Η ολόγυμνη θεά της ομορφιάς και του έρωτα αποδίδεται μετωπική με καλοχτενισμένα μαλλιά, μαζεμένα με τη βοήθεια ενός μαντηλιού, το οποίο έχ...
Η ολόγυμνη θεά της ομορφιάς και του έρωτα αποδίδεται μετωπική με καλοχτενισμένα μαλλιά, μαζεμένα με τη βοήθεια ενός μαντηλιού, το οποίο έχει δεθεί σε φιόγκο στη μέση της χωρίστρας. Το λυγισμένο αριστερό πόδι της δίνει χάρη στη στάση της. Φέρει το αριστερό χέρι εμπρός από το ηβικό τρίγωνο και με την παλάμη της προσπαθεί να το κρύψει ή να το προστατεύσει από την επίθεση του ερωτύλου Πάνα, ενώ με το σανδάλι στο υψωμένο δεξί της επιχειρεί να τον αποτρέψει. Ο τραγοπόδαρος, κερασφόρος θεός της έχει πιάσει τον αριστερό καρπό με το νευρώδες αριστερό χέρι του. Στηρίζεται σε κορμό δένδρου, καλυμένο με δορά ζώου, όπου έχει αφήσει το κυνηγετικό ραβδί του (λαγωβόλον).
Τον Πάνα προσπαθεί να απωθήσει και ο μικρός φτερωτός γιός της Αφροδίτης, ο Έρωτας, έχοντάς τον πιάσει από το δεξί κέρατο. Στη χαμηλή ορθογώνια βάση του συμπλέγματος έχει χαραχθεί η επιγραφή Διόνυσος Ζήνωνος του Θεοδώρου/Βηρύτιος, ευεργέτης, υπέρ αυτού/ και των τέκνων, θεοίς πατρίοις (Ο Διόνυσος γιος του Ζήνωνος, γιου του Θεοδώρου, από τη Βηρυτό αφιέρωσε στους πατροπαράδοτους θεούς υπέρ του εαυτού του και των παιδιών του).
Το γλυπτό βρέθηκε το 1904 στη Δήλο, σε δωμάτιο της Λέσχης του Κοινού των Ποσειδωνιαστών από τη Βηρυτό. Όπως μαρτυρεί επιγραφή στο δυτικό επιστύλιο της αυλής τα μέλη αυτής της εταιρείας ήταν έμποροι, εφοπλιστές και αποθηκάριοι. Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και τα κινητά ευρήματα στο κτήριο του α΄ μισού του 2ου αι. π.Χ. αποκαλύπτουν ότι το οικοδόμημα λειτουργούσε ως ιερό, αφού διέθετε δωμάτια για τη λατρεία της Ρώμης, του Ποσειδώνα και, πιθανώς, της Αστάρτης, ως έδρα εμπορίου αλλά και ξενώνας για τους περαστικούς εμπόρους. Για την ανέγερσή του είχε συνεργήσει και ένας Ρωμαίος, όπως αποκαλύπτει ψήφισμα των Ποσειδωνιαστών του 153/152 π.Χ. To κτήριο υπέστη βλάβες το 88 π.Χ. με αφορμή την επιδρομή του βασιλέα του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ΄ Ευπάτορος στο πλαίσιο του πολέμου του κατά των Ρωμαίων και δεν αποκαταστάθηκε μετά την επίθεση πειρατών, συμμάχων του Μιθριδάτη, το 69 π.Χ
Η Δήλος κηρύχθηκε από τους Ρωμαίους το 166 π.Χ. ελεύθερος λιμένας και σύντομα αναδείχθηκε σε εμπορικό κόμβο των ελληνορωμαϊκών συναλλαγών και κοσμοπολιτικό κέντρο. Τα πολυάριθμα δημόσια και ιδιωτικά κτήρια της διακοσμήθηκαν με γλυπτά και λόγω της ζήτησης για αυτά καλλιτέχνες από την Αθήνα και τη Μικρά Ασία μετοίκησαν στο νησί. Η ποικιλία των γλυπτών στη Λέσχη των Ποσειδωνιαστών από τη Βηρυτό (αγάλματα Ρώμης, Ποσειδώνα, στήλη Εκαταίου, αγαλμάτια Ηρακλή Επιτραπέζιου και Αφροδίτης τύπου Arles, χάλκινες προτομές εμπόρων-ευεργετών) με αποκορύφωμα το σύμπλεγμα της Αφροδίτης με τον Πάνα και τον Έρωτα μαρτυρούν τις προτιμήσεις των Ασιατών εμπόρων και μια παιχνιδιάρικη, ελαφρώς ερωτική διάθεση παράλληλα με την παραδοσιακή αυστηρότερη τάση ή τις κλασικίζουσες δημιουργίες.
Πηγή: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Δεν υπάρχουν σχόλια