Τρομερές μάχες ανάμεσα σε Τυραννόσαυρους αποκαλύπτει νέα έρευνα

Μια άγνωστη μέχρι σήμερα συμπεριφορά των Τυραννόσαυρων αποκαλύπτει έρευνα επιστημόνων του Μουσείου Royal Tyrrell στον Καναδά. Μελετώντας εκα...

Μια άγνωστη μέχρι σήμερα συμπεριφορά των Τυραννόσαυρων αποκαλύπτει έρευνα επιστημόνων του Μουσείου Royal Tyrrell στον Καναδά. Μελετώντας εκατοντάδες κρανία Τυραννόσαυρων οι ερευνητές εντόπισαν ουλές οι οποίες όπως διαπίστωσαν οφείλονταν σε δαγκώματα που είχαν γίνει από άλλους Τυρρανόσαυρους. 

Οι ερευνητές ανέλυσαν 202 κρανία και σαγόνια τυραννόσαυρων που έφεραν συνολικά 324 ουλές. Σχεδόν αμέσως, η ομάδα συνειδητοποίησε ότι οι νεαροί τυραννόσαυροι δεν είχαν σημάδια δαγκώματος στα πρόσωπά τους. Αντίθετα, περίπου οι μισοί από τους παλαιότερους τυραννόσαυρους είχαν, υποδεικνύοντας ότι ίσως μόνο τα μεγαλύτερα μέλη ενός φύλου συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες.

Από τη μελέτη προέκυψε ότι δαγκωμένα εμφανίζονταν μόνο τα κρανία των αρσενικών Τυραννόσαυρων και τα δαγκώματα έκαναν την εμφάνιση τους αφού οι δεινόσαυροι είχαν εισέλθει στη φάση που θα ξεκινούσαν να έχουν σεξουαλική ζωή.

Oυλές στο κρανίο που δείχνουν την πυκνότητα και τον προσανατολισμό των χτυπημάτων. (Credit: Royal Tyrrell Museum of Paleeontology)

«Η συνολική ανάλυση των κρανίων μας επιτρέπει να συνδυάσουμε τον τρόπο που μάχονταν οι τυραννόσαυροι», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης, Caleb Brown, επιμελητής στο Μουσείο Royal Tyrrell στην Αλμπέρτα του Καναδά. 

Με βάση τα ευρήματα οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όπως και σε πολλά είδη ζώων έτσι και στον κόσμο των Τυρρανόσαυρων τα αρσενικά μάχονταν μεταξύ τους για την απόκτηση δικαιώματος στο ζευγάρωμα, για την επιβολή της κυριαρχίας σε μια περιοχή ή για την απόκτηση καλύτερης θέσης στην κοινωνική ιεραρχία μιας αγέλης.

Οι τυραννόσαυροι ήταν μια ομάδα σαρκοφάγων δεινοσαύρων που κυριάρχησαν στην Ασία και τη Βόρεια Αμερική τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια της Κρητιδικής περιόδου (πριν από 145 εκατομμύρια έως 66 εκατομμύρια χρόνια). Η συγκεκριμένη μελέτη ξεκίνησε με την ανακάλυψη ενός μόνο δείγματος τυραννόσαυρου: ένα άνω οστό γνάθου που ανακαλύφθηκε στο επαρχιακό πάρκο δεινοσαύρων της Αλμπέρτα το 2017. Η ανάλυση του σαγονιού αποκάλυψε ότι έφερε μια σειρά από μακριές «ουλές στο πλάι του οστού», δήλωσε ο Brown. «Αυτά ήταν πιθανώς σημάδια δοντιών από άλλο τυραννόσαυρο που είχαν θεραπευτεί, σχηματίζοντας αυτό το μοτίβο των ανυψωμένων κορυφογραμμών».

Διάγραμμα που συγκρίνει τις ουλές στο κρανίο σε διάφορους θηριόποδων δεινόσαυρων θηρόποδων. (Credit: Royal Tyrrell Museum of Paleeontology)

Ουλές στο άνω οστό γνάθου ενός Γοργόσαυρου.
(Credit: Royal Tyrrell Museum of Paleeontology)

Τα κρανία του τυραννόσαυρου φέρουν συχνά πολλές ουλές. Κανείς όμως δεν είχε εξετάσει μεγάλο αριθμό αυτών των ουλών συστηματικά. Έτσι, ο Brown και οι συνεργάτες του άρχισαν να εξετάζουν την εμφάνιση, το σχήμα και άλλες λεπτομέρειες σχετικά με αυτά τα σημάδια στα κρανία του τυραννόσαυρου, συμπεριλαμβανομένου του Αλμπερτόσαυρου, του Δασπλετόσαυρου και του Γοργόσαυρου.

Ουλές και σημάδια στο πρόσωπο ήταν πολύ συνηθισμένα, όπως διαπίστωσε η ομάδα. Τα σημάδια των δαγκωμάτων βρέθηκαν στο 50% περίπου των μεγάλων (αλλά όχι αρκετά ώριμων σε ηλικία) και στο 60% περίπου των ενηλίκων τυραννόσαυρων. Επιπλέον, οι ουλές έτειναν να εμφανίζονται στα άνω και κάτω οστά της γνάθου και περιλάμβαναν σημάδια διάτρησης δοντιών και επιμήκεις ουλές.

Η ομάδα κατάφερε να προσδιορίσει πόσο μεγάλα ήταν τα «θύματα» και οι «κυνηγοί» συγκρίνοντας το διάστημα μεταξύ των δοντιών τους σε σχέση με το κρανίο καθώς και τα σημάδια από το δάγκωμα πάνω τους. «Τα ζώα ήταν γενικά παρόμοιου μεγέθους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχαμε μία κατάσταση Δαυίδ εναντίον Γολιάθ», σχολίασε ο Brown.

Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι τυραννόσαυροι «δεν είχαν αυτή τη συμπεριφορά όταν ήταν νέοι, αλλά μόνο όταν είχαν φτάσει στο μισό περίπου της ζωής τους. Επιπλέον, συμπεριφέρονταν έτσι μόνο με ζώα του ίδιου μεγέθους», είπε ο Brown. Επίσης, η διατήρηση αυτών των δυσάρεστων, αλλά γενικά μη θανατηφόρων ουλών υποδηλώνει ότι οι μεγαλύτεροι τυραννόσαυροι πολεμούσαν ο ένας τον άλλον σε τακτική βάση.

Τα σύγχρονα ζώα πολεμούν επίσης το δικό τους είδος, συχνά μόλις ωριμάσουν σεξουαλικά. «Αυτά τα ζώα είναι αρκετά μεγάλα για να αναπαραχθούν και δοκιμάζουν την δύναμή τους για να δουν πώς κατατάσσονται σε σύγκριση με τους αντιπάλους ή πώς βαθμολογούνται σε σύγκριση με τους πιθανούς συντρόφους τους», αναφέρει ο Brown. Οι τυραννόσαυροι μπορεί επίσης να άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους όταν ωριμάζουν σεξουαλικά, «αλλά αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να επιβεβαιωθεί, οπότε δεν το γνωρίζουμε», πρόσθεσε.

Ο επικεφαλής ερευνητής της μελέτης Caleb Brown εξετάζει την γνάθος ενός Αλμπερτόσαυρου. (Credit: Royal Tyrrell Museum of Paleeontology)

Είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστεί το φύλο ενός δεινοσαύρου. Αν ένας δεινόσαυρος πέθανε ενώ ήταν έγκυος ή γεννούσε αυγό, οι επιστήμονες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα θηλυκά από τα αρσενικά.

«Δεν γνωρίζουμε επίσης αν [η συμπεριφορά του δαγκώματος] ήταν μόνο από αρσενικά ή μόνο από θηλυκά ή και από τα δύο φύλα που μάχονταν. Ωστόσο είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε τα πιθανά σενάρια, ειδικά αν γίνουμε καλύτεροι στον προσδιορισμό του φύλου των δεινοσαύρων στο μέλλον», είπε ο Brown.

Η παροιμία λέει πώς όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια εύλογα λοιπόν θα αναρωτηθεί κάποιος ποιος την πλήρωνε όταν τσακώνονται οι T.rex… Το θέαμα σε μια αναμέτρηση Τυραννόσαυρων θα ήταν κάτι σίγουρα μοναδικό. Πάντως οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι αναμετρήσεις των Τυρρανόσαυρων δεν ήταν μέχρι θανάτου και πώς όταν διαπιστωνόταν ποιος είχε επιβληθεί η μάχη σταματούσε.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 6 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Paleobiology.

Πηγή: Ναυτεμπορική, LiveScience