Γερμανία: Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν "τάφο ζόμπι" 4.200 ετών

[Credit : Alamy (Licensed Under Copyright)] Αρχαιολόγοι από το Κρατικό Γραφείο Συντήρησης Μνημείων και Αρχαιολογίας της Σαξονίας-Άνχαλτ ανακ...

[Credit : Alamy (Licensed Under Copyright)]

Αρχαιολόγοι από το Κρατικό Γραφείο Συντήρησης Μνημείων και Αρχαιολογίας της Σαξονίας-Άνχαλτ ανακάλυψαν έναν "τάφο ζόμπι" κατά τη διάρκεια ανασκαφών κοντά στο Oppin της Γερμανίας.

Οι ανασκαφές προηγούνται της επέκτασης του δικτύου της γραμμής συνεχούς ρεύματος Südostlink, όπου ένα τμήμα μήκους 150 χιλιομέτρων περίπου διέρχεται από τη Σαξονία-Άνχαλτ και θα ερευνηθεί αρχαιολογικά μέχρι το 2025.

Η ταφή, η οποία χρονολογείται πριν από 4.200 χρόνια περίπου κατά την Εποχή του Χαλκού, περιέχει τα λείψανα ενός άνδρα που πέθανε σε ηλικία μεταξύ 40 και 60 ετών.

Ένα μεγάλο πέτρινο μπλοκ έχει εναποτεθεί στο κάτω μισό του άνδρα, το οποίο, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πιθανότατα τοποθετήθηκε για να εμποδίσει το άτομο να αναστηθεί ως εκδικητής.

Η επικεφαλής του έργου, Susanne Friederich, δήλωσε σχετικά: "Γνωρίζουμε ότι ακόμη και στη Λίθινη εποχή, οι άνθρωποι φοβόντουσαν τους εκδικητές. Τότε, οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι νεκροί μερικές φορές προσπαθούσαν να απελευθερωθούν από τους τάφους τους".

Στη λαογραφία, ο "εκδικητής" είναι ένα ζωντανό πτώμα, γνωστό σήμερα και ως "ζόμπι" ή "βρικόλακας", που συναντάται σε διάφορους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένης της παλαιάς ιρλανδικής κέλτικης και σκανδιναβικής μυθολογίας, καθώς και στις προφορικές παραδόσεις και τις παραδόσεις πολλών ευρωπαϊκών εθνοτικών ομάδων.

Στη μεσαιωνική εποχή, εκείνοι που θεωρούταν ότι βρίσκονταν στην κατηγορία του "εκδικητή" ήταν συνήθως θύματα αυτοκτονίας, μάγισσες, πτώματα που είχαν καταληφθεί από κακόβουλο πνεύμα ή θύματα επίθεσης που θεωρούσαν ότι έγινε από βρικόλακα. Στους σκανδιναβικούς χρόνους, ήταν γνωστοί ως aptrgǫngur (που σημαίνει "ξανά-περιπατητής(ες)") και βρέθηκαν να κατοικούν σε ταφικούς τύμβους.

Η ταφή έχει συνδεθεί με τον πολιτισμός του Λάγυνου (επίσης πολιτισμός του κωδωνόσχημου Λάγυνου, Άνθρωποι του Λάγυνου,), έναν λαό της Εποχής του Χαλκού που εμφανίστηκε γύρω στο 2800 π.Χ. και διασκορπίστηκε για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και ορισμένες παράκτιες περιοχές στη βορειοδυτική Αφρική.

Ο πολιτισμός πήρε το όνομά του από την ευρεία χρήση κεραμεικής συγκεκριμένου τύπου -ενός λάγυνου με κωδωνόσχημο προφίλ που ανακαλύφθηκε στη δυτική Ευρώπη κατά το τέλος της 3ης χιλιετίας Π.Κ.Ε.- και φαίνεται πως χρησιμοποιείτο για την αποθήκευση και κατανάλωση υδρόμελου. Ο όρος εισήχθη για πρώτη φορά από τον John Abercromby το 1904. Δεδομένου ότι ο πολιτισμός Beaker δεν άφησε γραπτές πηγές, όλες οι εικασίες σχετικά με τις γλωσσικές τους ρίζες παραμένουν απλά υποθέσεις. Κάποιοι προτείνουν ότι θα μπορούσε να είναι ένας πρώιμος ινδοευρωπαϊκός πολιτισμός, ενώ άλλοι προτείνουν ότι μπορεί να συνδέεται με το βασκονικό υπόστρωμα.

Πηγή: Heritage Daily