Παρουσιάστηκε η μελέτη για το Μουσείο της Αργούς

Παρουσιάστηκε στην αίθουσα του «Αχίλλειον» η μελέτη των κτιριακών εγκαταστάσεων για το Μουσείο της Αργούς, από την εταιρεία «Κίζης Αρχ...

Παρουσιάστηκε στην αίθουσα του «Αχίλλειον» η μελέτη των κτιριακών εγκαταστάσεων για το Μουσείο της Αργούς, από την εταιρεία «Κίζης Αρχιτέκτονες».

Πρόκειται για μια μελέτη προϋπολογισμού 6 εκατομμυρίων ευρώ (πριν την έκπτωση). Σκοπός του Μουσείου – όπως ανέφερε ο κ. αρχιτέκτονας κ. Κίζης – είναι η προσέλκυση επισκεπτών, κυρίως από τα κρουαζιερόπλοια που επισκέπτονται την περιοχή.

Όπως είπε στον χαιρετισμό του, ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος, είναι ιδιαίτερη τιμή για τον ίδιο, η αφετηρία του νέου ταξιδιού της Αργούς να γίνεται επί δημαρχίας του. Πρόσθεσε ωστόσο, ότι για να φτάσουμε ως εδώ εργάστηκαν πολλοί φορείς και μεμονωμένοι συμπολίτες, τους οποίους και ευχαρίστησε. Απηύθυνε δε κάλεσμα, όλοι ενωμένοι και χωρίς αντιπαλότητες, τουλάχιστον για το μεγάλο αυτό σκοπό, να συνεργαστούν αρμονικά ώστε να εξασφαλίσουμε την αναγκαία χρηματοδότηση για την κατασκευή του Μουσείου.

Όπως ανέφερε, η χρηματοδότηση θα αναζητηθεί, είτε μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος, είτε μέσω του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό τότε δεσμεύτηκε το έργο να χρηματοδοτηθεί και υλοποιηθεί με πόρους του Δήμου.

Το παρών στη σημερινή εκδήλωση, έδωσαν ο πρώην δήμαρχος Βόλου, κ. Αλέκος Βούλγαρης, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, κ. Κώστας Αγοραστός και ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης, κ. Κώστας Χαλέβας.

Η μελέτη 

Μέσα στο Μουσείο η Αργώ εκτίθεται υπερυψωμένη από την επιφάνεια του νερού, χωρίς να βρέχεται, στηριγμένη σε τηλεσκοπικές υδραυλικές αντηρίδες, αντίστοιχες με τα «μπουντέλια» και τους «τάκους» των σκαφών στα καρνάγια. Το νερό είναι πιο ρηχό από μισό μέτρο, όπως ρηχή είναι και η μεγαλύτερη έκταση των υδάτινων επιφανειών του περιβάλλοντος χώρου, με την εξαίρεση μιας περιοχής με βάθος ικανό για να επιπλεύσει το πλοίο, όταν θα εκτίθεται στο ύπαιθρο. Προβλέπεται βάθυνση διαδρόμου στον πυθμένα με πλευρικά ράουλα και καλώδια για τη ρυμούλκηση της κλίνης (τρέιλερ), που θα καθελκύει το πλοίο προς το νότο, για υπαίθρια έκθεση, ή θα το ανελκύει προς τον βορρά, για να το μεταφέρει στο λιμάνι, για πλεύση.

Στο πέρασμα μέσα από τις Συμπληγάδες παραπέμπουν δύο στιβαροί, κλειστοί κτιριακοί όγκοι. Ο ένας, σε όλο το ανατολικό όριο του οικοπέδου, ευθύγραμμος, ορίζει μπροστά του το ζωτικό χώρο του Μουσείου και τον απομονώνει από τη ζώνη στάθμευσης αυτοκινήτων. Ο δεύτερος, τεθλασμένος, αφίσταται από τον πρώτο με ένα πορθμό σκαληνό, που αφήνει, με ενδιάμεση διεύρυνση, τον απαραίτητο χώρο για την ανάδειξη του κεντρικού εκθέματος.

Το κενό μεταξύ των κτιριακών όγκων κλείνεται με διαφανείς πύλες (ανασυρόμενα υαλοστάσια) και σκεπάζεται από διαφώτιστη στέγαση πολυκαρβονικών φύλλων ειδικής προδιαγραφής. Η κάτω επιφάνεια (οροφή) διαμορφώνεται από συνεχή τανυσμένα πολυεστερικά τεντόπανα τύπου TrempoVision της Barisol, ώστε να χρησιμεύει και ως οθόνη προβολής σκηνοθετημένων πολυαισθητηριακών και αναπαραστατικών videos. Στο διάκενο μεταξύ στέγασης και οροφής λαμπτήρες led, ρυθμιζόμενοι με dimmer, δίνουν την αίσθηση της υπαίθριας έκθεσης του σκάφους κατά τη νύχτα, αλλά και σημαίνουν το κτιριακό έργο ως landmark της πόλης.

Το μακρύ ορθογώνιο οικόπεδο μεταλλάσσεται σε μια μικρή αστική πλατεία ανατολικά του πάρκου, με την υδάτινη επιφάνεια να συναπαρτίζει το βάθρο των κτιριακών “συμπληγάδων”, που μαζί με “σκοπέλους” και “υφάλους” σκηνογραφούν τους συνειρμούς με το μύθο. Οι τελευταίοι σχετίζονται κατασκευαστικά με τις υφιστάμενες δεξαμενές ομβρίων, αλλά και με τη στήριξη της ράμπας ανόδου στο Μουσείο. Οι υφιστάμενες δεξαμενές ομβρίων μένουν λειτουργικά και δομικά ανέπαφες και επισκέψιμες. Με τις επικαθήμενες ελαφρές κατασκευές εντάσσονται στο σχεδιασμό του Μουσείου, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε τροποποίησή τους. Ένας ηλεκτρονικά προγραμματιζόμενος πίδακας, υδάτινο πέτασμα παράλληλο με τη ράμπα, είναι το σιντριβάνι της πλατείας του Μουσείου, που προβάλλοντας εναλλασσόμενες εικόνες στο δημόσιο χώρο εντάσσει το έργο στην καθημερινή ζωή της πόλης.

Το μουσείο: η αρχιτεκτονική διάπλαση και η αλληλουχία των χώρων είναι άρρηκτα συσχετισμένες με την μουσειολογική πρόταση, όπως αυτή αναπτύχθηκε στο στάδιο του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού (βλ. σχετικό τεύχος).

Η είσοδος στο Μουσείο γίνεται από την αστική πλατεία με την υδάτινη επιφάνεια. Οι προσβάσεις σ’ αυτήν, τόσο από τον κόμβο εισόδου του Πάρκου, όσο και από όλο το παρόδιο μέτωπο της λεωφόρου Αθηνών, αλλά και από τους χώρους στάθμευσης της ανατολικής πλευράς, διευθετούνται με κατάλληλες χαράξεις και φυτεύσεις. Οι επισκέπτες οδηγούνται στο νοτιοδυτικό άκρο της πλατείας: μια ράμπα που γεφυρώνει το νερό και αριστερά της μια σκάλα σύμφυτη με το κτίσμα οδηγούν στο πάνω επίπεδο, στην κύρια είσοδο. Αριστερά στον εισερχόμενο βρίσκεται η Αίθουσα Διαλέξεων και Σεμιναρίων, έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργήσει και αυτόνομα. Η Αίθουσα, συνολικής δυναμικότητας 254 θέσεων, έχει μεγάλο ύψος και εμπεριέχει δύο στάθμες καθισμάτων· η πλατεία έχει 182 καθίσματα και 2 θέσεις ΑΜΕΑ και ο εξώστης 68 καθίσματα και 2 θέσεις ΑΜΕΑ. Σε ελαφρά υπερυψωμένο από τον εξώστη δάπεδο διευθετούνται τα μηχανήματα προβολών και το δωμάτιο των μεταφραστών.

Στην Αίθουσα Υποδοχής γίνεται το καλωσόρισμα του επισκέπτη, με συνοπτική αναφορά στους θεματικούς άξονες της έκθεσης και στη διάταξή τους. Ένα άνοιγμα προς τον κεντρικό χώρο προσφέρει αποσπασματικές θεάσεις του πλοίου.

Ο πρώτος θεματικός άξονας αναπτύσσεται στον περίκλειστο χώρο της δυτικής “Συμπληγάδας”, που έχει τη μορφή σχεδόν τετραγωνικής αίθουσας. Εδώ αναπτύσσεται το “ταξίδι στα πέρατα του κόσμου” μέσα στο ίδιο δομικό περιβάλλον που γνώρισε ο επισκέπτης βλέποντας το μουσείο από έξω: μεγαλιθική δόμηση τοιχωμάτων αδρού μπετόν με εσώγλυφα μοτίβα αρχαίων σκαριών, ιδεογραμμάτων, λέξεων και στίχων του μύθου. Πού και πού σχισμές ανάμεσα στους “λιθοπλίνθους” επιτρέπουν επιμέρους θεάσεις της Αργούς.

Μια γέφυρα, που καθώς την περνά ο επισκέπτης βλέπει από ψηλά την Αργώ κατά μέτωπο, οδηγεί στο δεύτερο θεματικό άξονα, αφιερωμένο στην τέχνη με θέμα την Αργοναυτική εκστρατεία, στο νότιο άκρο της ανατολικής “Συμπληγάδας, που έχει τη μορφή δρομικού, μακρόστενου κτιρίου.

Στη συνέχεια το ενδιαφέρον εστιάζεται στο αντίγραφο της Αργούς, ορατό από όλο το μήκος της ανατολικής πτέρυγας και από μια εξέδρα – παρατηρητήριο. Κατεβαίνοντας μια σκάλα θα βρεθεί στην κάτω στάθμη, πολύ κοντά στην επιφάνεια του νερού, σε χώρο ευρύχωρο, σαν προκυμαία. Η ανατολική περιοχή της “προκυμαίας” είναι αφιερωμένη σε εκπαιδευτικά προγράμματα.

Ο κεντρικός χώρος όπου εκτίθεται η Αργώ είναι τεχνικά εξοπλισμένος έτσι ώστε το σκαρί να μη προσλαμβάνεται ως στατικό έκθεμα: ένας μηχανισμός πρόκλησης κυματισμού στο ρηχό νερό και μηχανές προβολής στην ημιδιάφανη οροφή της αίθουσας δημιουργούν ένα δυναμικό σκηνικό, που εμφανίζουν το πλοίο άλλοτε να περνά μέσα από καταιγίδα κι άλλοτε να πλέει σε νηνεμία, με το μυθικό περιστέρι να διασχίζει τον ουρανό, ξεφεύγοντας από τις Συμπληγάδες.

Η επίσκεψη τελειώνει στο πωλητήριο – café, που επεκτείνεται στο ύπαιθρο, δίπλα στο νερό, απέναντι από την είσοδο του Πάρκου.

Στην κάτω στάθμη προβλέπεται δευτερεύουσα διαδρομή των επισκεπτών: από το πωλητήριο – café μπορούν μέσω γέφυρας να φτάσουν στο φουαγιέ, που δίνει πρόσβαση στο βεστιάριο και στους χώρους υγιεινής του κοινού. Το φουαγιέ επικοινωνεί με σκάλα και ανελκυστήρα με τον χώρο υποδοχής της άνω στάθμης. Νοτίως του φουαγιέ διατάσσονται τα γραφεία του προσωπικού με τους βοηθητικούς χώρους τους.

Όλοι οι χώροι του Μουσείου είναι προσβάσιμοι από ΑΜΕΑ, μέσω των ανελκυστήρων των δύο πτερύγων. Προσβάσιμες από ΑΜΕΑ είναι και οι δύο στάθμες της Αίθουσας Διαλέξεων: το κάτω επίπεδο της πλατείας προσπελαύνεται από τη βορειοδυτική θύρα εξόδου και το άνω επίπεδο του εξώστη μέσω των ανελκυστήρων της δυτικής πτέρυγας. Η προσέγγιση των ΑΜΕΑ στο Μουσείο γίνεται από το parking στο ανατολικό όριο του γηπέδου, όπου προβλέπονται και οι κατάλληλες θέσεις στάθμευσης.

Ο Περιβάλλων Χώρος του Μουσείου διακρίνεται σε τρείς επιμέρους ενότητες. Η προς ανατολάς περιοχή μέχρι τα όρια της λιμενικής ζώνης διαμορφώνεται σε χώρο στάθμευσης, με παρεμβολή παρτεριών με χαμηλή φύτευση και δένδρα ανάμεσα σε θέσεις στάθμευσης ιδιωτικών αυτοκινήτων. Η προς δυσμάς περιοχή διαμορφώνεται σε μικρό άλσος, με ζώνες χαμηλής φύτευσης και πεύκα υψίκορμα (κουκουναριές) στη σειρά. Η προς νότον περιοχή διαμορφώνεται σε μικρή αστική πλατεία, με στρώση μεγάλων πλακών νεροπλυμένου βοτσαλοδέματος, μέχρι τα όρια του Άλσους του Πεδίου του Άρεως.

Πηγή: ΕΡΤ