Ζεύγος ενωτίων με περίαπτα από το ναυάγιο των Αντικυθήρων

Τα ενώτια από το ναυάγιο των Αντικυθήρων  Τα ενώτια αποτελούνται από πεταλόσχημο σφυρήλατο πλακίδιο, το άγκιστρο ανάρτησης και τα περία...

Τα ενώτια από το ναυάγιο των Αντικυθήρων 

Τα ενώτια αποτελούνται από πεταλόσχημο σφυρήλατο πλακίδιο, το άγκιστρο ανάρτησης και τα περίαπτα, ένα με μορφή ερωτιδέα και ένα με μορφή αλαβάστρου, από το οποίο θα είχε αναρτηθεί ο τώρα ελλείπων ερωτιδέας.



Την επιφάνεια του πλακιδίου στολίζουν τρεις διαδοχικές ελλειψοειδείς θήκες με ένθετα σε μικρότερες υποδοχές ένα σμαράγδι ή πλάσμα πλαισιωμένο από δύο γρανάτες με κυρτή όψη. Οι θήκες διαχωρίζονται με στριμμένα σύρματα και περιβάλλονται από 20 μικρά μαργαριτάρια προσηλωμένα με καρφίδες σε ισάριθμες θήκες. Ο ερωτιδέας σε χορευτική στάση, χαρακτηριστική της εποχής, κρατεί επάνω από το κεφάλι του ανοικτό πτυκτό κάτοπτρο. Οι μορφές στα δύο αυτά περίαπτα πρέπει να είχαν τη συνήθη αντίρροπη κίνηση.



Τα συγκεκριμένα ενώτια είναι παρόμοια με εκείνα από «θησαυρό» κοσμημάτων στη Δήλο και στο Παλαιόκαστρο Θεσσαλίας. Λόγω της πολυχρωμίας των λίθων και της παρουσίας του Έρωτα-Άττι σε ομόλογά τους αποδίδονται σε συριακά εργαστήρια, ενώ κατά άλλη εκδοχή θεωρούνται έργα χρυσοχόων με επιρροές από τη Μαύρη Θάλασσα και τα πτολεμαϊκά εργαστήρια της Αιγύπτου. Πρέπει, βεβαίως, να επισημανθεί η δραστηριοποίηση Σύρων εμπόρων και τεχνιτών στο φορολογικό παράδεισο της Δήλου (166-69 π.Χ.). Ο συνδυασμός έγχρωμων ημιπολύτιμων λίθων με μαργαριτάρια σε γυναικεία κοσμήματα αποδίδεται στον ευκολότερο προσπορισμό των υλικών αυτών από τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Ο Πλίνιος στο έργο του Historia Naturalis 37.12 συνδέει την αγάπη για μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους με το θρίαμβο του Πομπήιου το 63 π.Χ.


Εκτός από το ζεύγος αυτών των ενωτίων περισυλλέχθηκαν από το χώρο του ναυαγίου ένα ακόμη ενώτιο με περίαπτο ερωτιδέα-κιθαριστή, χρυσή ρομβόσχημη θήκη με ένθετο σμαράγδι και θήκη-σφενδόνη, γνωστές από τη διακόσμηση βαρύτιμων διάλιθων περιδεραίων, καθώς ένα ανδρικό χρυσό δακτυλίδι. Ανθρώπινα οστά βρέθηκαν πλησίον αυτών των κοσμημάτων. Μεταξύ τους ένα κρανίο πιθανώς ανήκει σε άνδρα και ένα σε γυναίκα. Mε φορτηγά πλοία, κατά προτίμηση σιταγωγά, μεταφέρονταν εκείνη την εποχή επιβάτες και των δύο φύλων.






Πηγή: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο