Στην αυγή της Ελληνιστικής εποχής, τα σπλάχνα της Ανατολικής Μεσογείου άρχισαν να πάλλονται με φρενήρη ρυθμό λόγω των αλλεπάλληλων ωσμώσεων ...
Στην αυγή της Ελληνιστικής εποχής, τα σπλάχνα της Ανατολικής Μεσογείου άρχισαν να πάλλονται με φρενήρη ρυθμό λόγω των αλλεπάλληλων ωσμώσεων που λάμβαναν χώρα: Ανακατατάξεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση, πάντρεμα διαφορετικών θρησκευτικών λατρειών, και δημιουργία πανίσχυρων βασιλείων, τα οποία κληρονόμησαν οι Στρατηγοί του Αλέξανδρου μετά την εκστρατεία στην Ασία.
Ο Γάιος Φιλόπαππος, αν και γεννημένος στην Ρωμαϊκή εποχή, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τα προαναφερθέντα, όντας ο εγγονός του τελευταίου ηγεμόνα του ελληνιστικού βασιλείου της Κομμαγηνής (ΝΑ Μικρά Ασία). Ήρθε στην Αθήνα όπου έγινε πολίτης, εν συνεχεία πήγε στην Ρώμη με την αδερφή του Βαλβίλλα λαμβάνοντας σημαντικά αξιώματα. Ο Φιλόπαππος πεθαίνει περίπου το 115 μ.Χ., και οι Αθηναίοι σε συνεργασία με την Βαλβίλλα αποφασίζουν να τον τιμήσουν, ανεγείροντας ένα λαμπρό αρχιτεκτόνημα στην κορυφή του λόφου των Μουσών. Το αστραφτερό πεντελικό μάρμαρο, η ασυνήθιστη καμπύλη διαμόρφωση, καθώς και ο πλούσιος γλυπτός διάκοσμος της πρόσοψης του μνημείου είχαν ένα και μοναδικό σκοπό: Την προσέλκυση του βλέμματος. Το μνημείο ήταν ορατό από τοποθεσίες που αποτελούσαν τον ζωτικό πυρήνα της αρχαίας Αθήνας: Ακρόπολη (Προπύλαια, Παρθενώνας), και Νότια Κλιτύ (Διονυσιακό Θέατρο, Στοά Ευμένη, Ασκληπιείο) -φαίνεται και από την ΝΔ γωνία του ναού του Ηφαίστου στην Αγορά.
Αν οι μεγαλοπρεπείς ταφές υποδεικνύουν την ανθρώπινη ματαιοδοξία, τότε το Μνημείο του Φιλοπάππου αποτελεί το απαύγασμά της. Το εν λόγω ταφικό αρχιτεκτόνημα χάρισε στον Σύριο πρίγκηπα την πολυπόθητη αιωνιότητα που αναζητούσε. Γι αυτό, την επόμενη φορά που θα βολτάρετε πέριξ της Ακρόπολης, σηκώστε το βλέμμα και παρατηρείστε. Άλλωστε, "Βλέπω, άρα Θυμάμαι."
Για να μαθαίνεις περισσότερα για τη αρχαία ελληνική, ρωμαϊκή και νεοκλασική αρχιτεκτονική ακολούθησε τις Αρχιτεκτονικές Θεάσεις στο Instagram.
Πηγή: Αρχιτεκτονικές Θεάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια