Το «κοτόπουλο από την κόλαση»: Ανακαλύφθηκε άγνωστος δεινόσαυρος που ξαναγράφει την ιστορία

Καλλιτεχνική αναπαράσταση του Eoneophron infernalis (κάτω αριστερά) και του Anzu wyliei (δεξιά). [Credit: Atkins-Weltman et al., 2024, PLOS ...

Καλλιτεχνική αναπαράσταση του Eoneophron infernalis (κάτω αριστερά) και του Anzu wyliei (δεξιά). [Credit: Atkins-Weltman et al., 2024, PLOS ONE, CC-BY 4.0]

Διδακτορικός φοιτητής ανακάλυψε δεινόσαυρο που δεν είχε ξαναδεί, όταν αγόρασε απολιθώματα στο Διαδίκτυο για να κάνει μια εργασία στο Πανεπιστήμιο. Το ραμφοφόρο θηρίο, με το παρατσούκλι «το κοτόπουλο της αυγής του Φαραώ από την κόλαση», περιπλανήθηκε στη Γη κατά την ύστερη Κρητιδική περίοδο (πριν από 100,5 εκατομμύρια έως 66 εκατομμύρια χρόνια) και προέρχεται από το τμήμα της Νότιας Ντακότα του σχηματισμού Hell Creek (που χρονολογείται πριν από περίπου 65,5 εκατομμύρια χρόνια ), σύμφωνα με μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε χθες, 24 Ιανουαρίου, στο περιοδικό PLOS One.

Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Kyle Atkins-Weltman, διδακτορικός φοιτητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, είπε στο Live Science ότι αγόρασε τέσσερα απολιθώματα για 5.000 δολάρια το 2020, όταν δεν μπορούσε να βρει τα οστά που χρειάζονταν για να ολοκληρώσει ένα από τα πρώτα ερευνητικά του έργα.

Τα απολιθώματα του οπίσθιου άκρου υποτίθεται ότι προέρχονται από έναν δεινόσαυρο που μοιάζει με καζουάριο Αυστραλίας, και λέγεται Anzu wyliei.Το παρατσούκλι του είναι «κοτόπουλο από την κόλαση». Ωστόσο, όταν ο Atkins-Weltman έκανε σάρωση των απολιθωμάτων, ανακάλυψε ότι ήταν από ένα μη αναγνωρισμένο είδος.  «Ένιωσα την καρδιά μου να χάνει τον ρυθμό της», είπε. «Σκέφτηκα, μου συμβαίνει πραγματικά αυτό, τόσο νωρίς στην καριέρα μου;».

Καζουάριος Αυστραλίας

Πώς έβγαλε το όνομα

Μετά από προσεκτική εξέταση, ο Atkins-Weltman θεώρησε ότι το “Eoneophron infernalis” ήταν το κατάλληλο ως όνομα του νέου είδους. Ο Eoneophron συνδυάζει την ελληνική λέξη “eos”, που σημαίνει “αυγή” – προσδιορίζοντας το είδος ως αρχαίο – και “Neophron”, που είναι το όνομα γένους για τους αιγυπτιακούς γύπες, που ονομάζoνται επίσης “κοτόπουλα του Φαραώ”. Η αναφορά στο «κοτόπουλο του Φαραώ» σήμαινε ότι ο Atkins-Weltman περιέλαβε το παρατσούκλι «κοτόπουλο» του A. wylieii, για να τιμήσει το κατοικίδιό του, την σαύρα του,  που είχε πεθάνει πρόσφατα και την έλεγαν «Φαραώ». «Ήταν ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου», είπε ο Atkins-Weltman, που πάσχει από αυτισμό. «Ήταν ένα ζώο συναισθηματικής υποστήριξης και με βοήθησε να ξεπεράσω τα πιο δύσκολα σημεία του να είμαι επιστήμονας και να αντιμετωπίζω όλο το άγχος και ό,τι συνεπάγεται».

Το όνομα “infernalis” προέρχεται από τη λατινική λέξη για την “κόλαση”, η οποία είναι αναφορά στο “κοτόπουλο από την κόλαση” το A. wylieii.

Οι συγγενείς του

Ο E. infernalis είναι στενός συγγενής του A. wyliei στην οικογένεια Caenagnathidae και είναι και οι δύο οβιραπτορόσαυροι που χαρακτηρίζονται από μακριά, λεπτά άκρα και ράμφη χωρίς δόντια. Το A. wyliei ζυγίζει 200 έως 300 κιλά, ενώ το E. infernalis ήταν περίπου 78 κιλά/

Το μέγεθος δεν είναι το μόνο πράγμα που χωρίζει τους δύο δεινόσαυρους. Τα οστά του αστραγάλου και της πτέρνας είναι συγχωνευμένα και στα δύο «κοτόπουλα της κόλασης», αλλά συγχωνεύονται επίσης με την κνήμη στο E. infernalis. Οι συγγραφείς της μελέτης εικάζουν ότι η επιπλέον σύντηξη των οστών μπορεί να επέτρεψε στο νέο είδος να χειρίζεται καλύτερα τις πιέσεις κατά το τρέξιμο.

Η μελέτη των οστών βοήθησε τους ερευνητές να ρίξουν φως στην ποικιλομορφία των δεινοσαύρων στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν από ένα καταστροφικό χτύπημα αστεροειδούς εξαφανίσει τους περισσότερους από αυτούς, όπως λέγεται. Ο Atkins-Weltman σημείωσε ότι υπήρξε μείωση στις ομάδες δεινοσαύρων όπως οι τυραννόσαυροι και οι λαμπεοσαυρίνες τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια της περιόδου.

Πάντως η εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από τους αστεροειδείς εξακολουθεί να συζητείται. Ωστόσο, η παρουσία των E. infernalis, A. wyliei, και τα στοιχεία για ένα τρίτο μη περιγραφόμενο είδος που ζούσε την ίδια στιγμή υποδηλώνουν ότι δεν εξαφανίστηκαν τα είδη των δεινοσαύρων που έμοιαζαν με παπαγάλους και ονομάζονταν caenagnathids.  «Αυτή η ομάδα φαινόταν να έχει διατηρήσει τη σταθερότητα και την ποικιλομορφία, ενώ άλλες ομάδες επηρεάστηκαν αλλαγές», είπε και εξήγησε: «Εικάζω ότι ήταν παμφάγα και πολύ ευέλικτα, και άλλαζαν πηγές τροφής για να επιβιώσουν», είπε ο Atkins-Weltman.

Διαβάστε εδώ τη σχετική επιστημονική δημοσίευση.

Πηγή: Enikos