Την Πέμπτη η κηδεία του Γ. Χουρμουζιάδη. Ήταν 81 ετών Πέθανε σήμερα, Τετάρτη, σε ηλικία 81 ετών -γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου του 193...
 |
| Την Πέμπτη η κηδεία του Γ. Χουρμουζιάδη. Ήταν 81 ετών |
Πέθανε σήμερα, Τετάρτη, σε ηλικία 81 ετών -γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου του 1932 στη Θεσσαλονίκη- ο ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Α' Θεσσαλονίκης Γιώργος Χουρμουζιάδης.
Η πολιτική κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη, στις 16.00, στα κοιμητήρια της Θέρμης.
Ο Γ. Χουρμουζιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1935. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Δίδαξε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση (1961 - 1964). Το 1965 ορίστηκε Εφορος Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας. Το 1973 έγινε Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και το 1981 εκλέχθηκε καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1983 έγινε κοσμήτορας στη ΦΣ του ΑΠΘ και το 1985 έγινε αντιπρύτανης στο ΑΠΘ.
Ασχολήθηκε με την έρευνα Νεολιθικής Περιόδου κάνοντας ανασκαφές σε προϊστορικούς οικισμούς της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Εχει γράψει 5 βιβλία και είχε εκδώσει τα περιοδικά «Ανθρωπολογικά» (1978 - 1982) και «Γόρδων» (1991 - 1995), με σκοπό τη διάδοση και στην Ελλάδα των θεωρητικών «κινημάτων» της Αρχαιολογίας, που αναπτύχθηκαν σε Αμερική και Ευρώπη. Ασχολήθηκε επίσης με τη Μουσειολογία συστηματικά και οργάνωνε ειδικά φροντιστήρια στο ΑΠΘ.
Σ' ένα βιογραφικό γραμμένο από τον ίδιο σημειώνει: «Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και θα ήθελα να πεθάνω στην Κεντρική Ασία, ακριβώς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού. Άρχισα να γράφω από οκτώ χρονώ. Στην αρχή έγραφα κρυφά, προσευχές και βωμολοχίες.
» Ύστερα εκθέσεις ιδεών, ποιήματα. Αποπειράθηκα να γράψω κι ένα μυθιστόρημα: 'Το κορίτσι με τα γκρίζα μαλλιά'. Από τότε δε σταμάτησα να γράφω παντού και τα πάντα. Διηγήματα, θεατρικά μονόπρακτα, σενάρια, αρχαιολογικά άρθρα, βιβλιοκρισίες, διαλέξεις, δοκίμια, ευθυμογραφήματα, συστατικές επιστολές, εγκυκλοπαιδικά λήμματα, ανακοινώσεις για επιστημονικά συνέδρια, πολιτικές προκηρύξεις και πολιτικά άρθρα, επιφυλλίδες σε εφημερίδες, στίχους για λαϊκά τραγούδια, χαιρετισμούς για πολιτικές συγκεντρώσεις, ακόμα και για ένα γάμο στο Ασχαμπάτ, όπου με είχανε καλέσει, όταν επισκέφτηκα το Τουρκμενιστάν.
» Έγραψα εισηγητικές εκθέσεις για διδακτορικές διατριβές και εκλογές καθηγητών, κείμενα διαφημίσεων, 'αγορεύσεις' για τη βουλή, κατ' αρχήν και κατ' άρθρον. Έγραψα και δυο επικήδειους, έναν για τον Κίτσο Μακρή και έναν για τον Μανόλη Ανδρόνικο! Και σε έναν τοίχο, όταν ήμουνα πρόσκοπος, έγραψα με μεγάλα κόκκινα γράμματα: 'Σ' αγαπώ'. Κι όσο περνάει ο καιρός γράφω ασταμάτητα, γιατί εκείνο που θέλω να γράψω δεν το έγραψα ακόμα! Κι όταν πια δεν έχω τι άλλο να γράψω θα πάρω το Δρόμο του Μεταξιού».
Ο Νίκος Χουρμουζιάδης ήταν παντρεμένος και είχε δύο κόρες.
Εξέδωσε σειρά βιβλίων για την αρχαιολογία και τη θέση του αρχαιολόγου σ' αυτή.
Για έναν περίπου χρόνο, το 1998, επιμελείτο και παρουσίαζε σειρά εκπομπών για την αρχαιολογία στον πολιτιστικό ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ (9.58). Η εκπομπή του έγινε βιβλίο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Νησίδες» και τον 9.58 με τίτλο «Λόγια από χώμα» (αφορά στις εμπειρίες του από τις ανασκαφικές δραστηριότητες ειδικά στους προϊστορικούς οικισμούς) της Θεσσαλίας απ' όπου άρχισε και στο Δισπηλιό της Καστοριάς όπου βρισκόταν μέχρι το περασμένο καλοκαίρι και επιστατούσε τη συνέχιση των ανασκαφών.
Νοσηλευόταν από τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθώς διαγνώστηκε με προχωρημένο καρκίνο.
Ανακοίνωση για το θάνατο του Γ. Χουρμουζιάδη, εξέδωσε ο δήμαρχος Βόλου Πάνος Σκοτινιώτης, επισημαίνοντας τα εξής: «Με οδύνη και βαθιά συγκίνηση πληροφορηθήκαμε το θάνατο του Γιώργου Χουρμουζιάδη. Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τις πιο λαμπρές φυσιογνωμίες στο χώρο της αρχαιολογικής επιστήμης και ο κυριότερος εκφραστής του θεωρητικού ρεύματος της "Νέας Αρχαιολογίας" στην Ελλάδα. Διορίστηκε στο Βόλο, στην Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, το 1966, και ήλθε στην πόλη μας φέρνοντας μαζί του νέες πρωτοπόρες ιδέες, αλλά προπάντων μια νέα πνοή και μια καινοτόμο αντίληψη των αρχαιολογικών πραγμάτων. Σταθμό στην πορεία του αποτέλεσαν οι ανασκαφικές έρευνες που πραγματοποίησε στον παγκοσμίως γνωστό νεολιθικό οικισμό του Διμηνίου. Το βιβλίο του "Το Νεολιθικό Διμήνι", που εκδόθηκε το 1979, παραμένει μέχρι τις μέρες μας μια αξεπέραστη και αξιόπιστη έκδοση.
Η σημαντικότερη ίσως συμβολή του στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου ήταν όταν το 1974-1975 οργάνωσε, με πρωτοποριακό τρόπο, την έκθεση των ευρημάτων του Νεολιθικού πολιτισμού της Θεσσαλίας. Το 1984, μετά από 21 ολόκληρα χρόνια, ο Γ. Χουρμουζιάδης, έχοντας βάλει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου και την τοπική Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, αποδέχτηκε τον διορισμό του ως Καθηγητή στην έδρα της Προϊστορικής Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Πολυταξιδεμένος και με τεράστιο εύρος αρχαιολογικής γνώσης, αλλά και προικισμένος με μια πρωτόγνωρη ικανότητα μεταδοτικότητας της γνώσης, ακόμη και μέσα από το ιδιόμορφο χιούμορ του, αποτέλεσε πολύτιμο δάσκαλο που σφράγισε με τον τρόπο σκέψης του την πορεία πολλών από τους αρχαιολόγους οι οποίοι αργότερα στελέχωσαν την αρχαιολογική υπηρεσία του Βόλου. Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης υπήρξε ταυτόχρονα και ένας άνθρωπος με ισχυρή την αίσθηση του καθήκοντος και της κοινωνικής προσφοράς και με έντονη και δημιουργική παρουσία στο Κοινοβούλιο, το οποίο υπηρέτησε με όραμα, σθένος, συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Η πλούσια παρακαταθήκη που αφήνει, ας είναι βάλσαμο παρηγοριάς, πάνω απ’ όλα για την οικογένειά του, προς την οποία εκφράζουμε τα πιο θερμά συλλυπητήρια».
Σε ψήφισμά τους οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ εκφράζουν η βαθιά οδύνη τους για το θάνατο του ομότιμου καθηγητή και πρώην αντιπρύτανη, Γ. Χουρμουζιάδη, του οποίου η συμβολή τόσο στην επιστήμη όσο και στην ελληνική κοινωνία υπήρξε σημαντικότατη. «Το ΑΠΘ τον ευγνωμονεί», σημειώνεται στο ψήφισμα.
Ανακοίνωση για το θάνατο του Γ. Χουρμουζιάδη, εξέδωσε ο δήμαρχος Βόλου Πάνος Σκοτινιώτης, επισημαίνοντας τα εξής: «Με οδύνη και βαθιά συγκίνηση πληροφορηθήκαμε το θάνατο του Γιώργου Χουρμουζιάδη. Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τις πιο λαμπρές φυσιογνωμίες στο χώρο της αρχαιολογικής επιστήμης και ο κυριότερος εκφραστής του θεωρητικού ρεύματος της "Νέας Αρχαιολογίας" στην Ελλάδα. Διορίστηκε στο Βόλο, στην Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, το 1966, και ήλθε στην πόλη μας φέρνοντας μαζί του νέες πρωτοπόρες ιδέες, αλλά προπάντων μια νέα πνοή και μια καινοτόμο αντίληψη των αρχαιολογικών πραγμάτων. Σταθμό στην πορεία του αποτέλεσαν οι ανασκαφικές έρευνες που πραγματοποίησε στον παγκοσμίως γνωστό νεολιθικό οικισμό του Διμηνίου. Το βιβλίο του "Το Νεολιθικό Διμήνι", που εκδόθηκε το 1979, παραμένει μέχρι τις μέρες μας μια αξεπέραστη και αξιόπιστη έκδοση.
Η σημαντικότερη ίσως συμβολή του στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου ήταν όταν το 1974-1975 οργάνωσε, με πρωτοποριακό τρόπο, την έκθεση των ευρημάτων του Νεολιθικού πολιτισμού της Θεσσαλίας. Το 1984, μετά από 21 ολόκληρα χρόνια, ο Γ. Χουρμουζιάδης, έχοντας βάλει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου και την τοπική Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, αποδέχτηκε τον διορισμό του ως Καθηγητή στην έδρα της Προϊστορικής Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Πολυταξιδεμένος και με τεράστιο εύρος αρχαιολογικής γνώσης, αλλά και προικισμένος με μια πρωτόγνωρη ικανότητα μεταδοτικότητας της γνώσης, ακόμη και μέσα από το ιδιόμορφο χιούμορ του, αποτέλεσε πολύτιμο δάσκαλο που σφράγισε με τον τρόπο σκέψης του την πορεία πολλών από τους αρχαιολόγους οι οποίοι αργότερα στελέχωσαν την αρχαιολογική υπηρεσία του Βόλου. Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης υπήρξε ταυτόχρονα και ένας άνθρωπος με ισχυρή την αίσθηση του καθήκοντος και της κοινωνικής προσφοράς και με έντονη και δημιουργική παρουσία στο Κοινοβούλιο, το οποίο υπηρέτησε με όραμα, σθένος, συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Η πλούσια παρακαταθήκη που αφήνει, ας είναι βάλσαμο παρηγοριάς, πάνω απ’ όλα για την οικογένειά του, προς την οποία εκφράζουμε τα πιο θερμά συλλυπητήρια».
Σε ψήφισμά τους οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ εκφράζουν η βαθιά οδύνη τους για το θάνατο του ομότιμου καθηγητή και πρώην αντιπρύτανη, Γ. Χουρμουζιάδη, του οποίου η συμβολή τόσο στην επιστήμη όσο και στην ελληνική κοινωνία υπήρξε σημαντικότατη. «Το ΑΠΘ τον ευγνωμονεί», σημειώνεται στο ψήφισμα.
Δεν πρόλαβε να πάρει το δρόμο του μεταξιού, όπως ονειρευόταν.
«Μιλώ και γράφω χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη το χώμα.... Αυτό το χώμα δεν είναι όμοιο με εκείνο που βάζουμε κάθε φθινόπωρο στις γλάστρες μας. Είναι το χώμα ενός περίεργου κήπου που τον περπάτησαν πριν από χιλιάδες χρόνια άνθρωποι σαν κι εμάς και επάνω του άφησαν τα χνάρια του κόπου και του θυμού τους, της βιασύνης και της ηρεμίας τους. Άφησαν τα χνάρια της ζωής τους» σημείωνε, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Λόγια από χώμα».
Πηγή: Το Βήμα , Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια