Μια ομάδα επιστημόνων από το Centro Nacional de Investigación sobre la Evolución Humana (CENIEH), με επικεφαλής τον José María Be...
Μια ομάδα επιστημόνων από το Centro Nacional de Investigación sobre la Evolución Humana (CENIEH), με επικεφαλής τον José María Bermúdez de Castro, μαζί με τη γαλλίδα ερευνήτρια Amélie Vialet, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι, μόλις δημοσίευσαν ένα άρθρο στο περιοδικό PLOS ONE στη μέση πλειστοκαινική περιοχή Montmaurin-La Niche, η οποία αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα της προέλευσης των Νεάντερταλ.
Αυτή η οδοντοφυΐα βρέθηκε από τον Raoul Cammas στις 18 Ιουνίου 1949 στις καρστικές κοιλότητες του Montmaurin στο σπήλαιο La Niche (Γαλλία), όπου εμφανίστηκαν πέτρινα εργαλεία και απολιθωμένα υπολείμματα διαφόρων ειδών σαρκοφάγα και ιπποειδή βοηθώντας έτσι να το τοποθετήσουν χρονικά.
Η υποτιθέμενη ηλικία αυτής της κάτω γνάθου, είναι μεταξύ 200.000 και 240.000 ετών, είχε προκαλέσει στενή μορφολογική ομοιότητα με την κάτω γνάθο των ευρωπαϊκών Νεάντερταλ, ιδιαίτερα στα δόντια, αλλά οι μαθηματικές τεχνικές που εφαρμόστηκαν στη μελέτη μιας ευρείας ποικιλίας γνάθων, όπως μιας ομάδας πρόσφατων αφρικανικών, δείχνουν ότι είναι πιο σύμφωνη με τα πιο αρχαϊκά δείγματα από την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από το Dmanisi (περιοχή στην Γεωργία).
Συγκριτικές μελέτες
Θεωρείται για δύο δεκαετίες για να είναι το παλαιότερο ανθρώπινο απολίθωμα που βρέθηκε στη Γαλλία, η κάτω γνάθος είναι μέρος των διαφόρων συγκριτικών μελετών και η περιγραφή που δημοσιεύθηκε από τον G. Billy και Henri V. Vallois το 1977 ξεχωρίζει. Αυτό το έργο ξεκίνησε πριν από 40 χρόνια, στο πλαίσιο εκείνου που ήταν τότε γνωστό και των θεωριών που επικρατούσαν τότε στον αποικισμό της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ωστόσο, η ανθρώπινη εξέλιξη στην Ευρώπη ήταν αναμφισβήτητα πιο πολύπλοκη από ότι θεωρήθηκε πριν από μερικές δεκαετίες, όπως εξηγείται σε αυτή την μελέτη με τίτλο “A reassessment of the Montmaurin-La Niche mandible” (Haute Garonne, Γαλλία) στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής εξέλιξης της πλειστοκαινίου , στην οποία συμμετείχαν και οι Mario Modesto, María Martinón-Torres και Marina Martínez de Pinillos.
Η πιθανότητα να υπάρξει συνύπαρξη τουλάχιστον δύο γραμμών των ανθρωποειδών, η διασταύρωση σε παρατεταμένη περίοδο απομόνωσης, η γενετική μετατόπιση και άλλες διεργασίες να είναι συνήθεις στο μέσο πλειστοκαίνιο στην Ευρώπη έχουν δυναμική, ενώ οι παράλληλα γραμμικές υποθέσεις όπως η “προσαύξηση ” για παράδειγμα χάνουν έδαφος.
Πηγή: Δ. Γκερλιώτης, MaxMag
Δεν υπάρχουν σχόλια