«Πού βρέθηκε αυτό το αντικείμενο; Πώς;» είναι ερωτήματα που θα μπορούσε να έχει ο επισκέπτης ενός μουσείου καθώς παρατηρεί τα εκθέματ...
«Πού βρέθηκε αυτό το αντικείμενο; Πώς;» είναι ερωτήματα που θα μπορούσε να έχει ο επισκέπτης ενός μουσείου καθώς παρατηρεί τα εκθέματα μέσα στις προθήκες του.
Πολλές φορές η απάντηση είναι εύκολη, την αναγράφει μάλιστα και η ενημερωτική πινακίδα μέσα στην προθήκη. Αυτά τα αντικείμενα είναι τα «τυχερά», γιατί τα έφερε στο φως η ανασκαφική έρευνα. Υπάρχουν όμως και αυτά που βρέθηκαν τυχαία από ιδιώτες και το ιστορικό της εύρεσής τους δεν είναι πάντα πλήρες, ενώ κάποια άλλα ακολούθησαν μια πιο πολύπλοκη και μυθιστορηματική διαδρομή μέχρι να φθάσουν στο Μουσείο.
Τα αρχαία της οδού Κανάρη 16
Το 1984 σε οικόπεδο πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο Σαλαμίνας ξεκίνησαν εργασίες ανέγερσης μιας νέας οικοδομής. Στην εκσκαφή των θεμελίων αποκαλύφθηκαν αρχαία. Ένα κωνικό ρυτό και τμήματα από άλλα αγγεία που, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, προέρχονταν από ένα κατεστραμμένο μυκηναϊκό θαλαμοειδή τάφο.
Τα ευρήματα ύστερα από χρόνια, παραδόθηκαν στην ΚΣΤ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων από την ιδιοκτήτρια του οικοπέδου.
Το κωνικό ρυτό στην προθήκη του Μουσείου
Το κωνικό ρυτό, πιο σημαντικό και καλύτερα σωζόμενο εύρημα της οδού Κανάρη 16, εκτίθεται από την άνοιξη του 2014 στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαλαμίνας. Επίσημα παρουσιάστηκε στο κοινό στις 14 Μαΐου του 2014 σε μία εκδήλωση που διοργανώθηκε από την ΚΣΤ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων.
Λίγα λόγια για το αντικείμενο και τη χρήση του
Τα ρυτά ανήκουν στην κατηγορία των τελετουργικών αγγείων, τα οποία ήταν απαραίτητα για την τέλεση των σπονδών. Οι σπονδές αποτελούσαν βασικό στοιχείο λατρευτικών ή νεκρικών ιεροπραξιών, προσευχών, όρκων κλπ. Για την τέλεση της σπονδής χρησιμοποιούσαν ειδικά σπονδικά αγγεία, που διέφεραν ανάλογα με την εποχή. Τα αγγεία γέμιζαν με κάποιο υγρό, καθαρό νερό, μέλι, γάλα, κρασί, το οποίο στη συνέχεια χυνόταν στο έδαφος προσφορά στους θεούς.
Στους προϊστορικούς χρόνους χρησιμοποιούσαν αγγεία με δύο οπές, μία στο πάνω και μία στο κάτω μέρος. Τα αγγεία ήταν κατασκευασμένα από ποικίλα υλικά, πηλό, λίθο, ασήμι, χρυσό. Άλλοτε είχαν κωνική μορφή, όπως το ρυτό του Αρχαιολογικού Μουσείου Σαλαμίνας και άλλοτε ήταν ζωόμορφα, και απεικόνιζαν κεφαλές ταύρων, λιονταριών, σκύλων, ή και ολόκληρα ζώα. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά εκτίθεται ένα ζωόμορφο πήλινο ρυτό – κεφαλάκι γουρουνιού, που βρέθηκε στο μυκηναϊκό ιερό στον Άγιο Κωνσταντίνο Μεθάνων.
Τα κωνικά ρυτά που βρίσκονται σε τάφους της μυκηναϊκής εποχής χρησίμευσαν για την τέλεση των νεκρικών σπονδών από τους συγγενείς προς τον νεκρό και στις θεότητες του Κάτω Κόσμου που τον υποδέχονταν. Κατά την τέλεση της σπονδής το ρυτό στερεωνόταν στο έδαφος έτσι ώστε το υγρό που έρεε μέσα από αυτό να φθάνει ποτίζοντας τη γη, κατευθείαν στον προορισμό του, στις χθόνιες θεότητες.
Πηγή: Τρ. Καττούλα, Ε. Πίνη, ΚΣΤ' ΕΠΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια