Είναι ο τίτλος της διάλεξης που θα δώσουν οι Σταυρούλα Σδρόλια (Αναπληρώτρια Προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας), Σοφία Αηδόνη (...
Είναι ο τίτλος της διάλεξης που θα δώσουν οι Σταυρούλα Σδρόλια (Αναπληρώτρια Προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας), Σοφία Αηδόνη (Αρχαιολόγος Διεύθυνσης Μουσείων) και Δάφνη Τσιρώνη (Αρχιτέκτονας Διεύθυνσης Μουσείων) την Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017, ώρα 19.00, στο πλαίσιο των διαλέξεων «ΜΟΥΣΕΙΟ-ΛΟΓΙΟ» που διοργανώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 136, Θησείο, Αθήνα).
Το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, ένα μεγάλο μουσείο της περιφέρειας, δημιούργημα πολυμελούς επιστημονικής ομάδας της Εφορείας και του Υπουργείου Πολιτισμού (Διεύθυνση Μουσείων και Διεύθυνση Εκτέλεσης Έργων Κτιρίων), εγκαινιάσθηκε ύστερα από μακρά προετοιμασία στα τέλη του 2015. Βασικοί συντελεστές στην πραγματοποίηση της έκθεσης, εκτός των ομιλητών, υπήρξαν οι αρχαιολόγοι Ανθή Μπάτζιου (πρώην Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας), Στέλλα Κατακούτα, Άννα Γιαλούρη και Γεώργιος Τουφεξής.
Στόχος του μουσείου ήταν να καλύψει τις ανάγκες προβολής των αρχαιοτήτων της Θεσσαλίας με επίκεντρο τη Λάρισα και την ευρύτερη περιοχή της. Η διαχρονική σημασία της πόλης ως πρωτεύουσας του θεσσαλικού κάμπου και συγχρόνως σε καίριο γεωγραφικό σημείο του ελληνικού χώρου οδήγησε στον περιφερειακό χαρακτήρα του. Από την ίδια διαπίστωση, αλλά και από τον πλούτο και ποικιλία του διαθέσιμου υλικού, προέκυψε και ο διαχρονικός χαρακτήρας των εκθεμάτων.
Η ανέγερση του κτιρίου, έκτασης 12.000 τ.μ., ολοκληρώθηκε το 2006 σε περιβάλλοντα χώρο 54 στρεμμάτων, που παραχωρήθηκε από τον Δήμο Λαρισαίων. Ο αρχιτεκτονικός του όγκος, παρά το μέγεθός του, προσαρμόσθηκε στο λοφώδες τοπίο χωρίς να προβάλλεται έντονα, αφήνοντας την εικόνα του πευκοδάσους να κυριαρχεί. Το έργο της έκθεσης υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα ΕΠΑΝ ΙΙ 2007-2013 με προϋπολογισμό 2.000.000 ευρώ.
Ο εκθεσιακός χώρος είναι ενιαίος και καταλαμβάνει έκταση 1.500 τ.μ. Η διαφορετική φύση του υλικού, που προέρχεται από πολλούς αρχαιολογικούς χώρους όλων των περιόδων, οδήγησε στην ανάγκη της χρονολογικής αφήγησης, με παράλληλο θεματικό καταμερισμό, που διαρθρώνεται σε έντεκα κύριες ενότητες. Με τον τρόπο αυτό, οι έννοιες θεσμοί-ιδεολογία-κοινωνία και οικονομία επανέρχονται συνεχώς με άλλη μορφή από τα παλαιολιθικά μέχρι τα νεώτερα χρόνια.
Στον τομέα του σχεδιασμού, δημιουργήθηκαν χωρίσματα μεταξύ των ενοτήτων, που διαμορφώνουν κατάλληλους χώρους έκθεσης αλλά συγχρόνως αφήνουν διάχυτα ανοίγματα που επιτρέπουν τη σύλληψη του χώρου ως ενιαίου. Ακολουθούνται σύγχρονες μουσειολογικές αντιλήψεις με έξαρση των κυριότερων αντικειμένων και ψηφιακή υποστήριξη, ενώ παράλληλα υπάρχει πλήρης προσβασιμότητα για όλους. Η άνεση του χώρου, η αυστηρή επιλογή των αντικειμένων, η λιτότητα του εποπτικού υλικού και ο υποβλητικός φωτισμός αποτελούν τα κυριότερα χαρακτηριστικά του μουσείου. Ανάμεσα στις διαφορετικές ενότητες ξεχωρίζουν τα νεολιθικά ειδώλια, οι Θεσσαλοί πολεμιστές των αρχαϊκών και κλασικών χρόνων, οι γυναίκες της Θεσσαλίας, οι θεοί του Ολύμπου, τα ρωμαϊκά ψηφιδωτά, τα αντικείμενα από τοΝ ναό του πολιούχου Αγίου Αχιλλίου, το Όρος των Κελλίων και τέλος η οθωμανική περίοδος με τη συνύπαρξη Οθωμανών, Χριστιανών και Εβραίων.
Πηγή: Sharp Dialogue
Δεν υπάρχουν σχόλια