Μια σιδερένια τρίαινα που χρονολογείται στον 3ο ή 4ο αιώνα μ.Χ. ανακαλύφθηκε στην αρχαία Άσσο της Μικράς Ασίας. Ανακαλύφθηκε από τους αρχαι...
Μια σιδερένια τρίαινα που χρονολογείται στον 3ο ή 4ο αιώνα μ.Χ. ανακαλύφθηκε στην αρχαία Άσσο της Μικράς Ασίας.
Ανακαλύφθηκε από τους αρχαιολόγους που ανασκάπτουν το Νυμφαίο, μια περίτεχνη κρήνη στα ανατολικά του κέντρου της αρχαίας πόλης. Η τρίαινα βρέθηκε ανάμεσα σε κομμάτια του ερειπωμένου θησαυρού του Νυμφαίου και αναγνωρίστηκε αμέσως ως το επιχειρηματικό άκρο ενός χειροκίνητου καμακιού αλιείας από το μέγεθος και το χαρακτηριστικό σχήμα του.
«Είναι η πρώτη φορά που βρίσκουμε τέτοια υλικά στην Άσσο, επειδή τα σιδερένια εργαλεία είναι υλικά που αποσυντίθενται πιο γρήγορα στις αρχαίες πόλεις», είπε ο Nurettin Arslan, καθηγητής ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Canakkale Onsekiz Mart. Ωστόσο, αυτή η τρίαινα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καθώς βρέθηκε σχεδόν άθικτη.
«Αν και γνωρίζουμε ότι τέτοια εργαλεία χρησιμοποιούνταν ευρέως στην αρχαιότητα, μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα σημαντικό έργο μιας και τα παραδείγματα που έχουν διασωθεί μέχρι τώρα είναι πολύ σπάνια. Από όσο γνωρίζουμε, λέγεται ή βλέπουμε σε περιγραφές σε αρχαίες πηγές, τέτοια εργαλεία χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για να πιάσουν μεγάλα ψάρια στη θάλασσα με μικρά σκάφη ανάβοντάς τα με δάδα τη νύχτα», πρόσθεσε.
Η Άσσος ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα π.Χ. από Αιολείς από τη Μήθυμνα της Λέσβου. Ήταν παράλια πόλη που βρισκόταν στις βόρειες ακτές του Αδραμυττηνού κόλπου, ακριβώς απέναντι από τη Λέσβο. Ευημερούσε χάρη στην προνομιακή του θέση ως το μόνο βαθύ φυσικό λιμάνι για 80 χιλιόμετρα στη σημερινή χερσόνησο Biga που την καθιστούσε ένα σημαντικό βραβείο για το Λυδικό Βασίλειο, την Περσική Αυτοκρατορία, την Αθηναϊκή Συμπολιτεία και αρκετούς τοπικούς ηγεμόνες, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου πρώην σκλάβου/φιλόσοφου βασιλιά Ερμία. Ο Μέγας Αλέξανδρος την διεκδίκησε το 334 π.Χ. Η Ρώμη την κατέλαβε το 133 π.Χ. Το λιμάνι συνέχισε να αναπτύσσεται κατά τη βυζαντινή και οθωμανική εποχή, και τελικά έπεσε σε αχρηστία μόλις τον 18ο αιώνα.
Βγάζοντας τα προς το ζην από τη θάλασσα για χιλιάδες χρόνια, ο ψαράς της Άσσου πιθανότατα είχε πρόσβαση σε καμάκια όπως αυτό που παράγονταν τοπικά. Η προέλευση του σιδήρου δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς, αλλά αρχαιολογικά κατάλοιπα σκωρίας σιδήρου και σιδηρουργίας έχουν βρεθεί στην Άσσο, επομένως είναι απολύτως πιθανό να κατασκευάστηκε στην πόλη.
Η τρίαινα είναι σε άριστη κατάσταση, αλλά είναι κολλημένη με ακαθαρσίες και υλικά οξείδωσης. Οι συντηρητές εργάζονται για τον καθαρισμό και τη συντήρησή της για να εξασφαλίσουν τη μακροπρόθεσμη σταθερότητά της εφαρμόζοντας μια προστατευτική επίστρωση που θα αποτρέψει την επαφή με τον αέρα και την περαιτέρω διάβρωση.
Πηγή: The History Blog, Arkeofili
Δεν υπάρχουν σχόλια