Ένα θραύσμα του Βιβλίου των νεκρών που απεικονίζει το θεό Όσιρι Public Domain Wikimedia Commons Ερευνητές στο Λος Άντζελες συνειδητοποίησαν ...
 |
| Ένα θραύσμα του Βιβλίου των νεκρών που απεικονίζει το θεό Όσιρι Public Domain Wikimedia Commons |
Ερευνητές στο Λος Άντζελες συνειδητοποίησαν ότι ένα κομμάτι από λινό που εκτίθεται στις συλλογές του Getty ταιριάζει απόλυτα με ένα κομμάτι που βρίσκεται στη Νέα Ζηλανδία. Τα δύο κομμάτια αποτελούν μέρη του Βιβλίου των Νεκρών και απεικονίζουν το θεό Όσιρι. Η επανένωσή τους έγινε ψηφιακά και τα θραύσματα είναι ηλικίας 2.300 ετών με ιερογλυφικά από το αρχαίο Αιγυπτιακό Βιβλίο των Νεκρών.
Ερευνητές από το Μουσείο Κλασικών Αρχαιοτήτων Teece στο Πανεπιστήμιο του Canterbury (UC) στη Νέα Ζηλανδία είχαν καταγράψει ένα τμήμα του κυλίνδρου 2 έως 19 ιντσών σε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων. Όταν οι υπάλληλοι του Ινστιτούτου Ερευνών Getty (GRI) στο Λος Άντζελες είδαν φωτογραφίες της ψηφιακής καταγραφής, συνειδητοποίησαν ότι ένα τμήμα που στεγάζεται στις συλλογές τους ταιριάζει απόλυτα με το θραύσμα του UC.
«Υπάρχει ένα μικρό κενό μεταξύ των δύο θραυσμάτων. Ωστόσο, η σκηνή έχει νόημα, και το κείμενο την κάνει να εντοπίζεται», λέει σε μια δήλωση η Alison Griffith. «Είναι απίστευτο να μαζεύουμε αποσπάσματα από απόσταση».
Και τα δύο τμήματα περιέχουν αποσπάσματα από το Βιβλίο των Νεκρών, το οποίο πιστεύεται ότι βοηθά τον αποθανόντα να πλοηγηθεί στη μεταθανάτια ζωή. Σύμφωνα με τη δήλωση, τα κομμάτια χρονολογούνται από το 300 π.Χ.
«Η αιγυπτιακή πεποίθηση ήταν ότι ο νεκρός χρειαζόταν κοσμικά πράγματα στο ταξίδι του προς και μετά τη ζωή, οπότε η τέχνη στις πυραμίδες και τους τάφους αφορά σκηνές προσφορών, προμηθειών, υπηρετών και άλλων πραγμάτων που χρειάζεται κάποιος όταν περάσει στην άλλη πλευρά», εξηγεί η Griffith.
Τα ψηφιακά επανενωθέντα τμήματα προέρχονταν από μια σειρά επιδέσμων κάποτε τυλιγμένα σε έναν άνδρα με το όνομα Πετόσιρις. Θραύσματα από λινό είναι διάσπαρτα σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο. Ο τρόπος με τον οποίο διαχωρίστηκαν τα κομμάτια δεν είναι γνωστός αλλά το τμήμα που υπάρχει στη Νέα Ζηλανδία προήλθε από τη συλλογή του Charles Augustus Murray - του Βρετανού προξένου στην Αίγυπτο από το 1846 έως το 1853 - και αργότερα έγινε ιδιοκτησία του βρετανού αξιωματούχου Sir Thomas Phillips. Το πανεπιστήμιο απέκτησε τα κομμάτια από την πώληση του οίκου Sotheby στο Λονδίνο το 1972.
 |
| Το ζύγισμα της ψυχής των νεκρών Public Domain Wikimedia Commons |
Τα ταφικά περιτυλίγματα του Πετόσιρι απεικονίζουν άτομα να κόβουν ένα βόδι ως προσφορά, άλλα άτομα να μεταφέρουν έπιπλα για χρήση στη μεταθανάτια ζωή, μια ταφική βάρκα με τις θεές Ίσιδα και την αδερφή της, Νεπθίς καθώς και έναν άντρα που τραβά ένα μικρό άρμα και μοιάζει με το θεό της μετά θάνατον ζωής, Άνουβις. Τα ιερογλυφικά είναι γραμμένα σχολαστικά από γραμματέα ή γραμματείς με πένα που είχαν ιδιαίτερα σταθερό χέρι.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κέντρο Ερευνών στην Αίγυπτο (ARCE), σε διαφορετικούς τάφους εμφανίζονται ξεχωριστές επαναλήψεις του Βιβλίου των Νεκρών, αλλά ορισμένες εικόνες - όπως οι θεοί που ζυγίζουν την καρδιά του αποθανόντος έναντι ενός φτερού - επαναλαμβάνονται τακτικά.
Αρχαία αιγυπτιακά ταφικά κείμενα εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στους τοίχους τάφων κατά την περίοδο του Παλαιού Βασιλείου (περίπου το 2613 έως το 2181 π.Χ.). Αρχικά, μόνο οι βασιλείς στην αρχαία νεκρόπολη της Σακάρα θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα πυραμιδικά, τα αρχαιότερα θεολογικά κείμενα, εγγεγραμμένα στους τάφους τους. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Britannica, τα παλαιότερα γνωστά πυραμιδικά κείμενα εμφανίζονται στον τάφο του Ούνας, του τελευταίου βασιλιά της πέμπτης δυναστείας.
Με την πάροδο του χρόνου, τα αιγυπτιακά ταφικά έθιμα άλλαξαν, με μια μεταγενέστερη προσαρμογή των πυραμιδικών κειμένων να εμφανίζεται στις σαρκοφάγους των μη βασιλέων, συμπεριλαμβανομένων των ευγενών. Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (περίπου 1539 έως το 1075 π.Χ.), το Βιβλίο των Νεκρών έγινε διαθέσιμο σε όλους όσους μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά ένα αντίγραφο και, κατ 'επέκταση, στην πρόσβαση στη μετά θάνατον ζωή.
Πηγή: LiFO
Δεν υπάρχουν σχόλια