ήταν αρκετά διδακτικό σε όσους δεν ασχολούνται με τον πολιτισμό και την αρχαιολογία. Εμαθαν πολλά χρήσιμα πράγματα για τη δουλειά των Ελλήνων αρχαιολόγων με αφορμή τον ξυλοδαρμό του Μανώλη Ψαρρού· όπως ότι δεν είναι η δόξα και σίγουρα δεν είναι τα χρήματα που τους παρακινούν να εργάζονται νυχθημερόν για να ανακαλύψουν συνέχειες και ασυνέχειες, να δια-σώσουν μνημεία, να υπερασπιστούν αξίες και βιωμένο χρόνο.
Εμαθαν επίσης ότι οι αρχαιολόγοι εδώ και πολύ καιρό επισημαίνουν το πρόβλημα που η πολιτεία αρνείται να δει: σε κάποιους από τους ωραιότερους και πιο δημοφιλείς στους ξένους επισκέπτες τόπους της χώρας, αν δεν χαραχθεί επειγόντως μακροπρόθεσμη στρατηγική και δεν μπουν όρια, θα έχουμε μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις, που θα υπονομεύσουν και την ανάπτυξή τους. Και όσο η πολιτεία αρνείται να δει το πρόβλημα, τόσο αυτό θα γιγαντώνεται.
Πολλοί, εδώ και χρόνια, βλέπουν τους αρχαιολόγους, με μια ισοπεδωτική λογική, ως τους συνήθεις υπόπτους της άρνησης· μια συντεχνία δημοσίων υπαλλήλων, γραφειοκράτες και τυπολάτρες, που μισούν την ανάπτυξη και την πρόοδο, ζουν προσκολλημένοι στο παρελθόν και διαρκώς επιβάλλουν περιορισμούς.
Ακόμη και αν ανάμεσά τους υπάρχουν εκείνοι που ζουν αποξενωμένοι, μακριά από τη ζωή και την οικονομία της χώρας, ενοχοποιούν κάθε προσπάθεια επιχειρηματικότητας, τρέφονται από την ακινησία και βλέπουν παντού εχθρούς και «ξεπούλημα», δεν αποτελούν πλειονότητα. Οι περισσότεροι σήμερα αγωνιούν για το πώς θα διασφαλιστεί ποιοτική τουριστική ανάπτυξη προστατεύοντας το πολιτισμικό περιβάλλον, την πηγή δηλαδή στην οποία βασίζεται ο τουρισμός και για την οποία περηφανεύονται οι Ελληνες.
Επρεπε να φάει ξύλο ο Ψαρρός για να δουν κάποιοι τις κραυγαλέες παραβάσεις και καταπατήσεις στη χώρα. Επρεπε να φάει ξύλο και για να δουν κάποιοι με άλλα μάτια τους Ελληνες αρχαιολόγους.
Πηγή: Γ. Επτακοίλη, Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια