Λύθηκε το μυστήριο της κατάρρευσης του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού;

To Μοχέντζο Νταρ είναι ένας αρχαιολογικός χώρος στο ΠΑΚΙΣΤΑΝ . Η αγγλική ονομασία είναι Λόφος των Νεκρών Ανθρώπων. Το Mohenjo-daro εγκαταλεί...

To Μοχέντζο Νταρ είναι ένας αρχαιολογικός χώρος στο ΠΑΚΙΣΤΑΝ . Η αγγλική ονομασία είναι Λόφος των Νεκρών Ανθρώπων. Το Mohenjo-daro εγκαταλείφθηκε τον 19ο αιώνα π.Χ. καθώς ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού παρακμάζει και ο χώρος δεν ανακαλύφθηκε ξανά μέχρι τη δεκαετία του 1920. Κατά τη διάρκεια της ακμής της από το 2500 έως το 1900 π.Χ. περίπου, η πόλη ήταν από τις σημαντικότερες του πολιτισμού του Ινδού. Το Μοχέντζο Νταρ ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO το 1980.

Αν και θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς του κόσμου και αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας, πολλά για την αρχαία αυτή κοινωνία παραμένουν άγνωστα.

Πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια, ο επεκτεινόμενος πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού κυριαρχούσε στην περιοχή της σημερινής Ινδίας και του Πακιστάν.

Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού, 2600 π.Χ..-1500 π.Χ., δημιουργήθηκε κατά μήκος του Ινδού ποταμού στην ινδική υποήπειρο. Τα αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι πιθανώς επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τον ινδουϊστικό πολιτισμό. Ξεχασμένος από την ιστορία, ως την ανακάλυψή του το 1920, τούτος ο πολιτισμός ταξινομείται μαζί με τους συγχρόνους του, τον Μεσοποταμιακό και τον Αιγυπτιακό πολιτισμό, ως ένας από τους τρεις αρχαιότερους πολιτισμούς πάνω στον πλανήτη, λαμβάνοντας υπ′ όψιν τα στοιχεία της εμφάνισης πόλεων, της γεωργίας, της αρχιτεκτονικής και της γραφής.

Αν και θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς του κόσμου και αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας, πολλά για την αρχαία αυτή κοινωνία παραμένουν άγνωστα.

Οι «κοινωνικές και πολιτικές δομές» του πολιτισμού του Ινδού, για παράδειγμα, είναι άγνωστες, σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Οι αρχαιολόγοι και ιστορικοί δε γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για τη γλώσσα, το σύστημα μέτρησης βάρους, και για τα τεχνουργήματα της εποχής. Ωστόσο ένα μυστήριο παραμένει το μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα: Πώς, πότε και γιατί εξαφανίστηκε ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού;

Οι ειδικοί συμφωνούν σε γενικές γραμμές ότι μια ξηρασία έπληξε την κοιλάδα του Ινδού πριν από περίπου 4.200 χρόνια, αλλά ο «ακριβής χρόνος και το μέγεθος» αυτής της ξηρασίας παραμένουν άγνωστα, ανέφεραν οι ερευνητές σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 4 Απριλίου στο περιοδικό Communications Earth & Environment.

Ο σταλαγμίτης σπηλαίου στα Ιμαλάια προσφέρει την πιο λεπτομερή εξήγηση για το τι οδήγησε στην παρακμή του αρχαίου πολιτισμού του Ινδού, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Οι απαντήσεις σε αυτά τα δυσεπίλυτα ερωτήματα κρύβονταν στο σπήλαιο Νταραμτζάλι στα Ιμαλάια. Κοντά στο μακρινό τέλος του ρηχού σπηλαίου, οι ερευνητές εντόπισαν έναν σταλαγμίτη με έναν αποκαλυπτικό συνδυασμό χαρακτηριστικών. Ο σχηματισμός του σπηλαίου βρισκόταν σε ένα βιότοπο ευπρόσβλητο στις καιρικές συνθήκες - αλλά αρκετά προστατευμένο ώστε να σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της αρχαίας περιόδου. Με βάση τις πολυεπίπεδες στρώσεις ορυκτών στον σταλαγμίτη, οι ερευνητές ανακατασκεύασαν ιστορικά πρότυπα βροχοπτώσεων που άρχισαν πριν από 4.200 χρόνια, σύμφωνα με τη μελέτη.

Τα αποτελέσματά τους προσέφεραν μια ελαφρώς διαφορετική και πολύ πιο λεπτομερή εικόνα της αρχαίας ζωής από εκείνη που ξέραμε ως τώρα. Αντί για μια «και μοναδική μεγάλη ξηρασία που διήρκεσε περίπου 100-200 χρόνια», οι ερευνητές εντόπισαν «τρεις μεγάλες περιόδους ξηρασίας» μεταξύ 4.200 και 3.900 ετών πριν, με κάθε περίοδο «να διαρκεί 25 με 90 χρόνια». «Βρίσκουμε σαφείς ενδείξεις ότι αυτό το διάστημα δεν ήταν μια βραχυπρόθεσμη κρίση αλλά μια προοδευτική μεταμόρφωση των περιβαλλοντικών συνθηκών στις οποίες ζούσαν οι άνθρωποι του Ινδού», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Κάμερον Πέτρι από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ σε δελτίο τύπου της 24ης Απριλίου. Κατά τη διάρκεια αυτών των ξηρών περιόδων, τόσο οι καλοκαιρινές όσο και οι χειμερινές βροχοπτώσεις μειώθηκαν, αναφέρει η μελέτη. Η ξηρασία επηρέασε αρνητικά την πρόσβαση στο νερό για τους οικισμούς των Ινδών, καθώς και τις προβλέψεις για τις βροχοπτώσεις και τις πλημμύρες των ποταμών για τις απαραίτητες καλλιέργειες.

Αυτή είναι μια γενική άποψη του φρέατος και του συστήματος αποχέτευσης στην ανασκαμμένη περιοχή του Λοθάλ, στην κεφαλή του Κόλπου του Χαμπάτ στη δυτική ακτή της Ινδίας, στις 6 Σεπτεμβρίου 1960. Η τοποθεσία, που ανακαλύφθηκε το 1945, είναι τα απομεινάρια μιας πόλης του πολιτισμού της Κοιλάδας του Ινδού που χρονολογείται από το 2400 έως το 1900 π.Χ. [Credit: AP Photo]

«Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι σε μια περίοδο 200 ετών, οι αρχαίοι κάτοικοι έλαβαν διάφορα μέτρα για να προσαρμοστούν και να παραμείνουν ανθεκτικοί απέναντι σε αυτό το νέο περιβάλλον», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Αλένα Γκίσε στην ανακοίνωση. Οι μεγάλες μεγαλουπόλεις του Ινδού, όπως η Χαράππα, άρχισαν να παρακμάζουν καθώς οι άνθρωποι μετακινήθηκαν σε «μικρότερους και πιο ευέλικτους αγροτικούς οικισμούς», τονίζουν οι ερευνητές στη μελέτη. «Οι βιοτεχνικές δραστηριότητες και η καινοτομία στα αστικά κέντρα των Ινδών... (και) οι ανταλλαγές και το εμπόριο σε μεγάλες αποστάσεις» επίσης μειώθηκαν. Περίπου 300 χρόνια μετά την τελική ξηρή περίοδο πριν από περίπου 3.600 χρόνια, ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού εξαφανίστηκε εντελώς, αναφέρει η μελέτη.

ΠΑΚΙΣΤΑΝ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 08: Αλεστικές πέτρες για σιτηρά στον αρχαιολογικό χώρο Χαράππα, Πακιστάν. Πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού, 3η χιλιετία π.Χ. 

Οι ερευνητές σημείωσαν τη σημασία της μελέτης άλλων σπηλαιολογικών σχηματισμών για την περαιτέρω κατανόηση αυτού του τελικού σταδίου παρακμής, αναφέρεται στη μελέτη. Το σπήλαιο Νταραμτζάλι βρίσκεται περίπου 290 μίλια βορειοανατολικά από το Νέου Δελχί και στην περιοχή των ινδικών Ιμαλαΐων Ουταρανχάλ, κοντά στα σύνορα Ινδίας-Νεπάλ-Κίνας.

Διαβάστε εδώ τη σχετική επιστημονική δημοσίευση.

Πηγή: The Huffington Post