H γοητεία των ταπεινών κεραμικών στο πωλητήριο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης

Τα κομμάτια που παρουσιάζονται στο πωλητήριο θα εναλλάσσονται. Κάθε φορά που πάω στο σπίτι του αγαπημένου φίλου Δημήτρη Ξανθούλη για...

Τα κομμάτια που παρουσιάζονται στο πωλητήριο θα εναλλάσσονται.

Κάθε φορά που πάω στο σπίτι του αγαπημένου φίλου Δημήτρη Ξανθούλη για κάποιο λουκούλλειο γεύμα που ετοιμάζει στο πι και φι, χαζεύω πάντοτε τις βιτρίνες με τα κεραμικά του και τα νέα κομμάτια που ξετρυπώνει από διάφορες απίθανες πηγές. 

Το εκπαιδευμένο του μάτι τα ξεχωρίζει αμέσως. Δεν είναι μόνο γνώστης του πηλού αλλά και των υφασμάτων, των επίπλων, των φωτογραφιών, των έργων τέχνης. Στα κεραμικά, όμως έχει μεγάλη αδυναμία, η οποία τον οδήγησε να φτιάξει μια εξαιρετική συλλογή, την οποία χαιρόμασταν όλοι εμείς που περνούσαμε το κατώφλι του. Πολλά από τα αποκτήματά του είναι σε δημόσια θέα σε μια έκθεση που άνοιξε ήδη στο Cycladic Shop του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Το αφιέρωμα έχει τίτλο «100 χρόνια ελληνικής κεραμικής». Πραγματοποιείται ενόψει της επικείμενης έκθεσης «Πικάσο και Αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός» στις 20/6. Η παρουσίαση των κεραμικών την οποία επιμελείται ο ίδιος θα εναλλάσσεται στην πορεία με άλλες ενότητες.

Στον πρώτο κύκλο αντικειμένων παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, μία ομάδα «αστικών» κεραμικών από το Μαρούσι: κορμοί βάζα της δεκαετίας του ’60 καθώς και μία ομάδα από επιζωγραφισμένες κεραμικές φιγούρες και βάζα, της ίδιας εποχής, από την Αγιάσο της Μυτιλήνης: αναμνηστικά που εξάγονταν και πωλούνταν στα πανηγύρια των νησιών του Αιγαίου και στα τουριστικά μαγαζιά της εποχής. Οι τιμές των κεραμικών θα κυμαίνονται από 15 ευρώ ώς περίπου 200 ευρώ.

«Έγινα συλλέκτης χωρίς να το καταλάβω, αγοράζοντας από μικρός αντικείμενα από διαφορετικούς πολιτισμούς του κόσμου κατά τα ταξίδια μου και από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια», λέει ο ίδιος. «Με συνάρπασε το γεγονός ότι στην Αθήνα, στο Μαρούσι, υπήρχε ένα ολόκληρο χωριό από αγγειοπλάστες από διάφορα μέρη της Ελλάδας που άνθισε κυρίως το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και έσβησε, χωρίς ποτέ να έχει γίνει καμία ουσιαστική καταγραφή της ιστορίας του. Αρχισα λοιπόν να αγοράζω κεραμικά από το Μαρούσι αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας της ίδιας εποχής, συνήθως αντικείμενα που θεωρούνταν δευτέρας διαλογής και που δεν αγόραζε κανείς άλλος συλλέκτης: η γοητεία των ταπεινών πραγμάτων…».

«Πραγματικά δεν ξέρω πόσα αντικείμενα έχω, ούτε τα έχω καταμετρήσει ποτέ. Είναι χιλιάδες και βρίσκονται καταχωνιασμένα σε ράφια, σε μπαούλα και αποθήκες που είχαν να ανοιχτούν χρόνια. Η πρόταση του μουσείου να παρουσιάσουμε προς πώληση ορισμένα αντικείμενα μου άρεσε πολύ, γιατί ως παλιός έμπορος που είμαι, με ενθουσιάζει η ιδέα των αντικειμένων που ταξιδεύουν μέσα στα χρόνια και αλλάζουν χέρια, σπίτια πόλεις και χώρες. Άλλωστε, κάπως έτσι βρέθηκαν και στα χέρια μου τα περισσότερα».

Πηγή: Μ. Πουρναρά, Καθημερινή