Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια Δούκα, με το 2ο Γ.Λ. Αμαρουσίου και με τη Διεύθυνση Δ. Ε. Β...
Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια Δούκα, με το 2ο Γ.Λ. Αμαρουσίου και με τη Διεύθυνση Δ. Ε. Β΄ Αθήνας διοργανώνουν μαθητικό συνέδριο με θέμα: «Το Βυζάντιο ανάμεσα στην Αρχαιότητα και στη σύγχρονη Ελλάδα». Το συνέδριο θα διεξαχθεί στο Αμφιθέατρο των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, στις 5 Απριλίου 2016.
Στόχος του συνεδρίου είναι να ενθαρρύνει την ομαδικότητα και τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, να συμβάλει στην περαιτέρω εξοικείωσή τους σε θέματα κριτικής ανάλυσης και σύνθεσης και να αφυπνίσει το ενδιαφέρον τους στην έρευνα και τη μελέτη της ελληνικής ιστορίας.
Στο συνέδριο μπορούν να λάβουν μέρος μαθητές της Β΄ τάξης δημόσιων και ιδιωτικών Γ.Λ. της Περιφέρειας Αττικής και της Δ.Δ.Ε. Φωκίδος. Οι μαθητές από κάθε σχολείο θα κληθούν να προετοιμάσουν ομαδική εργασία, υπό την καθοδήγηση των καθηγητών τους, σε συγκεκριμένους θεματικούς άξονες του Βυζαντινού Πολιτισμού.
Η τελική εργασία θα αποτελεί την εισήγησή τους στο συνέδριο. Οι ομάδες ανά σχολείο θα αποτελούνται από 5 έως 7 μαθητές. Ο μέγιστος αριθμός σχολικών μονάδων που μπορούν να συμμετάσχουν είναι 12 από την Περιφέρεια Αττικής και 2 από τη Δ.Δ.Ε. Φωκίδος.
Τις εργασίες των μαθητών θα αξιολογήσει μια επταμελής επιστημονική επιτροπή αποτελούμενη από την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Πρύτανη και Πρόεδρο του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, τον Αθανάσιο Μαρκόπουλο, καθηγητή στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον Νίκο Κούκη, μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τον Αντώνη Μυκωνιάτη, φιλόλογο των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, την Μαρία Κωττούλα, Σχολική Σύμβουλο Φιλολόγων της Διεύθυνσης Δ.Ε. Β΄ Αθήνας, την Φωτεινή Μεταξάκη, Σχολική Σύμβουλο Φιλολόγων της Διεύθυνσης Δ.Ε. Β΄ Αθήνας και την Μαρία Αλεξοπούλου, επίτιμη Σχολική Σύμβουλο Φιλολόγων της Διεύθυνσης Δ.Ε. Β΄ Αθήνας.
Επί τη ευκαιρία του μαθητικού συνεδρίου, το in.gr συνομίλησε με τον υπεύθυνο Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, κ. Νίκο Α. Κούκη, μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, σχετικά με τους στόχους και τις προσδοκίες της διοργάνωσης.
Ας το πάρουμε από την αρχή: πώς ξεκίνησε η διοργάνωση μαθητικών συνεδρίων;
Η αρχή έγινε τον Απρίλιο του 2013 με τη διοργάνωση σε δύο φάσεις του διαγωνισμού «Γνωρίζω το Ίλιον Μέλαθρον και τους θησαυρούς του», σε συνεργασία του Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων Δούκα με το Νομισματικό Μουσείο. Η ιδέα ήταν να δουλέψουν ομάδες μαθητών από Λύκεια της Αττικής πάνω σε θέματα σχετιζόμενα με τη νομισματική ιστορία ή με αφορμή τις νομισματικές απεικονίσεις να διερευνηθούν θέματα οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής ιστορίας. Η επιτυχία εκείνης της διοργάνωσης μου έδωσε την δυνατότητα να καταλάβω ότι οι σχολικές μονάδες μπορούν και πρέπει να συνεργαστούν με πολιτιστικούς οργανισμούς ώστε να εμπλουτίσουν δημιουργικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι μαθητές γίνονται μικροί ερευνητές, επιτυγχάνοντας τη συνεργασία καθηγητών, μαθητών, σχολείων και συγκροτούνται δίκτυα που εμπλουτίζουν το εκπαιδευτικό έργο με νέες πρωτοβουλίες.
Τι άλλο προσφέρει ένας τέτοιος σχολικός θεσμός;
Από την εμπειρία μου διαπιστώνω κάτι που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον: πως η σχολική τάξη δεν είναι το μοναδικό πεδίο εκπαίδευσης και πρόσκτησης γνώσεων. Οι μαθητές και οι καθηγητές έχουν ανάγκη από πρωτότυπες δημιουργίες, εξωστρεφείς δράσεις, συνέργιες, ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων και ικανοτήτων. Τους αρέσει η έκθεση μπροστά στο κοινό, η προσπάθεια να διακριθούν, η συμμετοχή σε συνέδρια. Μόνο έτσι μπορούμε και εμείς οι καθηγητές να ξεκολλήσουμε από μια επαναλαμβανόμενη ετήσια διαδικασία που εμπεριέχει το στοιχείο της επανάληψης. Χρειαζόμαστε και εμείς ανανέωση, την επιστροφή στις απαρχές της εκπαιδευτικής μας διαδρομής, τότε που η φλόγα για δημιουργία ήταν ο οδηγός μας. Αυτές οι διοργανώσεις μάς εμπλουτίζουν και μας ανανεώνουν. Κάνουν τη δουλειά μας να αποκτά νέο περιεχόμενο. Κι όταν εμείς νιώθουμε ωραία, αυτό το μεταγγίζουμε στα παιδιά. Αν είμαστε κοντά στους μαθητές και κάνουμε το μάθημα ζωντανό και ευχάριστο (κι όχι πληκτικό), τότε η τάξη γίνεται ένα εργαστήριο δημιουργικής μάθησης. Στην προετοιμασία των μαθητών ο καθηγητής δεν είναι ο ελεγκτής αλλά ο εμπνευστής, ο μέντωρ. Και οι μαθητές τον νιώθουν πιο οικείο, δουλεύουν και γι’ αυτόν, για να τον βγάλουν ασπροπρόσωπο, όπως επίσης αισθάνονται ότι εκπροσωπούν το σχολείο τους. Γι’ αυτό και πολλές μαθητικές ομάδες φέρουν με χαρά το σήμα του σχολείου τους.
 |
| Νεαροί μαθητές γύρω από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, σε επίσκεψη τους στην Κωνσταντινούπολη με την ευκαιρία μαθητικού συνεδρίου που διεξήχθη το 2014. Πίσω από τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας διακρίνεται ο υπεύθυνος Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, κ. Νίκος Κούκης |
Ας έρθουμε στο σήμερα: γιατί διαλέξατε το συγκεκριμένο θέμα, το Βυζάντιο;
Το Βυζάντιο είναι η μεσαιωνική ιστορία του ελληνισμού. Είναι ένας ενδιάμεσος πολιτιστικός κρίκος ανάμεσα στην αρχαιότητα και στη σύγχρονη εποχή. Αυτή η υπερχιλιετής κρατική οντότητα, ρωμαϊκή ως προς τους θεσμούς αλλά εξελληνισμένη σταδιακά από τον 6ο αιώνα και μετά, με κυρίαρχα στοιχεία την ελληνική γλώσσα και τη χριστιανική θρησκεία, πυλώνες της πνευματικής και κοινωνικής του οντότητας, είναι ταυτόχρονα και υποτιμημένο σε σχέση με το αρχαιοελληνικό κλέος. Κάνουμε το λάθος να θεωρούμε τον βυζαντινό πολιτισμό συντηρητικό και θρησκόληπτο σε σχέση με τον ορθολογικό και δημοκρατικό αρχαίο κόσμο. Κι όμως, χωρίς το Βυζάντιο δεν γίνεται κατανοητή η εθνική μας ιδιοπροσωπία. Οι σύγχρονοι Έλληνες μοιάζουμε ελάχιστα με τους αρχαίους Έλληνες. Η γλώσσα μας είναι πιο κοντά στη βυζαντινή-μεσαιωνική, ενώ η θρησκεία μας είναι ο χριστιανισμός. Στο Χριστό κάνουμε το σταυρό μας και στις βυζαντινές εκκλησίες καταφεύγουμε κατανυκτικά. Τους αρχαίους ναούς τους θαυμάζουμε ως προς την αρμονία και την ομορφιά τους. Δεν έχουν όμως υπαρξιακή σημασία. Και όπως λέει η κα. Αρβελέρ, οι Έλληνες είμαστε το μοναδικό έθνος που, όταν συγκροτήθηκε σε κράτος, η πρωτεύουσά του δεν έγινε η φυσική του πρωτεύουσα, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Πόλη, και αναγκάστηκε να ανακαλύψει την Αθήνα, που τον 19ο αιώνα δεν ήταν παρά ο θλιβερός απόηχος ενός ένδοξου παρελθόντος. Για τους λόγους αυτούς στραφήκαμε στο Βυζάντιο: για να ευαισθητοποιήσουμε μαθητές και καθηγητές.
Αναφέρατε και την κα. Αρβελέρ, με την οποία συνυπάρχετε στο επιστημονικό πάνελ...
Ακριβώς, γιατί το συνέδριο το οργανώνουμε στα Εκπαιδευτήρια Δούκα σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, πρόεδρος του οποίου είναι η κα. Γλύκατζη-Αρβελέρ. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο ελκυστικό πρόκειται να είναι. Η Αρβελέρ αγαπά την επικοινωνία με τους μαθητές και τους καθηγητές και διαθέτει μια πνευματική φρεσκάδα που την ανανεώνει μέσω της επαφής με τους νέους. Η ικανότητά της να μιλά με απλότητα, ακόμη κι όταν αναλύει τα πιο σύνθετα θέματα, την καθιστά γοητευτική. Οι συμβουλές και οι προτροπές της προς μαθητές και καθηγητές επηρεάζουν στάσεις και συμπεριφορές.
Πόσα σχολεία συμμετέχουν στο εν λόγω συνέδριο;
Στο συνέδριο για το Βυζαντινό πολιτισμό μετέχουν 18 δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Η θεματολογία είναι πλούσια. Θα αναλυθούν πτυχές του βυζαντινού βίου και πολιτισμού, όπως η ιδεολογία του βυζαντινού κράτους, η ιατρική, η εκπαίδευση, η αρχιτεκτονική, τα μνημεία, ο ρόλος της ορθοδοξίας, η τέχνη, η φιλανθρωπία, η επίδραση του βυζαντίου στην ελληνική λογοτεχνία, η διπλωματία. Πιστεύουμε ότι οι συμμετέχοντες μαθητές θα αποκομίσουν πλούσιες μορφωτικές εμπειρίες. Και θα έχουν την χαρά να ακούσουν έναν δάσκαλο παγκόσμιας εμβέλειας. Και αυτός είναι η κα Αρβελέρ, μια Ελληνίδα του κόσμου που δεν έχασε ποτέ την ελληνικότητά της, με μνήμες από τον τόπο καταγωγής της, τη Μ. Ασία, που ας μην το ξεχνάμε, υπήρξε η καρδιά του βυζαντινού κράτους. Όταν αυτή κατέρρευσε, έπαψε να υπάρχει η αυτοκρατορία. Θέλω επίσης να προσθέσω πως στο συνέδριο αυτό σημαντική είναι η συνεισφορά και του διευθυντή της Δευτεροβάθμιας διεύθυνσης κου Φαλούκα καθώς και της φιλόλογου κας Κουτούση, μέλους της οργανωτικής επιτροπής. Δίπλα τους, ο συμπαραστάτης και σύμβουλος μαθητών και καθηγητών, διευθυντής του ΕΠΚΕΔ και βυζαντινολόγος κος Μαρκόπουλος.
Απονέμετε και κάποια έπαθλα ή βραβεία;
Απονέμουμε τρία βραβεία (για τις τρεις καλύτερες εργασίες) ώστε να υπάρχει ένα παραπάνω κίνητρο. Κυρίως, όμως, δίνουμε βαρύτητα στη χαρά της συμμετοχής, στη συνεργασία των μαθητών και των καθηγητών. Ήδη οι καθηγητές γνωριζόμαστε μεταξύ μας, υπάρχει εμπιστοσύνη και αλληλοϋποστήριξη.
Ποια άλλα μαθητικά συνέδρια έχετε διοργανώσει;
Το 2014 σε συνεργασία με την Μεγάλη Πατριαρχική του Γένους Σχολή υπό την αιγίδα του Οικουμενικού μας Πατριάρχη, βρεθήκαμε στην Πόλη. Ήταν η πρώτη έξοδος σε πόλη με βαρύτιμο για το Γένος μας ιστορικό παρελθόν. Οι μαθητές το κατανόησαν ως μια καταβύθιση στις πνευματικές και εθνικές μας αφετηρίες. Τον Οκτώβριο του 2015, 22 σχολεία ελληνικά, ιταλικά και σλοβενικά με 250 μαθητές συναντηθήκαμε στην Τεργέστη της Ιταλίας, πόλη με ισχυρή ελληνική κοινότητα. Εκεί μαθητές δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων παρουσίασαν εργασίες για την ανεκτικότητα και τη δημοκρατία. Οι περισσότερες εργασίες ήταν υψηλού επιπέδου. Όσο για τα θεατρικά, ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Τελικά, υπάρχει ένας μαθητικός κόσμος αριστείας, αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία να εκδηλώσει τις ικανότητές του.
Υπήρξε στο παρελθόν κάποια συμμετοχή που σας εντυπωσίασε;
Από κάθε συνέδριο αναδεικνύονται κάποιες ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μπορώ να διακρίνω κάποιες που έχουν εμβαθύνει, γνωρίζουν σε εύρος το θέμα που πραγματεύονται ενώ άλλες δίνουν έμφαση στα μέσα παρουσίασης, κυρίως ηλεκτρονικά. Μου αρέσει να βλέπω τη μαχητικότητα, ιδιαίτερα όταν αναζητούν μια πληρέστατη απάντηση σε μια «σκληρή» ερώτηση. Μου αρέσει όταν βλέπω την επαρκή προετοιμασία. Θυμάμαι στην Τεργέστη τους μαθητές ενός σχολείου να κάθονται στη ρεσεψιόν μέχρι αργά το βράδυ, παραμονή του συνεδρίου, για να προετοιμάσουν καλά την εργασία τους. Ήταν πράξη υπευθυνότητας απέναντι στους ίδιους και το σχολείο τους.
Για το εγγύς μέλλον, σκέφτεστε να οργανώσετε κάτι μεγαλύτερο;
Η επόμενη δράση τον Οκτώβριο του 2016 θα είναι ένα διεθνές μαθητικό συνέδριο όπου θα προσεγγίσουμε πτυχές του έργου του Αριστοτέλη. Θα ήθελα μέσω του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού που θα είναι η διοργανώτρια αρχή να κάνω το συνέδριο στην Αλεξάνδρεια, αλλά οι πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή δεν ευνοούν την ευόδωση αυτής της πρωτοβουλίας. Όσα παιδιά συμμετείχαν στα προηγούμενα συνέδρια θέλουν διακαώς να είναι παρόντα και στη νέα προσπάθεια. Το ίδιο και οι καθηγητές. Επιδιώκω να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα δικτύου σχολείων σε πόλεις που κατά το παρελθόν υπήρξε ελληνισμός, όχι ως ανάμνηση του παρελθόντος αλλά ως συνείδηση ιστορικότητας που διευρύνει τη ματιά μας στο σήμερα.
Πηγή: Κ. Τσάβαλος, in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια