Νεολιθική αιχμή βέλους βρέθηκε σε ταφή της Εποχής του Σιδήρου

[Credit : LWL/Petra Fleischer] Αρχαιολόγοι της Περιφερειακής Ένωσης Βεστφαλίας-Λίππε (LWL) αποκάλυψαν νεολιθική αιχμή βέλους σε ταφή της Επο...

[Credit : LWL/Petra Fleischer]

Αρχαιολόγοι της Περιφερειακής Ένωσης Βεστφαλίας-Λίππε (LWL) αποκάλυψαν νεολιθική αιχμή βέλους σε ταφή της Εποχής του Σιδήρου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων πιθανόν να είχε χρησιμοποιηθεί ως φυλαχτό.

Οι αρχαιολόγοι του LWL έχουν ανασκάψει ένα νεκροταφείο της Εποχής του Σιδήρου που περιέχει ταφές αποτέφρωσης κοντά στο Fröndenberg-Frömern στην περιοχή Unna της Γερμανίας.

Η Δρ. Eva Cichy από το τμήμα Olpe της LWL, δήλωσε σχετικά: «Όταν αποκαλύφθηκαν μερικά σκελετικά υπολείμματα έγινε γρήγορα σαφές ότι είχαμε βρει έναν μικρό ταφικό χώρο. Σε ορισμένους τάφους σώζονταν ακόμη τα λείψανα αγγείων που χρησιμοποιήθηκαν ως τεφροδόχοι, ενώ οι περισσότερες ταφές είχαν ήδη καταστραφεί από τις γεωργικές εργασίες».

Δύο μεγάλες ταφές έχουν επισημανθεί από τους αρχαιολόγους. Ένας ελαφρώς ωοειδής λάκκος βάθους 15 εκατοστών περιείχε μεγάλα κεραμικά θραύσματα που αναγνωρίσθηκαν ως κτερίσματα, μερικά από τα οποία εξακολουθούν να έχουν τα αποτυπώματα των δακτύλων από την παραγωγή τους πριν από περίπου 2.000 χρόνια.

Σε ένα γειτονικό λάκκο, οι ανασκαφές βρήκαν μια πλήρη αιχμή βέλους από πυριτόλιθο από τον πολιτισμό του Λάγυνου που χρονολογείται στη Χαλκολιθική – Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Ο πολιτισμός του Λάγυνου (γνωστός και ως πολιτισμός του κωδωνόσχημου Λάγυνου, Άνθρωποι του Λάγυνου),  είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για την περιγραφή ενός ευρέως αλλά σποραδικώς διασκορπισμένου αρχαίου πολιτισμού της προϊστορικής δυτικής Ευρώπης που εμφανίστηκε στην Ύστερη Νεολιθική και διήρκεσε έως την πρώιμη Εποχή του Χαλκού.

Διακρίθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη τη χιλιετία (2800 π.Χ. - 1800 π.Χ.) αλλά στα μέσα της περιόδου (2300 π.Χ.) αναδείχθηκε ο Πολιτισμός Ουνέτιτσε. Ο πολιτισμός ήταν διάσπαρτος στη δυτική Ευρώπη και βόρεια από τις πεδιάδες του Δούναβη, στα βορειοδυτικά έφτανε μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, ήταν παρόν επίσης στη Σαρδηνία, την Κορσική και στη βορειοδυτική Αφρική. Ο συγκεκριμένος πολιτισμός έγινε εκτενές αντικείμενο επιστημονικής μελέτης επειδή αναπτύχθηκε από πολλούς λαούς με διαφορετική φυλετική καταγωγή. Στα πρώτα του στάδια ο Πολιτισμός του Λάγυνου θεωρείται μια πρώιμη μορφή δυτικού Ευρωπαϊκού πολιτισμού, αργότερα (2400 π.Χ.) επεκτάθηκε στην ανατολική Ευρώπη όπου κυριαρχούσε ο Πολιτισμός της σχοινοειδούς κεραμεικής.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η αιχμή του βέλους μπορεί να είχε συλλεχθεί ως φυλαχτό, ωστόσο, μπορεί απλώς να έπεσε στο λάκκο κατά τύχη ενώ κάποιος έσκαβε ή γέμιζε τον τάφο με χώμα. Η επαναχρησιμοποίηση προϊστορικών αντικειμένων ως φυλακτών έχει τεκμηριωθεί από διάφορους μεταγενέστερους πολιτισμούς σε όλη την Ευρώπη ως σύμβολα προστασίας.

Πηγή: Heritage Daily