Ο Alex Bolen, ο διευθύνων σύμβουλος του αμερικανικού οίκου μόδας, Oscar de la Renta, σχεδίαζε να ανοίξει το νέο του κατάστημα στο Πα...
Ο Alex Bolen, ο διευθύνων σύμβουλος του αμερικανικού οίκου μόδας, Oscar de la Renta, σχεδίαζε να ανοίξει το νέο του κατάστημα στο Παρίσι περίπου την προηγούμενη εβδομάδα, λίγο πριν τα μεγάλα shows. Ήθελε να απασχολήσει τα μέσα ακόμα κι αν δεν είχε προγραμματισμένη πασαρέλα για αυτήν την σεζόν. Τα είχε σκεφτεί όλα!
Η εταιρεία έψαχνε για ένα κεντρικό μαγαζί στο Παρίσι για πολύ καιρό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η εταιρεία είχε μια μικρή μπουτίκ στην πόλη κατά τη διάρκεια της θητείας του κ. De la Renta ως couturier του οίκου Balmain, αλλά η μπουτίκ έκλεισε αφού έφυγε από το εμπορικό σήμα το 2002.
Το 2017, προτάθηκε στον Bolen το πρώην κατάστημα του οίκου Reed Krakoff στη Rue de Marignan, που βρίσκεται στον διαγώνιο δρόμο από την πολυτελή λεωφόρο Avenue Montaigne, η οποία είναι η Μέκκα της υψηλής μόδας στο Παρίσι. Έτσι έκλεισε τον συγκεκριμένο χώρο και όταν άδειασε και ο δεύτερος όροφος επωφελήθηκε της ευκαιρίας για ανανέωση και επέκταση του χώρου.
Η αρχική ιδέα ήταν οι δύο χώροι να ενωθούν με μια μεγαλοπρεπή σκάλα. Ο ισόγειος χώρος θα εξυπηρετούσε τους πελάτες που θα επιθυμούσαν έτοιμα ενδύματα και ο δεύτερος όροφος θα γινόταν ένα showroom και χώρος για εκδηλώσεις του οίκου.
Όμως το περασμένο καλοκαίρι, ενώ οι ανακαινίσεις μαίνονταν, ο κ. Bolen έλαβε κλήση από τον αρχιτέκτονα του έργου, Nathalie Ryan. «Κάναμε μια ανακάλυψη», είπε. Στο άλλο άκρο του τηλεφώνου, ο κ. Bolen απόρησε, ίσως και να πάγωσε. Την τελευταία φορά που έλαβε μια τέτοια κλήση για ένα κατάστημα, τα σχέδιά τους για την κίνηση ενός τείχους έπρεπε να διαλυθούν εξαιτίας των φόβων ότι το κτίριο μπορούσε να κατέρρεε. «Και λοιπόν;», είπε.«Λοιπόν πρέπει να έρθετε και να δείτε μόνος σας», του είπε.
Έτσι, με ηθικό πεσμένο και τρόμο, πήρε το πρώτο αεροπλάνο από τη Νέα Υόρκη για Παρίσι. Η αρχιτέκτονας τον υποδέχτηκε στην είσοδο προβληματισμένη, αλλά σχεδόν εκστασιασμένη. Ανέβηκαν με γοργά βήματα στον δεύτερο όροφο εκεί όπου οι εργάτες καθάριζαν τα απορρίμματα στο χώρο. Μπροστά στην εικόνα του τοίχου ο κ. Bolen, «Όχι, δεν είναι δυνατόν»!
Κάτι κρυβόταν πίσω από έναν τοίχο και δεν ήταν ασβέστης ή παλιά ταπετσαρία. Ήταν μια ελαιογραφία μεγέθους 10-με-20 πόδια που απεικονίζει τη είσοδο ενός Μαρκήσιου του 17ου αιώνα και ανάμεικτων αυλικών στην πόλη της Ιερουσαλήμ.
«Όλοι φρίκαραν», είπε η διακοσμήτρια του έργου. «Ήταν σαν να βρέθηκε μια μούμια. Απενεργοποίησα αμέσως το τηλέφωνό μου και απλά το κοίταξα. Τίποτα τέτοιο δεν είχε συμβεί ποτέ στην δουλειά μου πριν».
Βλέποντας τους αριστοκράτες με το άλογο και το τζαμί στην εικόνα, ο κ. Bolen είπε, τα οράματα των Σταυροφόρων και των Ναϊτών Ιπποτών άρχισαν να χορεύουν στο κεφάλι του. «Νομίζω ότι ίσως έχω δει πάρα πολλές ταινίες», είπε.
Η μυστήρια τοιχογραφία έπρεπε να αποκαλυφθεί και να βρει ταυτότητα. Ο κ. Pinta, ιστορικός τέχνης, σημείωσε ότι ο πίνακας ήταν ένα λάδι σε καμβά που δημιουργήθηκε το 1674 από τον Arnould de Vuez, έναν ζωγράφο που συνεργάστηκε με τον Charles Le Brun, τον πρώτο ζωγράφο του Louis XIV και σχεδιαστή εσωτερικών χώρων του Château de Versailles. Μετά από συνεργασία με τον Le Brun, ο de Vuez, ο οποίος ήταν γνωστός για να εμπλοκή του σε μονομαχίες, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία και κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Pinta ανίχνευσε το έργο σε ένα πιάτο που αναπαρήχθη στο βιβλίο του 1900 «Οδύσσεια ενός Πρεσβευτή: Τα ταξίδια του μαρκησίου ντε Νιϊντέλ, 1670-1680» του Albert Vandal, το οποίο αναφέρει την ιστορία των ταξιδιών του Charles-Marie-François Olier, Marquis de Nointel και d’Angervilliers, πρέσβης του Louis XIV στο οθωμανικό δικαστήριο. Στη σελίδα 129 υπάρχει μια βαθυτυπία ενός έργου τέχνης που απεικονίζει τον Μαρκήσιο Ντεϊντέλ που φτάνει στην Ιερουσαλήμ με εξαιρετική αίσθηση, δηλαδή τον πίνακα στον τοίχο.
Αλλά πώς κατέληξε να κολληθεί σε αυτόν τον τοίχο, κανείς δεν γνώριζε, ούτε γιατί ήταν καλυμμένος. Υπήρχαν εικασίες ότι ίσως συνέβη κατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου, δεδομένης της θέσης. Μυστήριο άξιο για να γράψει ο Νταν Μπράουν άλλο ένα βιβλίο!
Για τους τελευταίους δύο μήνες, μια ομάδα από τρία έως πέντε άτομα σκόπιμα απομακρύνουν μερικά από τα βερνίκια για να επιτρέψουν τα χρώματα να «ξαναζωντανέψουν». Ελπίζουν να ολοκληρωθούν μέχρι τον Μάιο οι εργασίες, δήλωσε ο υπεύθυνος του έργου κ. Janson, αν και ο Bolen πιστεύει ότι θα τα καταφέρουν νωρίτερα. Σιγά-σιγά, άρχισαν να αναδύονται στοιχεία που επιβεβαίωσαν την προέλευση της ζωγραφικής: το τζαμί, το Δυτικό Τείχος, περίτεχνες λεπτομέρειες μπροστά από την αυλή του Μαρκησίου.
Η ανακάλυψη απαιτούσε κάτι από μια εσωτερική επανεξέταση καθώς και κάποιες πρακτικές αλλαγές. Στην εσωτερική διακόσμηση η Kim απευθύνεται σε δημοπρασίες για έπιπλα από διαφορετικές περιόδους που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν, συμπεριλαμβανομένων των: καρέκλες και κομμάτια Marcel Breuer από την περιουσία του Pierre Bergé.
«Δεν πρόκειται να βάλουμε τίποτα μπροστά τον τοίχο», δήλωσε ο οίκος. Η ασφάλεια θα αυξηθεί και τα 10 παράθυρα από το δάπεδο έως την οροφή στον δεύτερο όροφο θα είναι ανθεκτικά και ασφαλή. Το σχέδιο είναι να ανοίξει στα τέλη της άνοιξης.
Οι ιστορικοί συνεχίζουν την έρευνα καθώς το μυστήριο του τοίχου δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα. Φίλοι της μόδας και της τέχνης θα αναπτύξουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας για το έργο, ένα μυστικό που μόνο ο Μαρκήσιος της ελαιογραφίας θα μπορούσε να αποκαλύψει. Ήδη το πρόσωπο του έχει αποκατασταθεί από τις εργασίες αποκατάστασης και τα πονηρά του μάτια λάμπουν ξανά. Τα ίδια μάτια θα κοιτάνε τους πελάτες και τις ιδιαίτερες δημιουργίες του οίκου ενώ κανείς δεν θα ξέρει πως βρέθηκε στον δεύτερο όροφο, ίσως να χρειαζόταν ένα νέο φόρεμα;
Πηγή: Λ. Τρίγκας, in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια