Σάββατο πρωί με τη δροσούλα χαρά Θεού στους Δελφούς. Εκατοντάδες τουρίστες και μαθητές του Δημοτικού από τα γύρω χωριά ανηφορίζοντας την ι...
Σάββατο πρωί με τη δροσούλα χαρά Θεού στους Δελφούς. Εκατοντάδες τουρίστες και μαθητές του Δημοτικού από τα γύρω χωριά ανηφορίζοντας την ιερά οδό για το ναό του Απόλλωνα αναζητούσαν τα «ανθρωπάκια».
«Πού είναι τα ανθρωπάκια;» έλεγαν τα παιδιά. Ήταν οι «Διερχόμενοι» του Γιώργου Ξένου, τα σιδερένια περιγράμματα μορφών κατά μήκος της Ρωμαϊκής Αγοράς που συνυπήρχαν με τα αρχαία ερείπια, χωρίς να επιβάλλονται σε αυτά, χωρίς να τα κρύβουν ή να πρωταγωνιστούν. Ήταν διάφανα, σχεδόν αέρινα -ο άνεμος τα έκανε να κινούνται και να συνομιλούν μεταξύ τους-, υπαινικτικά.
Λίγα μέτρα πιο πάνω σε ένα ανάλημμα ακόμη μία ομάδα «Διερχόμενων» πρόβαλε με φόντο το μεγαλειώδες τοπίο που συνιστά τον ομφαλό της Γης. Προσωπικά, περίμενα κι άλλες φιγούρες κοντά στο Θησαυρό των Αθηναίων, των Σιφνίων, των Βοιωτών ή σε κάποια άλλη γωνιά στον αχανή αυτό αρχαιολογικό χώρο. Δυστυχώς, δεν υπήρχε άλλη εικαστική παρέμβαση, ούτε κάτω από τις Φαιδριάδες πέτρες ούτε στην άνοδο προς το αρχαίο στάδιο και το θέατρο. Μόνο έξω από το Μουσείο συναντήσαμε τις σιδερένιες πύλες του καλλιτέχνη και σε ένα άνοιγμα του κτηρίου ακόμη μία ομάδα με «τα ανθρωπάκια» που αναζητούσαν επίμονα οι λιλιπούτειοι επισκέπτες γνωρίζοντας πως ήταν η τελευταία ημέρα της έκθεσης.
Αυτή την εποχή στους Δελφούς καταφθάνουν 3.000 άτομα ημερησίως. Ήταν θαύμα να τους βλέπεις να ανηφορίζουν ανέμελα στη μόλις ολοκληρωμένη διαδρομή με τα πέτρινα φαρδιά σκαλοπάτια (ως το ναό του Απόλλωνα) που φαντάζουν πάλλευκα και πολυτελή δημιουργώντας μεγάλη αντίθεση με τα αρχαία ερείπια. Είναι όμως πελεκημένα και αντιολισθητικά, γιατί μέχρι πρότινος στην άνοδο και κυρίως στην κάθοδο συνέβαιναν καθημερινά ένα σωρό ατυχήματα απ' αυτό το σημείο, όπως μας είπε η έφορος Δελφών Νάνση Ψάλτη που ήταν εκεί σε πλήρη εγρήγορση για να λύσει τυχόν προβλήματα: από την εμμονή μιας Ρωσίδας να αγοράσει μια κάρτα, την ώρα που έκλεινε (στις 2.30 μ.μ., για απογραφή) το πωλητήριο του ΤΑΠΑ, ώς τον έλεγχο των χώρων υγιεινής.
Στο Μουσείο τα έργα του Ξένου υποδέχονται τους επισκέπτες στο μακρόστενο χολ και τους εισάγουν στις αρχαιότητες. Μικροί και μεγάλοι χαζεύουν τη μικρογλυπτική του με τις κρυστάλλινες σφαίρες, δηλωτικές της αλλοίωσης της εικόνας, αλλά τους κερδίζει η τεράστια Κιβωτός της Πληροφορίας από πλεξιγκλάς. Ενα μικρό διάφανο δωμάτιο «κατάγραφο» με γραφές είναι η Πύλη της ακατάληπτης Γραφής. Παραπέμπει στους ακατάληπτους χρησμούς της Πυθίας. Τα φλας αστράφτουν κάθε λεπτό απαθανατίζοντας το έργο. Κάποιοι ποζάρουν στην πύλη του, τους εντυπωσιάζει η συνύπαρξη των αρχαίων με τη σύγχρονη τέχνη που δεν εκτίθεται ακριβώς στον ίδιο χώρο. Μόνο μια χάρτινη Πύλη με γραφές παρουσιάζεται σε έναν άδειο τοίχο αίθουσας με αρχαία γλυπτά. Πουθενά αλλού. Αυτό δείχνει σεβασμό. Το σεβασμό που δείχνει ο καλλιτέχνης ο οποίος δεν διανοήθηκε να αναμετρηθεί με την αρχαία ελληνική τέχνη. Αυτό για τον Γιώργο Ξένο θα ήταν ύβρις, όπως μας είπε.
Πηγή: Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια