Το «πελατολόγειο» των μαντείων αποτελείται κυρίως από ανθρώπους των κοντινών ή πιο μακρινών περιοχών οι οποίοι αναζητούν απαντήσεις, ιδιαίτε...
Το «πελατολόγειο» των μαντείων αποτελείται κυρίως από ανθρώπους των κοντινών ή πιο μακρινών περιοχών οι οποίοι αναζητούν απαντήσεις, ιδιαίτερα σε καταστάσεις προσωπικών κρίσεων, αναζήτηση η οποία γίνεται στο πλαίσιο της πίστης τους. Πόσο μάλλον στην ασθένεια που ο άνθρωπος αποκτά μεγαλύτερη αντίληψη της τρωτής του φύσης.
Ανάμεσα στις ασθένειες για τις οποίες επιδιώκεται η συμβουλή του Δία και της Διώνης εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ερωτήματα που αφορούν σε ψυχικές νόσους όπως στο κείμενο της επιγραφής ΑΜΙ 12436 του α΄ μισού του 5ου αι. π.Χ. σε ερώτημα σχετικά με αθυμία.
Ως αθυμία περιγράφεται η κατάσταση της απογοήτευσης και της θλίψης. Σε πολλά ιατρικά κείμενα της αρχαίας γραμματείας ο όρος αθυμία είναι συνώνυμος του όρου μελαγχολία. Η μελαγχολία σύμφωνα με τους Ιπποκρατικούς γιατρούς συνδέεται με την αυξημένη ποσότητα της μέλανας χολής, έναν από τους τέσσερεις χυμούς του σώματος οι οποίοι ευθύνονται, σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, τόσο για τις ασθένειες όσο και για την καλή υγεία. Οι υπόλοιποι είναι το αίμα, το φλέγμα και η κίτρινη χολή. Σε άλλα κείμενα ο όρος συναντάται ως ένα από τα πρώιμα στάδια-συμπτώματα της μελαγχολίας. Άλλα στάδια-συμπτώματα είναι το καταθλιπτικό είδος φόβου με την έννοια της εμμονής, οι διαταραχές του νου, ένα συγκεκριμένο είδος παραληρήματος, προβλήματα στην ομιλία και η παράλυση ενός μέλους του σώματος. Τα συμπτώματα αυτά οδήγησαν στη σύνδεσή της με την επιληψία (ἱερὰ νόσος).
Η ψυχική φόρτιση των προσκυνητών με προβλήματα υγείας οι οποίοι προσφεύγουν στο Mαντείο της Δωδώνης αναζητώντας ανακούφιση, διαφαίνεται αμυδρά μόνο μέσα από τα κείμενα των χρηστηρίων ελασμάτων. Οι ανάγκες και οι σκέψεις οι οποίες ώθησαν προσκυνητές από μακρινές περιοχές όπως η Σικελία και η Ιωνία να έρθουν στο Ιερό προσδοκώντας την θεϊκή συμβουλή ίσως δεν κινούνταν μακριά από τις σκέψεις και τις αγωνίες της Βιρτζίνια Γούλφ όπως η ίδια αποτύπωσε στο χαρτί:
«…..όταν είμαστε υγιείς οι αγαθοί σκοποί πρέπει να επιδιώκονται αδιάλειπτα και οι προσπάθειες να ανανεώνονται-να επικοινωνούμε, να εκπολιτίζουμε, να μοιραζόμαστε, να καλλιεργούμε την έρημο, να εκπαιδεύουμε τους ιθαγενείς, να εργαζόμαστε από κοινού τη μέρα και τη νύχτα να ψυχαγωγούμεθα. Όταν αρρωσταίνουμε αυτή η φιλοδοξία παύει. Γυρεύουμε αμέσως το κρεβάτι μας ή βουλιάζουμε σ΄ ένα κάθισμα μέσα σε μαξιλάρια… και παύουμε να είμαστε στρατιώτες στη στρατιά των ορθίων, γινόμαστε λιποτάκτες. Εκείνοι πορεύονται στη μάχη. Εμείς πλέουμε, κατεβαίνοντας μαζί με τα κούτσουρα το ρεύμα του ποταμού στροβιλιζόμαστε μαζί με τα πεθαμένα φύλλα στο γρασίδι, ανεύθυνοι και ουδέτεροι και ικανοί ίσως για πρώτη φορά να κοιτάξουμε γύρω μας, να κοιτάξουμε πάνω μας- να κοιτάξουμε φερ΄ ειπείν τον ουρανό…..».
(T.S. Eliot (ed) THE NEW CRITERION, January 1926: ON BEING ILL By VIRGINIA WOOLF).
Ελένη Κ. Σκαλιστή
Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων
Πηγή: Ελ. Σκαλιστή, Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια