Το φιλί της ζωής υπάρχει η δυνατότητα να δοθεί μέσω του ΕΣΠΑ στο Κάστρο, μετά την υποβολή για ένταξη και χρηματοδότηση του έργου για τη...
Το φιλί της ζωής υπάρχει η δυνατότητα να δοθεί μέσω του ΕΣΠΑ στο Κάστρο, μετά την υποβολή για ένταξη και χρηματοδότηση του έργου για την αποκατάσταση και ανάδειξη του οχυρωματικού του τείχους.
Η μελέτη έχει ήδη ολοκληρωθεί, κυρίως από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Χίου, αναμένεται η έγκριση της από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και δείχνει να είναι η πιο ολοκληρωμένη παρέμβαση που έχει γίνει τελευταία στο Κάστρο.
Με προϋπολογισμό 2 εκ. ευρώ δίνεται στο Δήμο Χίου, εφόσον υπάρξει το «πράσινο φως» από το ΚΑΣ, η δυνατότητα να επισκευάσει με ήπιες αρχιτεκτονικές επεμβάσεις τα τείχη, να τα ηλεκτροφωτίσει, να τα αναδείξει και να δώσει ζωή στο Κάστρο, διακαής πόθος για όλες τις δημοτικές αρχές των τελευταίων χρόνων.
Η μελέτη
Όλες οι εργασίες αποκατάστασης και ανάδειξης του μνημειακού χαρακτήρα του φρουρίου θα εκτελεσθούν με απόλυτο σεβασμό στις Αρχές Αναστήλωσης της Χάρτας Βιέννης με στόχο:
α) Να άρουν τις περαιτέρω φθορές στις προσόψεις των τειχισμάτων από τη χρόνια έλλειψη συντήρησης του μνημείου. Να εξασφαλίσουν τα τειχίσματα από μελλοντικές ζημιές και φθορές προερχόμενες από τις περιβαντολλογικές συνθήκες και ιδιαίτερα από τις αιολικές επιδράσεις της θαλάσσιας αύρας.
β) Να διασώσουν τα περίτεχνα μορφολογικά στοιχεία του φρουρίου, όπως τη μαρμάρινη επίστεψη στην κεντρική πύλη του κάστρου, ή τα λίθινα διακοσμητικά περιταίνια στις προσόψεις των τειχισμάτων.
γ) Με τη φωτοτεχνική μελέτη του ειδικού φωτισμού επιδιώκεται η ανάδειξη του μνημειακού χαρακτήρα των τειχισμάτων του κάστρου και ιδιαίτερα της κεντρικής του πύλης (PORTA MAGGIORE).
δ) Τέλος, η αρχιτεκτονική μελέτη έχει στόχο το φρούριο – μνημείο να γίνει πόλος έλξης κάθε επισκέπτη στο Δήμο Χίου.
Το έργο
Το έργο, που θα γίνεται πάντα με την επίβλεψη της Αρχαιολογίας, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, θα χρειαστεί πολύ χρόνο για την ολοκλήρωση του, χειρωνακτική και με λεπτομέρεια εργασία λόγω του αντικειμένου, με τη χρήση σύγχρονου μηχανολογικού εξοπλισμού. Θα περιλαμβάνει τον καθαρισμό των τειχών, με την απομάκρυνση των χόρτων και γενικότερα της χλωρίδας, τον καθαρισμό των στοιχείων του τοίχους και την απομάκρυνση άλλων πρόσθετων υλών, την αποκατάσταση κι επισκευή, όπου απαιτείται, και τέλος την αποξήλωση λιθόστρωτων δαπέδων από ακανόνιστους λίθους ή ακανόνιστες πλάκες, χωρίς φθορές και ζημιές, ώστε να δίνεται η δυνατότητα επανάχρησης τους, αφού πρώτα εγκατασταθεί ο ηλεκτροφωτισμός.
Κλειδί η Μενδώνη
Η κατάθεση της μελέτης στο Κ.Α.Σ. συμπίπτει με την παρουσία στη θέση της προέδρου του της γενικής γραμματέως Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη. Γνώστης του θέματος εδώ και χρόνια και από τα πρόσωπα που θεωρούν την ανάδειξη του Κάστρου ως από τις κορυφαίες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος παρεμβάσεις στο νησί μας, η κ. Μενδώνη μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη σύντομη έγκριση, καθώς τα χρονικά περιθώρια αναμονής για το ΕΣΠΑ δεν μπορούν να πλατειάσουν.
Λίγα λόγια για το κάστρο
Το Κάστρο της Χίου έχει έκταση 180.000 τ.μ. και τα τείχη του περικλείουν οικιστικό σύνολο, με 650 κατοίκους. Η κατοίκηση στο χώρο του Κάστρου μαρτυρείται τουλάχιστον από τους ελληνιστικούς χρόνους. Ευρύματα ανασκαφών πιστοποιούν την συνέχιση της κατοίκησης στους Ρωμαϊκούς και στους πρωτοβυζαντινούς χρόνους. Ναοί των μεσοβυζαντινών χρόνων μαρτυρούνται από τις πηγές (10ου αι.) και από ευρύματα ανασκαφών (11ου αι.).
Το σημερινό Κάστρο της Χίου ταυτίζεται με το γνωστό από τις πηγές οχυρό, που άρχισε να οικοδομεί το 1328 ο Γενουάτης ηγεμόνας της Χίου, Martino Zaccaria. Το 1329 το κάστρο καταλύφθηκε για λογαριασμό του βυζαντινού αυτοκράτορα από τον Ανδρόνικο Γ' Παλαιολόγο και παρέμεινε στους κόλπους της βυζαντινής αυτοκρατορίας έως το 1346, οπότε η Χίος περιήλθε οριστικά ως κτήση στη Δημοκρατία της Γένουας. Από τη χρονιά εκείνη που ο Γενουάτης Simone Vignoso κατέλαβε το νησί, αρχίζει η περίοδος της Γενουατοκρατίας στη Χίο η οποία διήρκεσε δύο αιώνες, από το 1346 έως το 1566. Στους μεσαιωνικούς χρόνους το Κάστρο της πόλης (η Civitas Chii) ήταν το κέντρο της πολιτικής και της στρατιωτικής διοίκησης της Χίου.
Έξω από τα τείχη του εκτεινόταν η πόλη, το borgo. Τη διακυβέρνηση του νησιού είχε αναλάβει μια εμπορική εταιρεία, η Μαόνα, της οποίας τα μέλη από το 1362 και εξής ανήκαν στη φατρία (Albergo) των Ιουστινιάνι (Giustiniani) στη Γένουα και από τότε έφεραν το επώνυμο Ιουστινιάνι. Το 1566 ο Πιαλή πασάς κατέλαβε το Κάστρο αμαχητί εκ μέρους του Οθωμανού Σουλτάνου Σουλεϋμάν του Μεγαλοπρεπούς. Το 1694 το κατέλαβαν για ένα εξάμηνο οι Ενετοί, που πραγματοποίησαν εκτεταμένες εργασίες στις οχυρώσεις παρά το μικρό διάστημα της κυριαρχίας τους. Έκτοτε το Κάστρο παρέμεινε αδιάλειπτα στα χέρια των Οθωμανών έως το 1922 που η Χίος απελευθερώθηκε και προσαρτήθηκε στο Ελληνικό Κράτος.
Η Ελληνική Πολιτεία έλαβε από το 1924 μέτρα προστασίας του μνημείου και με Προεδρικό Διάταγμα τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς χαρακτήρισε το Κάστρο ως διατηρητέο αρχαιολογικό και ιστορικό χώρο. Παρόλα αυτά το μνημείο απειλήθηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια του 20ου αι., όταν μερίδα της Χιακής κοινωνίας ζητούσε επιτακτικά την κατεδάφισή του, αίτημα που αναζωπυρωνόταν κατά καιρούς, στη δεκαετία του 1930 αρχικά, και κατόπιν στη δεκαετία του 1950 και του 1970. Καθοριστικές για την απαξίωση και την κακή κατάσταση διατήρησης του μνημείου στους νεώτερους χρόνους ήταν οι φυσικές καταστροφές (σεισμοί) του 1881 και του 1949, η κατασκευή της νέας προκυμαίας το 1896 που αλλοίωσε δραστικά το επιλιμένιο τείχος, η μαζική εγκατάσταση στο Κάστρο των ελλήνων προσφύγων που κατέφυγαν στη Χίο μετά την μικρασιατική καταστροφή του 1922, η Γερμανική κατοχή, όταν προμαχώνες και οικοδομικό υλικό του Κάστρου χρησιμοποιήθηκαν για το άλεσμα των σιτηρών.
Ακόμη, μετά την απελευθέρωση της Χίου από τους Οθωμανούς το 1912 τα τείχη λιθολογήθηκαν συστηματικά, καταστράφηκαν μερικώς δύο προμαχώνες και η δυτική Πύλη ("Επάνω Πορτέλλο), καθώς και τμήματα του επιθαλασσίου τείχους με τη χρήση εκρηκτικών.
Πηγές:politischios.gr , Όλγα Βάσση odysseus.culture.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια