Γυναίκα αρνείται να παραδώσει κλεμμένο ιταλικό πίνακα του 16ου αιώνα - Πώς βρέθηκε στην κατοχή της

Ο πίνακας Βρεφοκρατούσα Παναγία (Madonna and Child) Γυναίκα από το Νόρφολκ αρνείται να παραδώσει τον ιταλικό πίνακα του 16ου αιώνα, «Βρεφοκρ...

Ο πίνακας Βρεφοκρατούσα Παναγία (Madonna and Child)

Γυναίκα από το Νόρφολκ αρνείται να παραδώσει τον ιταλικό πίνακα του 16ου αιώνα, «Βρεφοκρατούσα Παναγία» (Madonna and Child) ο οποίος εκλάπη από μουσείο.

Ο πρώην σύζυγός της αγόρασε τον πίνακα του Αντόνιο Σολάριο το 1973, μετά την κλοπή από μουσείο στη βόρεια Ιταλία, πριν από πάνω από μισό αιώνα. Σήμερα, ο πίνακας εμφανίστηκε στη Βρετανία και βρίσκεται στην κατοχή μιας γυναίκας στο Νόρφολκ, η οποία αρνείται να το επιστρέψει παρόλο που είναι καταχωρημένο σε βάσεις δεδομένων της αστυνομίας με κλεμμένα έργα τέχνης. 

Το έργο φιλοτεχνήθηκε από τον Antonio Solario, έναν Ιταλό που εκπροσωπείται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου και στους πελάτες του περιλαμβανόταν ένας έμπορος υφασμάτων από το Μπρίστολ που έκανε εμπόριο με την Ιταλία.

Ο πίνακας αποκτήθηκε το 1872 από το Μουσείο του Μπελούνο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1973, όταν συμπεριλαμβανόταν στα έργα που έγιναν στόχος κλεφτών. Μερικά εντοπίστηκαν, λίγο αργότερα, στην Αυστρία ενώ ο πίνακας «Βρεφοκρατούσα Παναγία» κατέληξε στην κατοχή της Barbara de Dozsa, η οποία τώρα πιστεύει ότι της ανήκει επειδή ο αποθανών πρώην σύζυγός της, Baron de Dozsa, τον αγόρασε το 1973.

Μέχρι το διαζύγιό τους, είχαν τον πίνακα στο σπίτι τους.

Το 2017, ο De Dosza προσπάθησε να πουλήσει τον πίνακα μέσω οίκου δημοπρασιών, αλλά τον εντόπισε άτομο που συνεργαζόταν με το Μουσείο του Μπελούνο, τονίζοντας ότι περιλαμβάνεται στους καταλόγους αστυνομικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Interpol και του Σώματος των Καραμπινιέρων, με έργα που έχουν κλαπεί.

Ο πίνακας Βρεφοκρατούσα Παναγία (Madonna and Child).
[Credit: Art Recovery International]

Λόγω των καθυστερήσεων που προκλήθηκαν από το lockdown του κορωνοϊού, οι ιταλικές αρχές δεν μπόρεσαν να παράσχουν σχετικά έγγραφα που ζήτησε η βρετανική αστυνομία και έτσι ο πίνακας απλώς παραδόθηκε πίσω στον De Dozsa το 2020.

Ο Christopher Marinello, ειδικός δικηγόρος σε θέματα τέχνης, έχει προσπαθήσει επανειλημμένα να την πείσει να το επιστρέψει στον νόμιμο ιδιοκτήτη του. «Αυτό είναι το σωστό που πρέπει να κάνουμε», είπε.

Ωστόσο, η ίδια επικαλέστηκε τον νόμο περί περιορισμού του 1980, ο οποίος αναφέρει ότι κάποιος που αγοράζει κλεμμένα αγαθά, μπορεί να θεωρηθεί ως ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους εάν η αγορά δεν είχε σχέση με την κλοπή μετά από πάνω από έξι χρόνια.

Ο Marinello ερωτηθείς γιατί η αστυνομία δεν επέστρεψε τον πίνακα στην Ιταλία, απάντησε: «Είναι μια καλή ερώτηση. Απλώς δείχνει την αποτυχία της επιβολής του νόμου να βοηθήσει τους Ιταλούς. Η αστυνομία του Ηνωμένου Βασιλείου είπε ότι αυτή η γυναίκα δεν διέπραξε έγκλημα, επομένως δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσουμε ως ποινικό θέμα. Είναι μια αστική υπόθεση».

Ο Carlo Cavalli από το μουσείου που διεκδικεί την επιστροφή του πίνακα της έγραψε σχετικά: «Το γεγονός ότι ο πίνακας σας δόθηκε πίσω δεν σημαίνει ότι έχετε τον τίτλο».

Ο Marinello είναι ο ιδρυτής της Art Recovery International, η οποία επικεντρώνεται στα κλεμμένα έργα τέχνης και εδρεύει στο Λονδίνο, τη Βενετία και τη Νέα Υόρκη. Στις προηγούμενες ανακτήσεις του περιλαμβάνεται ένας πίνακας του Ματίς που είχε κλαπεί το 1987 από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Στοκχόλμης και του οποίου η τύχη είχε καλυφθεί από μυστήριο για 25 χρόνια μέχρι να εμφανιστεί στο Λονδίνο.

Ο ίδιος πιστεύει ότι υπάρχει ένα ηθικό επιχείρημα για την De Dozsa να επιστρέψει τον πίνακα - ιδίως καθώς έχει καταλάβει από την ίδια ότι δεν της αρέσει καν τόσο ώστε να τον κρεμάσει στους τοίχους της. Δεν εργάζεται για αμοιβή και τον οδηγεί μόνο η πεποίθηση ότι ο πίνακας ανήκει στους κατοίκους του Belluno, απ' όπου κατάγεται η δική του οικογένεια.

Η De Dozsa είχε υποστηρίξει ότι, εκτός από το κόστος αποθήκευσης και ασφάλισης, έπρεπε να καταβάλει 6.000 λίρες σε νομικά έξοδα για την επίλυση του προβλήματος.

Ο Marinello ισχυρίστηκε ότι κατάλαβε από την ίδια ότι αν μπορούσε να επιστρέψει αυτά τα τέλη θα επέστρεφε τον πίνακα.

Αφού εξασφάλισε την άδεια της ιταλικής αστυνομίας, βρήκε μια ασφαλιστική εταιρεία που θα δώριζε τις 6.000 λίρες - μόνο που εκείνη φέρεται να άλλαξε γνώμη.

Ο Marinello δήλωσε σχετικά: «Ο σύζυγός της δεν θα μπορούσε να έχει πληρώσει περισσότερα από μερικές εκατοντάδες λίρες το 1973. Η σημερινή του αξία εκτιμάται περίπου στα 60.000 με 80.000 λίρες. Αρνείται να συνεργαστεί αν δεν πληρωθεί την πλήρη αξία, αλλά δεν μπορεί ποτέ να πουλήσει τον πίνακα. Κανένας νόμιμος οίκος δημοπρασιών δεν θα τον αγγίξει ποτέ ... οι Καραμπινιέροι τον έχουν στη βάση δεδομένων τους και δεν θα τον βγάλουν ποτέ. Μόλις ο πίνακας πάει στην Ιταλία, θα κατασχεθεί».

Η βρετανική αστυνομία ανέφερε τα εξής: «Η αστυνομία του Norfolk συμβουλεύτηκε την UKCA [UK Central Authority] και επέστρεψε τον πίνακα στην κ. De Dozsa, δεδομένου ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια και δεν έχει υπάρξει καμία απάντηση από τις ιταλικές αρχές σε σχέση με την έρευνα. Επιστρέψαμε τον πίνακα, αλλά δεν θα τον επιστρέφαμε, ως αστυνομία, με δικαστική ιδιότητα όσον αφορά την απονομή του νομικού τίτλου του πίνακα».

Η κ. De Dozsa αρνήθηκε να σχολιάσει.

Πηγή: LiFO, Guardian