Έρευνα για την ακουστική του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου και άλλων αρχαίων θεάτρων, πραγματοποίησαν Ολλανδοί ερευνητές, με επικεφαλ...
Έρευνα για την ακουστική του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου και άλλων αρχαίων θεάτρων, πραγματοποίησαν Ολλανδοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Constant Hak, επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Αϊντχόβεν.
Σύμφωνα με τον Constant Hak, βοηθό καθηγητή του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Αϊντχόβεν και συν-συγγραφέα της έρευνας, η μελέτη του ήταν εμπνευσμένη από την εμπειρία του στην Επίδαυρο πριν από πολλά χρόνια, όπου απέτυχε να διακρίνει την πολύ ξεχωριστή ακουστική για την οποία είχε ακούσει.«Ήμουν πολύ περίεργος για το τι συμβαίνει πραγματικά», είπε.
Μέσα από μια σειρά επιστημονικών ανακοινώσεων και δημοσιεύσεων, ο Δρ Χακ και οι συνεργάτες του, μεταξύ των οποίων και μια Ελληνίδα, περιγράφουν την αποστολή τους στην Ελλάδα για την πραγματοποίηση ακουστικών μελετών στα αρχαία θέατρα της Επιδαύρου, του Άργους και του Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα, σε συνδυασμό με εργαστηριακά ακουστικά πειράματα.
Σε μια σειρά εγγράφων που περιελάμβαναν και πειράματα στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και στο θέατρο του Άργους, ο Hak και οι συνάδελφοί του περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι δοκιμές.
Στην περίπτωση της Επιδαύρου - που έχει και τη μεγαλύτερη φήμη για την ακουστική της- χρησιμοποίησαν 20 μικρόφωνα τοποθετημένα σε 12 σημεία, καθώς και δύο μεγάφωνα, ένα στη σκηνή του θεάτρου (ορχήστρα) και ένα στο πλάι.
Και τα δύο ηχεία έπαιξαν, με μια μικρή καθυστέρηση μεταξύ τους, έναν ήχο από χαμηλή σε υψηλή συχνότητα, με τα ηχεία να βλέπουν σε πέντε διαφορετικούς προσανατολισμούς. Συνολικά, έκαναν περίπου 2.400 εγγραφές. Στη συνέχεια η ομάδα χρησιμοποίησε τα δεδομένα για να υπολογίσει την ένταση του ήχου σε διάφορα σημεία του θεάτρου.
Οι ηχογραφήσεις μεταδόθηκαν τους συμμετέχοντες, οι οποίοι ρύθμισαν την ένταση των ήχων μέχρι να τους ακούσουν πάνω από το θόρυβο του περιβάλλοντος. Στη συνέχεια τα αποτελέσματα υπολογίστηκαν για να αποκαλύψουν πόσο μακριά θα έπρεπε να ήταν η ορχήστρα ώστε να ακουστούν οι διαφορετικοί ήχοι.
Ενώ ο ήχος ενός νομίσματος που πέφτει ή του χαρτιού που σκίζεται ήταν αισθητός σε όλο το θέατρο, θα μπορούσε να αναγνωριστεί ως ήχος από κέρμα ή χαρτί μόνο μέχρι τα μισά των θέσεων. Το άναμμα ενός σπίρτου και ο ψίθυρος ήταν ήχοι κατανοητοί μόνο σε εκείνους στα εμπρός καθίσματα.
Περαιτέρω έρευνα, με βάση τα μεγάφωνα, αποκάλυψε ότι μόνο όταν οι ηθοποιοί μιλούσαν δυνατά τα λόγια τους ήταν κατανοητά στις θέσεις που ήταν πιο μακριά από την ορχήστρα.
Ο Armand D'Angour, αναπληρωτής καθηγητής κλασικών τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσε ωστόσο ότι, ενώ η έρευνα αποκαλύπτει την τωρινή κατάσταση της ακουστικής, δεν αντικατοπτρίζει αναγκαστικά τι ακριβώς συνέβαινε στο παρελθόν.
«Η έρευνα βασίζεται σε θέατρο που έχει αλλάξει κατά τη διάρκεια των αιώνων και ενώ φαίνεται εξαιρετικά ακριβές και μαθηματικό το συμπέρασμα, τελικά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο τρόπος που ακούγεται σήμερα αντιγράφει ακριβώς τον τρόπο που θα ακουγόταν τότε» είπε.
Επίσης πρόσθεσε ότι έρευνες έχουν δείξει πως οι Έλληνες ίσως έχουν χρησιμοποιήσει άλλες συσκευές για την ενίσχυση του ήχου, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης κοίλων αγγείων σε στρατηγικές τοποθεσίες στα θέατρα.
Ο Damian Murphy, καθηγητής ήχου και μουσικής πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ δήλωσε ότι, ενώ η έρευνα ήταν ίσως η πιο λεπτομερής που έχει γίνει για την ακουστική τέτοιων χώρων, ήταν δύσκολο για τα σύγχρονα μυαλά να κατανοήσουν πώς ακριβώς θα ήταν η εμπειρία σε ένα αρχαίο θέατρο. «Οποιοσδήποτε τόπος διεξαγωγής τέχνης, δεν είναι μόνο αυτό που μοιάζει, αλλά είναι η εμπειρία της μετάβασης εκεί», είπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια