Το ντόπινγκ των αθλητών δεν είναι εφεύρεση της εποχής μας. Η χρήση αναβολικών για καλύτερες επιδόσεις στο στίβο υπήρξε αρχαία συνήθεια.
Το ντόπινγκ των αθλητών δεν είναι εφεύρεση της εποχής μας. Η χρήση αναβολικών για καλύτερες επιδόσεις στο στίβο υπήρξε αρχαία συνήθεια.
Πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες στη δυτική Ανατολία και συγκεκριμένα στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας δείχνουν πως όχι μόνο γινόταν χρήση ουσιών από τους αθλητές, αλλά ήταν μέθοδος αποδεκτή και μέρος του ανταγωνισμού σε εκείνη την περιοχή της αρχαίας Ελλάδας.
Από τα ευρήματα των αρχαιολόγων στο τοπικό αρχαίο στάδιο αποκαλύπτεται ότι η ουσία που χρησιμοποιούσαν ήταν ο μανδραγόρας. Ένα φυτό που χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους ως υπνωτικό, αναλγητικό και ηρεμιστικό και σε μεγαλύτερες ποσότητες ως διεγερτικό, που μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις να καταστεί επικίνδυνο και να επιφέρει ακόμη και το θάνατο.
Πάντως οι παρασκευαστές του φαρμάκου δεν ήταν πρόσωπα σκοτεινά και αθέατα, αλλά προβεβλημένα και σεβαστά. Είχαν μάλιστα ειδικές θέσεις στο στάδιο, όπως αποκαλύπτει η επιγραφή «μανδραγόρειτοι» που βρέθηκε στις εκεί ανασκαφές. Ο επικεφαλής των ανασκαφών αυτών, καθηγητής Ορχάν Μπινγκιόλ, δήλωσε ότι «αυτό δείχνει ότι το ντόπινγκ δεν θεωρούνταν έγκλημα τότε. Εκείνοι που παρήγαν την εν λόγω ουσία είχαν μια ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία και είχαν ενθαρρυνθεί για να το πράξουν».
Οι νικητές λάμβαναν ως έπαθλο -εκτός από το στέφανο της νίκης- φύλλα φοίνικα ή ρούχα. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν οι μαρμάρινες ανάγλυφες πλάκες που ήρθαν στο φως. Το στάδιο της αρχαίας Μαγνησίας, που ήταν θαμμένο κάτω από τόνους χωμάτων, μπορούσε να δεχτεί 40.000 θεατές, υπολογίζουν οι αρχαιολόγοι μετά τις ανασκαφικές τομές που έχουν κάνει σε τέσσερα σημεία. Το μνημείο αυτό έχει πολλά ακόμη μυστικά να αποκαλύψει για τους αγώνες που διεξάγονταν εκεί. Ο χώρος πρωτοανασκάφηκε το 1891 και το 1893 από μια γερμανική αρχαιολογική ομάδα και άρχισε πάλι να ερευνάται το 1985 από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στην Ανατολία, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, εδώ, δεν ήταν αποδεκτή η χρήση ουσιών στους πανελλήνιους αγώνες. Οι αθλητές απολάμβαναν μεσογειακή διατροφή και ένα αυστηρό διαιτολόγιο με πρωτεΐνες, κρασί και ολίγη... στρυχνίνη. Για τα δύο πρώτα ουδείς ψόγος, για το τρίτο όμως μπορούσες να χάσεις και τον κότινο.
Πηγή: Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια