Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

Τελικώς αυτός ο δρόμος δεν διχάζει τη Θεσσαλονίκη. Την ενώνει!

Η αλήθεια είναι ότι και μόνο να σκεφθεί κανείς πόσοι και ποιοι περπάτησαν πάνω σε αυτές τις μαρμαρόπλακες - άρχοντες, επαίτες, στρατοί, γυναίκες και παιδιά -, πόσα γεγονότα μπορεί να συνέβησαν, πόσες μικρές ιστορίες ανθρώπων μπορεί να αφηγηθεί αλλά και τις μεγάλες, που συνδέονται με το σπουδαίο παρελθόν της πόλης μέσα στους αιώνες, ή έστω αν απλώς δει κανείς την ομορφιά αυτού του έξοχα διατηρημένου μνημείου, τότε δεν μπορεί παρά να ταχθεί υπέρ της παραμονής του στη... θέση του.

Διότι ναι μεν η μετακίνησή του είναι εφικτή, όμως για δρόμο πρόκειται, εμείς τον περπατάμε, δεν περπατά εκείνος, που σημαίνει ότι όπου και αν μεταφερθεί, για σκηνικό θα μιλάμε, μια σκηνοθεσία που δεν έχει καμία σχέση με την απτή Ιστορία. Κάτω από τα πόδια των Θεσσαλονικέων στο κεντρικό σημείο της πόλης τους βρισκόταν, χωρίς να το γνωρίζουν, η περίφημη Μέση οδός της Θεσσαλονίκης. Χάρη στο μετρό αποκαλύφθηκε και χάρη στο μετρό πρέπει να διασωθεί. Είναι αστείο να ακούγονται σήμερα οι προφάσεις των κατασκευαστών περί... τεχνικής αδυναμίας και από την άλλη ας σταματήσει το υπουργείο Πολιτισμού να αποδέχεται τις πιέσεις των μεγάλων έργων.

Φυσικά προηγούνται οι άνθρωποι. Αλλά χωρίς Ιστορία, τι να τους κάνεις;

Πηγή: Μ. Θερμού, Το Βήμα