Τεράστια αρχαία οχύρωση 4.000 ετών ανακαλύφθηκε στην Σαουδική Αραβία

Καλλιτεχνική αναπαράσταση των οχυρώσεων από το βόρειο τμήμα της τειχισμένης όασης Khaybar. [Credit: © Khaybar Longue Durée Archaeological Pr...

Καλλιτεχνική αναπαράσταση των οχυρώσεων από το βόρειο τμήμα της τειχισμένης όασης Khaybar. [Credit: © Khaybar Longue Durée Archaeological Project, M. Bussy & G. Charloux]

Μία πρωτοποριακή ανακάλυψη έκαναν αρχαιολόγοι, που εντόπισαν τεράστιες οχυρώσεις στην Συριακή Έρημο. Οι οχυρώσεις με 74 προπύργια χρονολογούνται πριν από 4.000 χρόνια, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Οι οάσεις της Συριακής Ερήμου (σ.σ. η περιοχή που καλύπτει τμήματα της νότιας Συρίας, της ανατολικής Ιορδανίας, της βόρειας Σαουδικής Αραβίας και του δυτικού Ιράκ) κατά την διάρκεια της 4ης και 3ης χιλιετία π.Χ κατοικούνταν από πληθυσμούς, που έμεναν σε εκείνη την περιοχή για πολλά χρόνια. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν μία οχύρωση που περικλείει την όαση Khaybar στην Μεδίνα της Σαουδικής Αραβίας.

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες γνωστές οχυρώσεις που χρονολογούνται από αυτήν την περίοδο. Αποκαλύφθηκε από μια ομάδα επιστημόνων από το CNRS1 και τη Βασιλική Επιτροπή για τον τουρισμό και τον πολιτισμό (RCU) της Σαουδικής Αραβίας.

Είχε μήκος 14,5 χιλιομέτρων και κάλυπτε περιοχή 11.000 στρεμμάτων

Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Journal of Archaeological Science, αυτή η νέα περιφραγμένη όαση, δίπλα στην όαση Τάυμα, είναι μία από τις δύο μεγαλύτερες της Σαουδικής Αραβίας. Στο παρελθόν είχαν καταγραφεί μία σειρά από οχυρωμένες οάσεις, οι οποίες χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού. Ωστόσο η ανακάλυψη αυτή είναι σημαντική επειδή ρίχνει νέο φως στους ανθρώπους που κατοικούσαν στην βορειοδυτική Αραβική Χερσόνησο και παρέχει μια καλύτερη κατανόηση της πολυπλοκότητας των κοινωνιών κατά την προ-ισλαμική περίοδο.

Μελετώντας τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και τη διάταξη των οχυρώσεων, οι αρχαιολόγοι μπορούν να αποκτήσουν γνώσεις για την κοινωνική δομή, τις στρατιωτικές στρατηγικές και τις οικονομικές δραστηριότητες των αρχαίων κατοίκων. Αυτές οι πληροφορίες βοηθούν να συνθέσουν το παζλ της καθημερινής ζωής τους και τις αλληλεπιδράσεις τους με γειτονικούς πολιτισμούς.

Οι οχυρώσεις ανασκάπτονται αυτό το διάστημα από τους αρχαιολόγους. Για να διασφαλιστεί η διατήρηση και η ακριβής καταγραφή των κατασκευών, η διαδικασία συνεπάγεται σχολαστική χαρτογράφηση, τεκμηρίωση και ανάλυση των δομών. Προηγμένες μέθοδοι, όπως η τηλεπισκόπηση και η τρισδιάστατη σάρωση χρησιμοποιούνται για την παραγωγή περίπλοκων ψηφιακών μοντέλων των οχυρώσεων. Αυτό καθιστά δυνατή την κατανόηση των οικοδομικών τεχνικών και των αρχιτεκτονικών τους στοιχείων σε βαθύτερο επίπεδο.

Διασταυρώνοντας έρευνες πεδίου και δεδομένα τηλεπισκόπησης με αρχιτεκτονικές μελέτες, η ομάδα υπολόγισε τις αρχικές διαστάσεις των οχυρώσεων. Είχαν μήκος 14,5 χιλιομέτρων, πάχος μεταξύ 1,70 και 2,40 μέτρων και ύψος περίπου 5 μέτρων.

Σήμερα διατηρείται περίπου το 41% αυτή της οχύρωσης με 74 προπύργια. Αυτό το κολοσσιαίο οικοδόμημα περιέκλειε μια αγροτική περιοχή και καθιστική περιοχή σχεδόν 11.000 στρεμμάτων. Η ημερομηνία κατασκευής της οχύρωσης υπολογίζεται στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2250 και 1950 π.Χ., σύμφωνα με τα αποτελέσματα της χρονολόγησης με ραδιενεργό άνθρακα από δείγματα των ανασκαφών.

Γιατί είναι εντυπωσιακή η ανακάλυψη

Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι η όαση Khaybar ήταν σαφώς μέρος ενός δικτύου περιφραγμένων οάσεων στη βορειοδυτική Αραβική Χερσόνησο. Ωστόσο η ανακάλυψη αυτού του προμαχώνα εγείρει ερωτήματα, όπως ο λόγος που χτίστηκε και τι είδους πληθυσμούς προστάτευε και τις αλληλεπιδράσεις που είχαν αυτοί οι πληθυσμοί των οάσεων μεταξύ τους.

Επιπλέον, η ανακάλυψη αυτών των ογκωδών οχυρώσεων ανοίγει νέους δρόμους έρευνας στην αρχαιολογία. Ενθαρρύνει την περαιτέρω εξερεύνηση της περιοχής για αναζήτηση πρόσθετων αρχαίων τοποθεσιών και χειροποίητων αντικειμένων που μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση της ιστορίας.

Αυτή η αρχαιολογική ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για σημαντικές προόδους στην κατανόηση του προϊστορικού, προ-ισλαμικού και ισλαμικού παρελθόντος της βορειοδυτικής Αραβικής Χερσονήσου.

Διαβάστε εδώ τη σχετική επιστημονική δημοσίευση.

Πηγή: Enikos