Είναι ένα από τα ομορφότερα μυστικά του Αιγαίου. Η Επισκοπή στη Σίκινο, ρωμαϊκό μαυσωλείο του 3ου αιώνα μ.Χ. που μετατράπηκε σε εκκλησάκι...
 |
| Είναι ένα από τα ομορφότερα μυστικά του Αιγαίου. Η Επισκοπή στη Σίκινο, ρωμαϊκό μαυσωλείο του 3ου αιώνα μ.Χ. που μετατράπηκε σε εκκλησάκι, εντάχθηκε σε ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης, με πόρους 750.000 ευρώ. |
Με τους ανθρώπους συμβαίνει στα σίγουρα. Αλλά σας διαβεβαιώ ότι και με τα μνημεία υπάρχει έρωτας από την πρώτη ματιά.
Όταν είδα για πρώτη φορά μια φωτογραφία της Επισκοπής Σικίνου, ένα ρωμαϊκό μαυσωλείο του 3ου αιώνα μ.Χ. που μετατράπηκε στο ομορφότερο ίσως ξωκκλήσι του Αιγαίου, αποφάσισα να πάω εκεί για τις φετινές διακοπές. H επίσκεψή μου σε αυτόν τον μικρό μαγικό τόπο και η παρθενική συνάντηση με αυτό το μοναδικό αρχιτεκτόνημα ήταν μια αποκάλυψη.
Αν και υπάρχει ταχεία και εύκολη πρόσβαση στο μνημείο από ασφαλτωμένο δρόμο, παρέα με τον τέως δήμαρχο Σικίνου Γιάννη Συρίγο πιάσαμε το μονοπάτι από τη Χώρα, που κρατάει περίπου μιάμιση ώρα και είναι βατό. Η διαδρομή ξεδίπλωνε ολόκληρη την ιστορία του νησιού: οι άπειρες πεζούλες που κάποτε ήταν γεμάτες καλλιέργειες, οι περίτεχνες ξερολιθιές, η θέα στο πέλαγος απ’ όπου πέρασαν οι πειρατές και οι κάθε λογής εισβολείς, οι παλιές κατοικίες, τα πετρόκτιστα καταλύματα όπου φυλούσαν τη σοδειά και τα αγροτικά εργαλεία, όλα λειτουργούσαν ως ταχύρρυθμο μάθημα για τον κυκλαδικό πολιτισμό, εκείνον τον τρόπο ζωής που έκανε τους ανθρώπους σοφούς συνοδοιπόρους της φύσης.
Έπειτα από αρκετό περπάτημα, άρχισε να φαίνεται η λευκή σιλουέτα της Επισκοπής στα ριζά ενός λόφου όπου ήταν κάποτε η αρχαία πόλη της Σικίνου και σήμερα είναι ορατά κάποια σπαράγματα. Σε κάθε στροφή του μονοπατιού, η εικόνα της γινόταν ευκρινέστερη και η περιέργειά μου μεγάλωνε. Δεν υπάρχει άλλο μέρος της Ελλάδας που ένα τέτοιο ρωμαϊκό απομεινάρι να έχει κρατηθεί σχεδόν ατόφιο στη ζωή για να γίνει εκκλησία. Μονάχα στην Ιταλία μπορεί να δει κανείς τη μετεξέλιξη ακέραιων οικοδομημάτων που πέρασαν από το δωδεκάθεο στον χριστιανισμό. Ο Γιάννης Συρίγος μού διηγείτο στο μεταξύ πως στη θητεία του το 2009 έγινε μια πρώτη συντονισμένη προσπάθεια με πρωτοβουλία του δήμου και των κατοίκων, καθώς και με την αρωγή των ειδικών, να διασωθεί το μνημείο, που αντιμετωπίζει τη φθορά του χρόνου και στατικά προβλήματα. Η κινητοποίηση τελεσφόρησε αρκετά χρόνια αργότερα. Φέτος αρχίζουν –όπως μου έλεγε περπατώντας– οι εργασίες στον ναό, που είναι κλειδωμένος τα τελευταία χρόνια.
Η τύχη
Και επειδή στη ζωή η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο, δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε πως την ώρα που φτάσαμε στο κατώφλι της το κλιμάκιο των αρχαιολόγων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων είχε μόλις πιάσει δουλειά. Έτσι καταφέραμε να μπούμε και στον υπέροχο εσωτερικό χώρο που είναι γεμάτος από σκαλωσιές. Πρόκειται σαφώς για ένα από τα πιο γοητευτικά οικοδομήματα που έχω δει ποτέ, λουσμένο με μια απόκοσμη αύρα, συγκινητικό και σιωπηλό. Το σουλούπι του είναι περίεργο, καθώς με τις προσθήκες απέκτησε τρούλο, ιερό, τέμπλο (που έχει απομακρυνθεί και συντηρείται). Κοιτάζοντας αυτό το αριστούργημα, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς ποιο θα είναι το μέλλον του.
Αισιόδοξα νέα
Ευτυχώς, τα νέα είναι πολύ αισιόδοξα. Ο Δημήτρης Αθανασούλης, επικεφαλής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, με θητεία διαχείρισης πολλών ΕΣΠΑ στην Πελοπόννησο, ασχολήθηκε προσωπικά με το θέμα. Σε στενή συνεργασία με τον νυν δήμαρχο, Βασίλη Μαράκη, αλλά και τον περιφερειάρχη Γιώργο Χατζημάρκο, κατάφερε να πάρει έγκριση για τη στερέωση και αποκατάσταση του ναού με πόρους 750.000 ευρώ από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Νότιο Αιγαίο 2014-2020». Οι εργασίες άρχισαν και ο ορίζοντας περάτωσής τους θα είναι τριετής. Όταν ολοκληρωθεί το έργο, η Επισκοπή θα κερδίσει πολλούς ακόμα αιώνες ζωής, για να λάμπει στον ήλιο και στην ξαστεριά του Αιγαίου.
Πηγή: Μ. Πουρναρά, Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια