Ισραηλινή σπηλιά πύλη προς τον Άδη;

Η είσοδος της Δίδυμης Σπηλιάς (από το εσωτερικό) στους λόφους της Ιουδαίας στο Ισραήλ Η Ιερουσαλήμ είναι γνωστή ως «Άγιος Τόπος» για τ...

Η είσοδος της Δίδυμης Σπηλιάς (από το εσωτερικό)
στους λόφους της Ιουδαίας στο Ισραήλ

Η Ιερουσαλήμ είναι γνωστή ως «Άγιος Τόπος» για τους πιστούς τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Ωστόσο είναι λιγότερο γνωστή για τους λόφους της Ιουδαίας που την περιτριγυρίζουν και που αποτέλεσαν στον αρχαίο κόσμο, λατρευτικό κέντρο παγανιστικών θρησκειών. Ένας τέτοιος τόπος, η λεγόμενη Δίδυμη Σπηλιά, συνδέεται με την αρχαία θεά Δήμητρα σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Κέντρο Ιστορικής Έρευνας Yad Ben-Zvi, την περασμένη εβδομάδα.


Κατά την ελληνική μυθολογία, ο Άδης, βασιλιάς του Κάτω Κόσμου, απήγαγε την Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας. Μετά την παρέμβαση του Δία, ο Άδης συμφώνησε να στείλει πίσω την Περσεφόνη – αλλά πρώτα την έπεισε να γευτεί τους σπόρους του ροδιού, φρούτου του Κάτω Κόσμου. Όταν η Περσεφόνη τους δοκίμασε, δεν μπορούσε πλέον να αποκοπεί τελείως από την επιρροή του Άδη, στον οποίο και επέστρεφε για τρεις μήνες κάθε χρόνο.


Πως μπορείς όμως να επισκεφτείς τον Κάτω Κόσμο; Στην ελληνορωμαϊκή σκέψη, το σκοτάδι, οι βαθιοί λάκκοι ή οι σπηλιές θεωρούνταν πύλες του Κάτω Κόσμου και χρησιμοποιούνταν συχνά για τελετουργίες αφιερωμένες σε παγανιστικούς θεούς, αναφέρει ο Boaz Zissu, καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Bar-Ilan.


Ο Zissu μαζί με τον φοιτητή του Eitan Klein αναφέρουν ότι η Δίδυμη Σπηλιά χρησιμοποιήθηκε για τέτοιες παγανιστικές τελετές το χρονικό διάστημα μεταξύ 2ου και 4ου αιώνα CE.


Σαράντα δύο (42) πήλινοι λύχνοι της Ύστερης Ρωμαϊκής περιόδου ανακαλύφθηκαν στην σπηλιά, πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν για τέτοιου είδους τελετές, με απώτερο σκοπό να βοηθήσουν την θεά Δήμητρα να βρει τον δρόμο προς τον Κάτω Κόσμο, την χρονική στιγμή που εκείνη έψαχνε να βρει την κόρη της. Παρόμοιες λάμπες και πυρσοί χρησιμοποιήθηκαν σε γιορτές αφιερωμένες στην θεά Δήμητρα στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και σε ανάλογες τελετουργίες αρκετών αιώνων μετά σε περιοχές όπως στην Καισάρεια και στην Άκρα. 


Η ομάδα ενίσχυσε την θεωρία της από το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους λύχνους δεν είχαν χρησιμοποιηθεί για να φωτίσουν αλλά δεδομένου του τόπου ανεύρεσής τους, όπου δύσκολα κάποιος θα τους χρησιμοποιούσε, δεν είχαν καμία ουσιαστική πρακτική χρήση.
Οι ερευνητές ξεκίνησαν να ερευνούν την σπηλιά το 2009, ως μέρος μιας ευρύτερης έρευνας της περιοχής που διενεργούσε το Ισραηλινό Σπηλαιολογικό Κέντρο Ερευνών. Τότε ανακάλυψαν αποδείξεις ότι η σπηλιά είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο προσφύγων κατά την διάρκεια της επανάστασης Bar Kochba εναντίον των Ρωμαίων. Ένας μεγάλος θησαυρός από ασημένια νομίσματα της περιόδου ήρθε στο φως σε εκείνη την σπηλιά. 


Επεκτείνοντας την μελέτη της σπηλιάς, οι δύο ερευνητές ανακάλυψαν πήλινους λύχνους κοντά σε ένα πηγάδι, βάθους 21 μέτρων.


Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η Δίδυμη Σπηλιά με αυτά;


Οι ερευνητές αναφέρουν ότι υπάρχει μια αραβική παράδοση που συνδέεται με την συγκεκριμένη σπηλιά και τις παγανιστικές λατρείες σε αυτή. Το αραβικό όνομα της σπηλιάς είναι "Umm a Toamin", που σημαίνει «Μητέρα των Διδύμων», γιατί σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, μια στείρα γυναίκα ήπιε νερό που έτρεχε από την οροφή της σπηλιάς, έγινε γόνιμη και έφερε στον κόσμο δίδυμα.


Αυτή η ιστορία ενισχύει μια άλλη θεωρία, σύμφωνα με την οποία στην σπηλιά λάμβαναν χώρα τελετές προς τιμήν των γνωστών δίδυμων αδελφών, Διόσκουρων. Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης ήταν γιοι της Λήδας, η οποία σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν η κόρη του βασιλιά Τινδάρεω. Από τους δίδυμους, ο Κάστωρ είχε θνητό πατέρα, τον Τινδάρεω ενώ ο Πολυδεύκης, ήταν γιος του θεού Δία.   


Σε μια διένεξη με τα ξαδέλφια τους, ο Κάστωρ σκοτώθηκε, αλλά ο Πολυδεύκης δεν σκόπευε να αποχωριστεί τον δίδυμο αδελφό του. Έτσι ζήτησε από τον πατέρα του, Δία να μοιράσει την αθανασία του με εκείνον. Δεχόμενος ο Δίας όρισε τότε τη μία ημέρα ο ένας να είναι στον Κάτω Κόσμο του Άδη και ο άλλος στον Όλυμπο και την άλλη αντίστροφα. Όπως και η Περσεφόνη, έτσι και τα δίδυμα αδέλφια περιπλανιούνται συνεχώς μεταξύ του Κάτω Κόσμου και της ζωής στην Γη. Και η πύλη τους μπορεί να ήταν η σπηλιά στους λόφους της Ιουδαίας. 


Πηγή: The Archaeology News Network