Απογοήτευση και αγανάκτηση μάς προκάλεσε ο χθεσινός σχολικός μας περίπατος στον αρχαιολογικό χώρο, πάνω από το σχολείο μας, καθώς μας έκανε ...
Απογοήτευση και αγανάκτηση μάς προκάλεσε ο χθεσινός σχολικός μας περίπατος στον αρχαιολογικό χώρο, πάνω από το σχολείο μας, καθώς μας έκανε να προβληματιστούμε σοβαρά, σχετικά με τη διάνοιξη του δρόμου μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο.
Από μικρά παιδιά γαλουχημένα με τις αξίες της εθνικής και τοπικής ιστορίας ήμασταν υπερήφανοι για την καταγωγή μας από έναν τόσο ιστορικό τόπο, όπως το Πεταλίδι, που συνέβαλε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο στη διαμόρφωση της ελληνικής ιστορίας, αρχαιότερης και νεότερης. Ομηρική Αίπεια-Αρχαία Κορώνη-Πεταλίδι, τρία ονόματα, ένας τόπος, μία ιστορία. Από το σχολείο μας, το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου της Ακροπόλεως, νιώθουμε να μας εποπτεύουν από ψηλά τα κατάλοιπα της Ακρόπολης της Αρχαίας Κορώνης και αισθανόμαστε να μας περιβάλλει ζωντανή η ιστορία, και να μας προκαλεί να την ανιχνεύσουμε και να την ανακαλύψουμε.
Εδώ και τρία χρόνια βέβαια περίπου, ο χώρος της Ακρόπολης έχει ξυπνήσει, μετά από τον λήθαργο τόσων αιώνων. Από τη μια η σκαπάνη των αρχαιολόγων και από την άλλη τα σκαπτικά μηχανήματα του δρόμου, μάς δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και θλίψης. Χαράς, γιατί κάθε «φτυαριά» του αρχαιολόγου μάς φέρνει πιο κοντά στην ανακάλυψη της ιστορία μας και θλίψης, γιατί κάθε «φτυαριά» του εργοταξίου για τη διάνοιξη του δρόμου μας απομακρύνει από αυτή την ανακάλυψη, γεγονός που διαπιστώσαμε με πολύ μεγάλη πικρία κατά τον χθεσινό μας περίπατο.
Και ρωτάμε, λοιπόν, εμείς οι μαθητές του Λυκείου Πεταλιδίου, οι εκπρόσωποι της νέας γενιάς που οι μεγαλύτεροι μας, μάς καταλογίζουν αδιαφορία για τα κοινά και μας θεωρούν την ξοφλημένη γενιά των social media: Για ποιον λόγο αυτοί κωφεύουν και εθελοτυφλούν μπροστά σε αυτό το «αδίκημα» που διαπράττεται στον χώρο της Ακρόπολης της Αρχαίας Κορώνης; Για ποιον λόγο να σχεδιαστεί η διάνοιξη δρόμου μέσα από έναν τόσο σημαντικό αρχαιολογικό χώρο, τόσο σημαντικό, όπως τον αντίστοιχο της Αρχαίας Μεσσήνης, αφού ιδρύθηκαν παράλληλα οι δύο αυτές πόλεις; Έχουμε άραγε αναρωτηθεί πόσο θα αλλάξει η περιοχή του Πεταλιδίου αν αντί για τον δρόμο, αρχίσουν συστηματικές ανασκαφές στον χώρο της Ακρόπολης, οι οποίες θα μας οδηγήσουν στην ανακάλυψη ενός τεράστιας σημασίας αρχαιολογικού χώρου; Πόσο σημαντικό θα είναι κάτι τέτοιο για την επιστήμη της ιστορίας, της αρχαιολογίας, αλλά και για την οικονομική και τουριστική ανάπτυξη της περιοχής μας;
Δεν αντιδρούμε στη διάνοιξη του δρόμου, ο οποίος είναι γεγονός ότι θα λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα του Πεταλιδίου, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά διερωτόμαστε γιατί αυτό πρέπει να γίνει εις βάρος της ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου του Πεταλιδίου. Δεν μπορεί να περάσει από άλλο σημείο ο δρόμος;
Καλούμε, λοιπόν, όλους τους κάτοικους του Πεταλιδίου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, καθώς και κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη να συστρατευτούμε στον κοινό αγώνα και έστω αργά να αντιδράσουμε και να σώσουμε τις αρχαιότητες που σιγά-σιγά έρχονται στο φως από την σκαπάνη των ακούραστων αρχαιολόγων που τόσο καιρό δουλεύουν με υπομονή και επιμονή πάνω στον λόφο της Ακρόπολης.
Μην επιτρέψουμε στο όνομα του κέρδους και της «ανάπτυξης» να φυλακίσουμε για πάντα στα βάθη της γης τα αρχαία μνημεία του τόπου μας, αυτά για τα οποία κάποτε ο στρατηγός Μακρυγιάννης τόσο εύστοχα είχε τοποθετηθεί: «Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ” Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. […]Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε».
Το δεκαπενταμελές του Λυκείου Πεταλιδίου
13/10/2020
Πηγή: Γενικό Λύκειο Πεταλιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια